Lottman Eileen Savannah

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odwróciła się ku nim, wjednej ręce trzymając cebulę a w drugiej nóż.Z oczu płynęły jej łzy odobierania paskudnego warzywa.- Zobaczysz jak poznasz Davida, niezły facet! - powiedziała Peyton.-Cmokaliśmy się przedwczoraj wieczorem wszyscy na do widzenia,byliśmy w niezłych humorach po szampanie - to było tego dnia kiedy ja iBrian zaręczyliśmy się.- No tak! Jak zwykle ominęło mnie coś przyjemnego.Byłam nawyspie Tybee w sprawie włamania do akwarium.Myśleli, że ktoś ukradłrzadki okaz ośmiornicy, ale okazało się, że nowy pracownik wsadził ją doinnego zbiornika i została pożarta przez rekina.Zosta-112ly jakieś szczątki i po tym sie.zorientowali.Mila wycieczka, ale nicdo opisania.No i przepadło mi wasze świętowanie.- Reese zachowała się bardzo dziwnie, kiedy jej stary kumpel cmoknąłją w usta, mówię ci.Uciekła jak szalona.Lane umyła ręce i podeszła do stołu, gdzie Reese siedziała bez słowa.Położyła dłonie na ramionach przyjaciółki.- Reese! Czy.Nadal przejmujesz się tym co wydarzyło się z twoimtrenerem?Reese potaknęła.Lane spojrzała na Peyton.- Czasami potrafisz być taka niedelikatna,Peyton!- Nie wierzę, żeby ją to cały czas męczyło.On jej nawet nie zgwałcił.Wszystkie miałyśmy przynajmniej raz do czynienia z takimi gorylami inie paraliżuje nas to, gdy taki smaczny kąsek jak David Cuthbertsonzjawia się na horyzoncie.Przyznaj się, Reese - byłaś po prostuzaskoczona takim gestem Davida.Reese potrząsnęła przecząco głową.- Naprawdę nie żywię żadnychszczególnych uczuć do Davida.Gdybyś nie była zaręczona z Brianempowiedziałabym, że masz wolną rękę i powodzenia! Wszystko wporządku.Lane, dzięki - dodała, poklepując dłoń przyjaciółki.Lanewróciła do garnków.Nie powiedziała koleżankom o pozwie, który wisiał jej nad głową.Niepowiedziała im również, że ma jakiekolwiek kłopoty z Deanem.Spędzaładni pracując ciężej niż zazwyczaj, a wieczory na samotnych seansach wkinie lub w domu, oglądając telewizję albo czytając.One były tak zajętepracą po godzinach w restauracji, że nawet nie zauważyły, że od jakiegośczasu przestała się widywać z Deanem.Lane właściwie nie wiedziała dlaczego nie chce z nimi o tym roz-mawiać.Była zawstydzona i przerażona, i czuła się bardziej samotna113niż kiedykolwiek przedtem.Ten wstyd przygnębial ją najbardziej.Niczłego nie zrobiła, była tego pewna, a jednak przebywanie z dzieckiemoznacza przytulanie i pocałunki.Nie, obiecała sobie, że nie będzie tegorozpamiętywała.Sprawa sądowa zbliżała się i gdy przyjdzie na to pora,będzie musiała sobie jakoś poradzić.Teraz zajęła się krojeniem warzyw.- Och, kochana moja, jesteś najlepszą rzeczą jaka mi się mogła przy-darzyć! - mruczał Brian, gdy delikatnie pieściła jego uda, brzuch, klatkępiersiową i wracała z powrotem w dół.- Kochasz mnie, skarbie? - szeptała namiętnie.Tylko mruknął i posadził ją na sobie, a ona drażniła się z nim takdługo, aż głośno wykrzyczał swą miłość do niej.Także pózniej mówił doniej:- Naprawdę kocham cię, Peyton, Nie obchodzi mnie, co myśli mojamatka.To nasze życie, nie jej.Zobaczysz.- Sądzisz, że przyjdzie na ślub? - zapytała Peyton tonem, z któregołatwo było wywnioskować, że wcale jej na tym nie zależy.- To nie ma dla mnie znaczenia - wyszeptał Brian, przesuwającopuszkami palców po jej twarzy.- Owszem, ma - powiedziała.Usiadła, odsuwając się od niego.-Oczywiście, że ma, Brian.Jest twoją matką.Czy chcesz, żebym na resztężycia zrobiła sobie wroga z własnej teściowej? Musisz się z nią pogodzić,kotku.Jakoś musisz.- Tylko pod warunkiem, że i ty będziesz moja.- Ależ oczywiście! - zgodziła się Peyton.Znów położyła się kołoniego, ale kiedy rozpoczął zabiegi miłosne, ponownie trochę się odsunęła.- Co się dzieje? - zapytał.114- Brian, kochanie, jeżeli mnie kochasz i chcesz się ze mną ożenić, iwszystko jest tak jak mówisz, to dlaczego nie dostałam od ciebiepierścionka zaręczynowego?- Chciałem ci ofiarować.Moja matka ma pierścionek ze szma-ragdem, który należał do mojej babci.Mój ojciec dał go jej, a ona za-mierza dać go mojej żonie.A teraz nie wiem.Kupię ci inny.Chodzmyna zakupy, kupię ci największy, najjaśniejszy brylant na świecie! Alenajpierw przysuń się bliżej i poruszaj się troszeczkę tak jak przedtem.Peyton spełniła jego prośbę, a gdy się pózniej ubierali, powiedziałasłodko: - Nie chcę błyszczących diamentów, Brianie.Chcę być częściątwojej rodziny, ze wszystkimi jej tradycjami.Rozumiesz mnie, kochanie,prawda?Rozumiał.Problem polegał nie tyle na tym, jak poprosić matkę orodzinną spuściznę, aby ofiarować ją Peyton Richards, ale na tym, żepierścionek nosiła już inna kobieta.Nancy Lewis była tą, którą Eleanorwybrała na żonę dla syna i która przyjęła od niego pierścionek prawie roktemu.Brian był silny i przekonywujący w sali sądowej, gdy jednakchodziło o kobiety - zwłaszcza takie jak jego matka czy Nancy - zapałałymu się w głowie znaki ostrzegawcze: NIEBEZPIECZECSTWO -UNIKAJ WSZELKICH KONFLIKT�W.Wsyzstko co powiedział Peyton było prawdą - nigdy wcześniej nie byłtak zakochany, chciał się z nią ożenić i mieć ją zawsze przy sobie.Chodziło tylko o to, że jeszcze nie wiedział jak zakomunikować to swojejmatce i narzeczonej.Wierzył jednak, że miłość sama znajdzie rozwiązanie.Gdyby tylkoPeyton była trochę cierpliwsza! Gdyby znal ją chociaż trochę lepiej,wiedziałby, że cierpliwość napewno nie jest najsilniejszą cechą jejcharakteru.115Jeese? Jak się czujesz? - zapytał David głosem winowajcy.- Wporządku.Nie wiem co mi się stało, że tak uciekłam przedwczoraj [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz