Gordon Noah Rabin (MR)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Abe, jesteś tam na górze?! - zawołała.- Jak on się czuje?Weszła do pokoju tłusta kobieta z obwisłymi piersiami, grubymi nogami i śmiesznymirudymi włosami.Na jej widok Michael poczuł się jeszcze gorzej.Odwrócił się do ściany.ROZDZIAA �SMYDziewczyna z mieszkania po przeciwnej stronie holu nazywała się Miriam Steinmetz.Pewnego wieczoru, wiosną ostatniego roku nauki Michaela w gimnazjum, on i Mimi leżeliobok siebie na puszystym dywanie w salonie Steinmetzów i przeglądali w New YorkTimesie rubrykę Praca na wakacje.- Byłoby fajnie, gdyby udało nam się znalezć pracę w tym samym uzdrowisku, prawda?- powiedziała Mimi.- Aha - przytaknął.Tymczasem w duchu aż się wzdrygnął na taką perspektywę.Czuł potrzebę wyjechanialatem w jakieś nowe miejsce, ale jeszcze bardziej zależało mu na tym, żeby poznać nowychludzi, patrzeć na nieznajome twarze.Twarz Mimi, choć ładna i pełna życia, nie należała donieznajomych.Steinmetzowie zamieszkiwali już w lokalu 3-D, kiedy rodzina Kindówwprowadziła się do mieszkania 3-C.Miriam traktowała Michaela jak powietrze aż do czasu,gdy w wieku lat szesnastu wstąpił do bractwa licealistów Mu Sigma.Ona należała dostowarzyszenia licealistek Jota Phi , korzyści z zawarcia bliższej znajomości były więcoczywiste.Zabierała go na potańcówki urządzane przez jej stowarzyszenie, a on ją napotańcówki organizowane przez jego bractwo.Na jednej z kolejnych randek całowali się, aleniemal bez śladu erotycznego podniecenia.Kłopot Michaela z Mimi polegał na tym, że znałją lepiej niż Ruthie, swoją siostrę.Oglądał ją z umytą dopiero co głową, zaniedbaną, z twarząwysmarowaną maścią na trądzik, moczącą stopę w parującej wodzie, żeby wyleczyćzakażenie palca.Nigdy nie mogłaby być jego Kleopatrą, gdyby on był MarkiemAntoniuszem.Nawet cień tajemniczości nie podsycałby takiego związku.- O, to się zapowiada interesująco! - zawołała.Szukano pomocy do kuchni w jakimś hotelu w górach Catskill.Michaela bardziejzainteresowało ogłoszenie wydrukowane tuż poniżej.Poszukiwano pomocy kuchennej dopensjonatu o nazwie Piaski pod Falmouth w stanie Massachusetts.- Może byśmy razem odpowiedzieli na to ogłoszenie? - zaproponowała Mimi.- Fajniebyłoby spędzić lato w górach.- Zgoda - mruknął.- Zapisz sobie numer ogłoszenia, a ja zabiorę gazetę.Nabazgrała cyfry w leżącym obok telefonu notesie, po czym podeszła do Michaela ipocałowała go w usta.- Podobał mi się ten film.Galanteria nakazywała mu przejąć inicjatywę.Usiłował całować Mimi z takimzapamiętaniem, z jakim Clark Gable całował Claudette Colbert na filmie, z którego właśniewrócili.Jego dłonie zaplątały się w sweterek Miriam.Nie stawiała oporu.Piersi miała drobnejak małe jasieczki, które miały pewnego dnia urosnąć do rozmiarów dużych poduszek.- Ta scena, jak rozwieszają między sobą koc w motelu, była bombowa - szepnęła mu doucha.- Poszłabyś do łóżka z chłopcem, gdybyś go kochała?Milczała chwilę.- Chodzi ci o s p a n i e w jednym łóżku czy o kochanie się?- O kochanie się.- Uważam, że to byłoby bardzo nierozumne.A już na pewno nie przed zaręczynami.Zresztą i potem.Nie lepiej trochę poczekać?W dwie minuty pózniej wracał przez hol do swojego mieszkania.Ostrożnie, żeby nienarobić hałasu i nie zbudzić rodziny, wyjął pióro i papier listowy i odpisał na ogłoszenie zpensjonatu Piaski.*Przed dworcem autobusowym w Falmouth czekał na niego samochód z hotelu.Kierowca, ponury siwowłosy konus, przedstawił się Michaelowi jako Jim Ducketts.- Miałeś przyjechać wcześniejszym autobusem - mruknął oskarżycielsko.Hotel Piaski , wielki załamany zygzakowato biały budynek z szerokimi werandamiwychodzącymi na przystrzyżone trawniki i piaszczystą plażę prywatną, zbudowano nadsamym morzem.Z tyłu terenów hotelowych stała szopa dla służby.Ducketts wskazał Michaelowirozpadającą się żelazną pryczę.- Tu będziesz kimał - oznajmił i wyszedł bez pożegnania.Szopę sklecono z nie heblowanych desek przybitych do słupków o przekroju pięć nadziesięć centymetrów i obitych papą.Prycza Michaela znajdowała się w kącie.Wisiała nadnią ogromna pajęczyna, w środku której czatował wielki czarny pająk o włochatych nogach iodwłoku w niebieskie i pomarańczowe cętki, podobny do lśniącego klejnotu.Chłopcu ścierpła skóra.Rozejrzał się za czymś, co mogłoby posłużyć do zabiciapotwora, ale niczego nadającego się do tego celu nie dojrzał.Pająk tkwił w pajęczynie bez ruchu.- W porządku - zwrócił się do niego Michael.- Trzymaj się z daleka od mojego karku, aja oszczędzę twój.- Do kogo ty gadasz, stary?Michael odwrócił się szybko, a potem uśmiechnął nieśmiało.W drzwiach szopy stałjakiś chłopak i przyglądał mu się podejrzliwie.Blondyn, ostrzyżony na jeża, z opaleniznąniemal tak ciemną jak opalenizna Abe a Kinda.Miał na sobie tenisówki, dżinsy i podkoszulekz wydrukowanym przez pierś wielkimi niebieskimi literami słowem YALE.- Do pająka.Blondyn zrobił zdziwioną minę, lecz Michael doszedł do wniosku, że jeśli wda się wwyjaśnienia, jeszcze gruntowniej się ośmieszy.Nieznajomy podał mu rękę i przedstawił się.Należał do facetów, którzy lubią zgniatać człowiekowi grabę.- Al Jenkins.Nie masz czegoś do żarcia?Michael miał batonik, który odłożył sobie na pózniej, oddał go jednak tamtemu wporywie bezinteresownej hojności.Al zwalił się na jego materac i odgryzł połowę batona,rzuciwszy zdarty papierek pod pryczę Michaela.- Chodzisz do ogólniaka? - zapytał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz