Ib Melchior Operacja Werwolf(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uderzać nie-spodziewanie.Atakować nieprzyjaciela tam, gdzie jest najbardziejodsłonięty.Uderzać w jego najsłabsze miejsca - tam, gdzie najmniejtego oczekuje.A po ataku błyskawicznie znikać, roztapiać się w oko-licy.Ot i cała partyzancka taktyka.Teraz zastosują ją werwolfowcy.Wiedział, że ma rację.Ostatnie lata udowodniły niezbicie, iż do-brze zorganizowane siły partyzanckie stanowią czynnik militarny opierwszorzędnym znaczeniu, czynnik, wobec którego nowoczesnaarmia okupacyjna jest w znacznej mierze bezsilna.Werwolfowcy staną się taką siłą.Z ironicznym rozbawieniemKrueger przypomniał sobie słowa, które Goebbels wypowiedziałprzed kilkoma tygodniami, kiedy to podjęto decyzję o publicznymujawnieniu istnienia Werwolfu, ogłaszając ów fakt na falach pań-stwowego radia. Werwolfowcy odegrają rolę Miecza Zygfryda, któryuśmierci Smoki pragnące pożreć naszą Ojczyznę - zapowiedział ma-ły Doktor.A potem dodał: Od nich zależy powodzenie WielkiegoPlanu!89Cóż, niech więc tak będzie.Przysunął do siebie leniwym ruchem grubą kopię raportu.GEHEIMSACHEZustand der AlpenfestungF�hrerhauptquartier den 15.4.45W teczce znajdował się zestaw oleatów oraz - jako uzupełnienieraportu - plik zdjęć lotniczych.Wyciągnął jedną z fotografii i przyj-rzał się jej w zamyśleniu.Był to widok z lotu ptaka, przedstawiającyspokojną dolinę leżącą między dwoma alpejskimi łańcuchami gór;pasmo górskich łąk otoczonych wiecznie zielonymi lasami, z kilkomastodołami i chatami.Odwrócił zdjęcie.Po drugiej stronie znalazł dłu-gi wykaz szczegółów opatrzony u góry symbolem LwUFH-7.Znówwpatrzył się w alpejską panoramę.Kamuflaż był genialny.Najmniej-szy szczegół nie zdradzał, iż łąka jest w rzeczywistości podziemnymlotniskiem Luftwaffe.Podjazd do pasa startowego został całkowicieukryty w lesie.Chaty i stodoły maskowały skutecznie otwory wlotowei wylotowe systemu wentylacyjnego.Odsunął na bok fotografię gór-skich łąk i wziął do ręki foliową nakładkę na mapę.Zapoznał się zobjaśnieniami.Każdy z symboli wskazywał położenie skrytek o spe-cjalnym charakterze.Były w nich pieniądze, kosztowności i złoto.Oniektórych schowkach wiedział.Zbiór złotych monet pochodzący zklasztoru Kremsm�nster ukryty w Tyrolu opodal Salzburga.Przy-pomniał sobie z niesmakiem niewysokiego majora SS, Helmuta vonHummla, jednego z przybocznych Martina Bormanna, zajmującegosię przygotowaniem skrytki.Tylko ta jedna musi być warta przy-najmniej dwadzieścia pięć milionów marek.Aadunek obcych walut wBerchtesgaden.Kto wie, ile? Kryjówka ze złotem opodal Rattensdor-fu.Co najmniej drugie dwadzieścia milionów.A były przecież inne.Zaczął się zastanawiać, jakimi właściwie środkami dysponowali napokrycie obrony Alpenfestung.Machnął ręką.Na pewno mieli więcejniż potrzeba.Zebrał dokumenty do kupy, przeciągnął się i spojrzał na zegarek.Było już pózno.Usłyszał pukanie do drzwi.90- Herein! - zawołał.Weszli Schmidt i Willi.Zatrzymali się w progu.- Odjechały ostatnie jednostki, Herr General- oznajmił Schmidt.- Wszystko jest gotowe do naszego jutrzejszego wyjazdu.- Znakomicie.Dziękuję.Dwaj młodsi oficerowie przyjęli na moment zasadniczą postawę,po czym odwrócili się, chcąc wyjść.- Zaczekajcie! - Krueger wstał z krzesła i obszedł wielkie biurko.-Sądzę, że taki wieczór wymaga małego uroczystego sznapsa - stwier-dził.- Co o tym sądzicie? - Był rozluzniony, nieoficjalny.- Z przyjemnością - powiedział Schmidt.Uśmiechnął się.- Gratu-lujemy panu, generale!- Gratulujemy - powtórzył Willi.- Dziękuję, panowie.- Krueger otworzył drzwi prowadzące na ko-rytarz.- Plewig! - zawołał.- Plewig! Odwrócił się i zatoczył szerokiłuk ręką po pustym pokoju.- Niewiele już pozostało - stwierdził zżalem.Wskazał na opróżnione szafki biurowe.- Dajcie tu jedną.Rozgościć się!Willi wyszczerzył zęby w uśmiechu.- Według rozkazu!Nadbiegł Plewig.Był bez butów i podtrzymywał spodnie dłonią.Zatrzymał się raptownie.- Pan generał mnie wzywał?- Pan generał wzywał - potwierdził Krueger.- Przynieś z piwnicybutelkę brandy.Ostatnią butelkę armagnacu.I daj tu trzy kieliszki.- Tak jest.- Aha, Plewig, jeszcze coś.Wez butelkę sznapsa dla siebie i dlakolegów.- Tak jest.Dziękuję! - Mały ordynans zniknął.Krueger cofnął siędo pokoju.Willi i Schmidt ustawili pionowo segregator i przysunęli go dobiurka.Generał usiadł na krześle.Wskazał im szafkę.- Siadajcie, panowie.Może nie jest to najwygodniejsze siedziskona świecie, ale wcale nie zawadzi, jeśli przywykniecie do niewygód.91Nocni goście generała uśmiechnęli się i usiedli na odwróconejszafce.Metalowe ścianki zaprotestowały przeciągłym skrzypnięciem.Krueger położył dłoń na dokumentach.- Znamy nasze zadania.- zaczął i przyjrzał się badawczo twa-rzom młodszych oficerów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz