[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.49 Słowa tego marszu śpiewanego na melodię starej szwedzkiejpiosenki O Store Gud , brzmiały następująco:Chorągiew wznieś, szeregi mocno zwarteSA to marsz, spokojny, równy krokA rozstrzelani przez komunę i reakcjęSą pośród nas, i dumny jest nasz wzrokWięc wolny szlak brunatnym batalionomWięc wolny szlak przed tym, co niesie gromNa hackenkreuz z nadzieją patrzą już milionyI dzień wolności wstaje nad nasz domJuż trąbka gra, to apel nasz ostatniDo boju gotów jest już każdy z nasHitlera flagi wioną wkrótce ulicamiDawnej niewoli już się kończy czasChorągiew wznieś, szeregi mocno zwarteSA to marsz, spokojny, równy krokA rozstrzelani przez komunę i reakcjęSą pośród nas, i dumny jest nasz wzrok.73Dzięki nowoczesnemu nagłośnieniu pieśni wysłuchałytysiące ludzi, którzy zebrali się przed katedrą.Pieniądze z podatku kościelnego zaczęły napływaćszerokim strumieniem do papieskiego skarbca.Miało tozapewne pewien związek z obojętnością Kościoła wobecnasilających się prześladowań %7łydów, które Pacelli uznał zawewnętrzną sprawę Niemiec.Jego sprzeciwu nie wzbudziłynawet egzekucje wybitnych działaczy katolickich, a wśródnich Ericha Klauznera, przywódcy Akcji Katolickiej, dr.Edgara Junga, również członka kierownictwa tej organizacji,oraz działacza młodzieżówki katolickiej, Adalbera Probsta.Fritza Gerlicha, redaktora Der Gerade Weg, uwięziono i50 wysłano do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zmarłkilka miesięcy pózniej.74Do aresztowań i egzekucji doszło nocą z 29 na 30 sierpnia1934 roku, podczas akcji, która przeszła do historii podnazwą nocy długich noży .W jej wyniku życie straciłokilkuset przywódców SA (Sturmabteilung), tzw.sztafetszturmowych, którzy ośmielili się wyrazić obawy co dokierunku, w jakim toczyły się sprawy w ojczyznie.Tej samejnocy zamordowano wielu politycznych przeciwnikówHitlera, a wśród nich wyżej wspomnianych świeckichdziałaczy katolickich, których nazwiska znalazły sięwcześniej na liście osób niepożądanych w Rzeszy .75Kilka lat pózniej, w styczniu 1937 roku, trzechniemieckich kardynałów (Adolf Bertram, Michael vonFaulhaber i Karl Josef Schulte) i dwóch biskupów (ClemensAugust von Galen i Konrad von Pressing) przybyło doWatykanu, żeby zabiegać u Piusa XI o wystąpienie zprotestem przeciwko prześladowaniom Kościoła katolickiegow nazistowskich Niemczech.Polegały one na likwidacji lubparaliżowaniu działalności katolickich stowarzyszeń (wśródnich kółek parafialnych) oraz na restrykcjach nakładanych nakatolicką prasę.Ojciec Zwięty przyjął delegację w sypialni.Papież, którycierpiał na cukrzycę i niewydolność mięśnia sercowego,przez większość czasu pozostawał w łóżku.Członkowiedelegacji opowiadali, że trudno było go poznać; był blady iwychudzony, o nienaturalnie wyostrzonych rysach twarzy, ajego opuchnięte oczy były na wpół zamknięte .76Schorowany papież postanowił ogłosić encyklikę otrudnym położeniu Kościoła w Niemczech.Dokumentzatytułowany Mit Brennender Sorge (Z wielką troską),przygotowany przez Faulhubera i ostatecznie zredagowanyprzez Pacellego, po raz pierwszy odczytano z ambon wcałych Niemczech w Niedzielę Palmową 14 marca 1937roku.W jego pierwszych słowach czytamy: Z wielką troską51 i ze wzrastającym zdziwieniem patrzymy od dłuższego czasuna udręczenie Kościoła i na wzmagające się uciemiężeniedochowujących mu wierności katolików w kraju i wnarodzie, któremu kiedyś św.Bonifacy przyniósł radosnąwieść o Chrystusie i Królestwie Bożym .W ocenie autorówencykliki, w Niemczech, w miejsce prawdziwej wiary wBoga, dokonano deifikacji rasy, ludu i państwa. BiskupiKościoła Chrystusowego powinni czuwać, by nie zakorzeniłysię wśród wiernych takie zgubne błędy, za którymi idąjeszcze zgubniejsze praktyki.Jest ich świętym obowiązkiempasterskim uczynić wszystko, co możliwe, aby przykazaniaBoskie były zachowywane jako obowiązująca podstawa życiaprywatnego i publicznego, moralnie uporządkowanego, aprawa Majestatu Bożego, imię i słowo Boże nie byłybezczeszczone. Choć encyklika ta jest często wskazywana jakoświadectwo krytycznego stanowiska Watykanu wobecTrzeciej Rzeszy, nie potępia ona wprost antysemityzmu aninie wskazuje po imieniu winnych złu, jakie działo się wNiemczech: ideologii narodowego socjalizmu i przywódcytego ruchu, Adolfa Hitlera.W kręgach rządowych Rzeszy list papieski przyjęto zgłębokim zaniepokojeniem.Jednak nie trwało ono długo.Pacelli przyjął jednego z niemieckich dyplomatów, wysłuchałgo, i uśmiechając się szeroko, zapewnił, że normalne,przyjacielskie stosunki z Hitlerem i rządem nazistowskimbędą przywrócone tak szybko, jak to tylko możliwe. 77Tym razem jednak niewiele brakowało, by obietnicazłożona przez kardynała nie została spełniona.Latem 1938roku Pius XI polecił przygotować projekt encykliki podroboczym tytułem Humani generis unitas (Jedność rodzajuludzkiego), potępiającej hitlerowski rasizm.Papieżem niepowodowała nagle odkryta miłość do perfidnych %7łydów ,lecz raczej doniesienia o konfiskatach majątków kościelnychi klasztornych w Niemczech prowadzonych przez władze w52 odpowiedzi na zarzuty molestowania seksualnego dzieci,stawiane wielu kapłanom i zakonnicom.O przygotowanie projektu encykliki poproszonoamerykańskiego jezuitę Johna LaFarge.78 Papież znał go jakoautora głośnej pracy potępiającej segregację rasową w USA,zatytułowanej Interracial Justice.Zakonnik zaprosił dowspółpracy dwóch jezuitów, Niemca Gustava Gundlacha iFrancuza Gustava Desbuquois.Praca nad nową encyklikąprowadzona była w tajemnicy.Papież zobowiązał LaFarge'ado dyskrecji w obawie przed reakcją reżimu hitlerowskiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
