§ Blasi Marlena de Tysišc dni 03 Tysiac dni w Orvieto

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mieliśmy owce, więc był ser.Poza tym bez względu na poręroku, właściwie zawsze mogliśmy zdobyć takie czy inne grusz-ki, czy to z dzikiego krzaka, czy z drzewa w sadzie.No iwłaśnieto jedliśmy i nadal jemy.Zdecydowanie najlepszymsposobem zabrania się do przyrządzania tej przekąski jestkradz.ez gruszki - twierdzi niepoprawny Neddo.- Potem trzebaznalezć wzgórze ze zboczem ogrzanym przez popołudniowesłońce Sadówmy s.ę wygodnie i wyciągamy z plecakascyzoryk którym obieramy i kroimy gruszkę.Plastry zjadamyprosto z noża i zagryzamy okruchamipa�ri�o, równieżwydobytego z plecaka Tak, posiłek nie od rzeczy jest popijaćczerwonym winem i jeść z dobrym chlebem.Poniższy przepis to po prostu wyrafinowana wersja orygi-nału, niemniej jest całkiem niezły.Smażone zimowe gruszki z pecorino Porcja dla sześciuosób6 dojrzałych, ale jeszcze jędrnych, zimowych gruszek, najlepiejodmiany bose4 łyżki masła1 łyżka oliwy z oliwek1/2 szklanki bardzo drobnej żółtej lub białej mąki kukurydzianejsól morskaświeżo zmielony pieprz1 szklanka orvieto classico2/3 szklanki miodu kasztanowego lub gryczanego, rozgrzanegodo postaci płynnejokoło 300 gramów niezbyt dojrzałego pecorinoObierz gruszki obieraczką do warzyw i przekrój je na półpozostawiając szypułkę na jednej połówce albo - rozciętą - naobu.Nie usuwaj gniazd nasiennych.Na dużej patelni roz-puść na średnim ogniu trzy łyżki stołowe masła razem zoliwą i zaczekaj, aż tłuszcz zacznie się pienić.Przesyp mąkękukurydzianą na płytki talerz i przyciśnij do niej każdą zgruszek, pokrywając wyłącznie przeciętą stronę.Połówkigruszek połóż przeciętymi stronami na rozgrzanym tłuszczu,posyp morską solą i obficie popieprz.Smaż jednorazowo tylkotyle gruszek, ile wygodnie zmieści się na patelni.Owoce niepowinny się stykać.Pozostawje na pięć, sześć minut, żebyutworzyła się gruba złocista skórka, a następnie ostrożnieodwróć gruszki łopatką, posól i popieprz jak wcześniej.Ponownie odczekaj pięć minut, a następnie przełóżpodsmażone owoce na ciepłe talerze.Dla lepszego efektupodawaj je na dużych, wręcz przesadnie dużych talerzach,żeby goście mogli maczać kawałki focaccii w miodzie inakładać gruszki bez ryzyka zrzucenia z talerza.Zwiększ ogieńi wlewaj na patelnię orvieto classico, starannie mieszając, żebyrozpuścić pozostałości po smażeniu.Odczekaj dwie, trzyminuty, aż wino odparuje, zgaś ogień i wrzuć na patelnięostatnią łyżkę masła, żeby sos nabrał połysku.Kilka razypotrząśnij patelnią, aby masło się rozpuściło.Cztery lub pięćniezbyt starannie odkrojonych plastrów pecorino połóż przygruszkach na każdym talerzu, delikatnie polej sosem i nitkamiciepłego miodu.Focaccię prosto z pieca podaj na stół, żebygoście odrywali po kawałku i przekazywali resztę innym.Dokieliszków nalej tego samego orvieto classico, którego użyłaśdo robienia sosu.Powinno być raczej schłodzone niż zimne.Focaccia z orzechów włoskichOkrągłe, płaskie placki z wody i ziarna, szybkoprzyrządzane na żarzącym się popiele lub na rozgrzanymkamieniu, były chyba najwcześniejszą postacią chleba.Focaccia jest ich najbardziejbezpośrednią spadkobierczynią.Nawet jej nazwa pochodziod łacińskiego słowa focus, które oznacza ogień.Francuskifougasse chleb o kształcie drabiny, często wypiekany zdodatkiem oleju z orzechów włoskich wywodzi się z tejsamej tradycji.Jak to często bywa z potrawami, które oddalająsię od korzeni, w wielu zakątkach świata sprzedawana jestfocaccia przypominająca pozbawioną smaku, tłustą watę.Lepiej upiec własną.Składniki na trzy osiemnastocentymetrowe bochenki2 1/3 szklanki letniej wody (ewentualnie trochę więcej)2 1/2 łyżeczki aktywnych suchych drożdży (albo około 20gramów świeżych)6 łyżek zimnej oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i odrobinado pokropienia1/5 łyżki drobnej soli morskiej6 szklanek zwykłej mąki pszennej2/3 szklanki zmielonej na kamiennych żarnach razowej mąkipszennej1 szklanka drobno zmielonej na kamiennych żarnach białejłub żółtej mąki kukurydzianej2 szklanki orzechów włoskich, lekko prażonych ipokruszonychWlej 1/3 szklanki letniej wody do dużej miski i wsyp lubpokrusz drożdże.Mieszaj, aż się rozpuszczą, odstaw na pięćminut, a w tym czasie wymieszaj sześć łyżek oliwy, dwieszklanki letniej wody i drobną sól morską.Wlej płyn dodrożdży i wsyp trzy gatunki mąki, wszystkie jednocześnie, anastępnie wymieszaj, żeby powstała w miarę jednolita masa.Przełóż ją na przyprószoną mąką stolnicę i wyrabiaj.Jeśliciasto wydaje się zbyt suche, pokrop je jeszcze wodą, żebynadawało się do dalszej obróbki.Ugniataj je tak długo, ażstanie się miękkie, jedwabiste i elastyczne.Rozpłaszcz ciasto inadaj mu kształt zbliżony do prostokąta, a potem posyp jekruszonymi orzechami, które ugnieć razem z masą chlebową.Uformuj kulę i przełóż ją do lekko naoliwionej miski.Przykryjją szczelnie plastikową folią i pozostaw w ciepłym, wolnym odprzeciągów miejscu.Ciasto powinno rosnąć, dopóki niepodwoi swojej objętości, co może potrwać do dwóch godzin.Gdy będzie gotowe, przyklep je, żeby usunąć pęcherzykipowietrza, i podziel na trzy części.Z każdej z nich zrób płaski,okrągły placek.Surowe chlebki umieść na posmarowanycholiwą blachach piekarniczych, lekko przyprószonych mąkąkukurydzianą.Przykryj całość kuchennymi ściereczkami izostaw do wyrośnięcia.Po upływie pół godziny palcami zróbw cieście ładne dołki, do których pózniej nalejesz oliwy inasypiesz soli.Przykryj ciasto ponownie i zostaw na jeszczejedną godzinę, by ostatecznie wyrosło.Po upływie tego czasuobficie posyp je solą morską może być zmielona w młynku i skrop oliwą, w szczególności dołeczki.Bochenki powinnysię piec przez dwadzieścia do dwudziestu pięciu minut,ewentualnie dłużej, aż staną się puszyste i kusząco złociste.Natychmiast po wyjęciu z piekarnika przełóż je na stojaki,żeby nieco ostygły przed podaniem.W razie potrzeby takiepieczywo można podgrzać przez parę minut w gorącympiekarniku.Umbrichelli z olivadaUmbrichelli to niezbyt równe, ręcznie zwijane i krojonesznurki makaronu przyrządzonego wyłącznie z mąki, wody isoli.Przygotowywanie świeżego umbrichelli może zniechęcać(zupełnie niesłusznie, zapewniam wystarczy rzucić okiemna przepis poniżej), ale nie warto ulegać pokusie kupieniagotowego makaronu jajecznego.Jego jedwabista faktura ibogatszy smak nie najlepiej służą podkreśleniu typowowiejskiego aromatu pasty z oliwek.W ostateczności możnazastąpić umbrichelli grubym suszonym spaghetti, takim jakbucatini.Umbryjska olwada to krewniaczka prowansalskiejtapenady, a do jej przyrządzenia potrzebne są wielkie, mięsisteczarne lub fioletowe oliwki, których słony smak należyzłagodzić czarnym rumem, a nie podkreślać anchovie, zgodniez południowofrancuskim obyczajem.Garnek mniej słonej,mniej napastliwej umbryjskiej pasty to prawdziwy skarb wspiżarni.Kremowy smakołyk można jeść nie tylko zmakaronem, lecz również na pieczonym chlebie jakoprzekąskę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz