[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podobny talent w portretowaniu słabości i siły Saula możemy napotkać w opowiadaniu o dojściuDawida do władzy w Pierwszej Księdze Samuela 16-31.Oba te opowiadania zostały napisane w stylu,który znamy z J. .9Joel Rosenberg, King and Kin (Indiana University Press, Bloomington, IN 1986), s.xiii.10Yair Zakovitch, Assimilation in Biblical Narratives w J.Tigay (red.), Empirical Models for BiblicalCriticism (University of Pennsylvania Press, Filadelfia 1985), s.185-192.11Ronald Clements, Abraham and David (SCM, Londyn 1967).12Bloom, The Book of J.13Kiedy rozdzielimy teksty Samuela A i B, rozdzielają się dublety i rozwiązują sprzeczności.Wkażdym z tych tekstów z osobna istnieje również ciągłość narracji.14Z wyjątkiem Pierwszej Księgi Samuela 17-18, gdzie tekst grecki wskazuje na istnienie poważnychkomplikacji.15W tekście greckim i wszystkich przekładach angielskich, które powtarzają jego porządek, poKsiędze Sędziów idzie Księga Rut.W tekście hebrajskim (masoreckim) księga ta znajdowała się winnym miejscu i nie była częścią historii deuteronomicznej.Nie figuruje zatem w niniejszej analizie.16Baruch Halpern, The Constitution of the Monarchy in Israel, Harvard Semitic Monographs (ScholarsPress, Atlanta 1981) rozdz.4.17Po hebrajsku chesed weemet.18Hebrajski rdzeń śkb.19Po hebrajsku wjtmhmh.20Ikonografia zródeł Pentateuchu odzwierciedla czas i miejsce powstania każdego z nich.Zob.Aneks.Por.Who Wrote the Bible?, s.73-76.21Słowo przysięgam zostało tu użyte, aby oddać hebrajską formułę przysięgi.22Trzecie opowiadanie o żonie/siostrze, które pojawia się w E, podkreśla fakt, że król nie dotknąłkobiety (Sara, Księga Rodzaju 20). 23Historia wojny pomiędzy Beniamitami a resztą plemion izraelskich opowiedziana jest także zużyciem słownictwa charakterystycznego dla opowiadań o bratobójstwie (Sdz 20, 13.23.28; 21, 6).Również tutaj pojawia się dwukrotnie słowo pole .J.Blenkinsopp zwrócił uwagę na wzmianki o polu w Rdz 4, 8 i 2 Sm 14, 6 w Theme and Motif in theSuccession History (2 Sam xi 2ff.) and the Yahwist Corpus , Volume de Congres: Geneve 1965;suplement do Vetus Testamentum 15 (1966), s.51.Wskazał również liczne dodatkowe paraleletematyczne między J a historią dworską.24E.A.Speiser, Genesis, Anchor Bible (Doubleday, Garden City, NY 1964), s.227; Nahum Sarna,Understanding Genesis (Schocken, Nowy Jork 1966), s.184; Michael Fishbane, Text and Texture(Schocken, Nowy Jork 1979), s.55 i n.; Robert Alter, Sacred History and Prose Fiction , w R.E.Friedman (red.), The Creation of Sacred Literature (University of California Press, Berkeley, CA 1981),s.23.Szczególnie interesujące jest podejście Fishbane'a do kwestii zadośćuczynienia za oszustwo.25Pisałem o tym po raz pierwszy w artykule Deception for Deception , Bible Review 2, nr 1 (1986), s.22-31, 68, nie wiążąc tego ze sprawą dzieła, którym się tu zajmujemy.26David Noel Freedman, Dinah and Shechem, Tamar and Amnon w God's Steadfast Love: Essaysin Honor of Prescott Harrison Williams, Jr., Austin Seminary Bulletin 105/2 (1990), s.51-63; również wFreedman, Divine Commitment and Human Obligation (Eerdmans, Grand Rapids, MI 1997), s.48595.27W 2 Sm 3, 25 Joab mówi Dawidowi, że Abner przyszedł lepattoteka (ten sam termin używany jesttakże w innych miejscach w tym dziele).28Nie zamierzam podejmować tutaj dyskusji na temat tego, kiedy w Izraelu pojawił się po raz pierwszymonoteizm.Myślę jednak, że był już obecny, gdy powstawało to dzieło (czyli w IX w.p.n.e.), choć niepotrafię powiedzieć w jakim stopniu.W każdym razie, nie zmienia to faktu, że dla naszego autora Bógjest płci męskiej.Posłowie1Zob.Wprowadzenie.2Najbliżej jest wtedy, gdy przyszło słowo JHWH do Natana w Drugiej Księdze Samuela 7, ale nawetwtedy wiadomość jest przeznaczona dla Dawida i zostaje przekazana pośrednikowi, którym jestprorok.3Richard Elliott Friedman, The Hidden Face of God (Harper San Francisco, San Francisco 1997), s.7-59; pierwotnie wydane jako The Disappearance of God (Little, Brown, Nowy Jork 1995).4Peter Ellis, The Yahwist: The Bible's First Theologian (Fides, Notre Dame, IN 196$); Robert Coote,David Ord, The Bible's First History (Fortress, Filadelfia 1989); Harold Bloom, David Rosenberg, TheBook of J (Grove Weidenfeld, Nowy Jork 1990).Aneks1Zwrot ( ) pojawia się w Joz 17, 12 i Sdz 1, 27.35, które nie są częścią naszegodzieła, ale ma tam inne znaczenie.Różnicę tę wydobywają prawie wszystkie przekłady Biblii,tłumacząc ten zwrot inaczej w tych dwóch grupach tekstów.2Lb 20, 17 i 2 Sm 2, 19.21 są pewne.Lb 22, 26 jest częścią opowiadania o Balaamie, które zawszebyło uważane za jeden z trudniejszych tekstów w Biblii hebrajskiej z punktu widzenia analizy zródeł.WWho Wrote the Bible? przypisałem go do E, chociaż wiedziałem, że sprawa jest bardziej złożona.Jednak uczeni, którzy decydują się dzielić opowiadanie o Balaamie na J i E, niemal bez wyjątkuprzypisują Lb 22, 26 do J.Czynią tak S.R.Driver w Introduction to the Literature of the Old Testament(Peter Smith, Gloucester 1972) i Martin Noth w A History of Pentateuchal Traditions (wyd.niemieckie1948; Prentice Hall, Engelwood Cliffs, NJ 1972); por.Hackett, Balaam , Anchor Bible Dictionary 1, s.569.Proszę zwrócić uwagę, że Deuteronomista używa regularnie innego czasownika swr raczej niż nth wodniesieniu do skręcania w lewo lub w prawo (Pwt 2, 27; 5, 29; 17, 11.20; 28, 14; Joz 1, 7; 23, 6; 2 Krl22, 2).3Pojawia się w ustępie dotyczącym prawa w Wj 13, 10. 4Who Wrote the Bible? (Harper San Francisco, San Francisco 1997), s
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
