Saare J. A. Rhiannonslaw 02 The Renfield Syndrome [nieofic.]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zmieniające się wilkołaki starły się z wampirami w okrutnym ataku.Nigdyczegoś takiego nie widziałam.Mimo, że wampiry były szybsze, wilkołaki były silniejsze i zprzerażeniem to przyznawałam, straszniejsze.Krew trysnęła w powietrzu, gdy jeden zwampirów stracił ramię.Kolejny obok niego padł, gdy szczęki zacisnęły się na jego gardlełamiąc kości i kark.Nie mogłam ogarnąć tego, co się wokół mnie działo.Wilkołaki były wmniejszości jakieś pięć do jednego a wampiry nie zadały im jeszcze żadnej straty.Jedyneciała wypełniające ulice należały do Paine'a.Większość miała rozszarpane gardła, alekilkoro jeszcze żyło z poodrywanymi kończynami. Wypuść ją Paine posunął się na przód, kompletnie niewzruszony rozlegającąsię wokół niego rzezią. Chcesz ją? zaśmiał się Carter prowokując go. To chodz i ją sobie wez.Carter pchnął mnie na ziemie.Stanęli twarzą w twarz i zderzyli się uderzając raz poraz nawzajem swoje twarze.Paine został odepchnięty nokautem kilka metrów dalej aCarter wykorzystał powstałą odległość i zaczął się przemieniać.Ziemia drżała jakby siętrzęsła, gdy podnosiłam się na chwiejnych nogach, obserwując w przerażeniu jak corazwięcej wilkołaków nadciągało z miasta.Poruszali się szybko, skracając dzielący nasdystans.Były ich dziesiątki, liczebnością znacznie przewyższając wampiry.Jeśli wcześniejbyła tu krwawa kąpiel to teraz na pewno skończy się masakrą.Paine złapał Cartera zagardło nim ten dokończył przemianę.Kolanem wyrżnął Cartera w szczękę, po czympoprawił jeszcze raz tym razem celując w głowę.Ryk oburzenia wydostał się z gardłaCartera i Paine uskoczył z zasięgu uderzenia jego dłoni zakończonej pazurami.Za nimiwilkołaki przeskakiwały przez samochody, aby dołączyć do jatki, zabijając wampiry jedenpo drugim.Nagły i niespodziewany błysk oślepiającej czerwieni posłał mój tyłek z powrotem naziemie, odrzucając kilka stóp do tyłu.Straszliwy ból, rozrywał mój bok, gdy lądowałam nakrawężniku, próbując złapać oddech.Paine i Carter rozdzielili się (Paine wylądował bliskomnie, podczas gdy Carter ruszył w przeciwnym kierunku), gdy eksplozje huczały mi wuszach i przyprawiały o wibracje beton.Patrzyłam oszołomiona na przyczynę tych nagłych zakłóceń.Jakiegoś rodzajupociski nawiązywały kontakt z wilkołakami, po czym po prostu eksplodowały.Tak po prostu.W jednej sekundzie byli w drugiej już nie.Obróciłam się i zerknęłam przez ramię.Zauważyłam samochody, które widziałamwcześniej na wzgórzach Brooklynu.Ludzcy niewolnicy najwyrazniej usłyszeli, co jestgrane i przybyli z odsieczą.Kilkoro z nich trzymało coś, co wyglądało jak bazooki naramionach, podróżując na czymś, co wyglądało jak żywcem wyciągnięte z 3 części MadMaxa�.Nie potrzebujemy kolejnych bohaterów? �Pieprzyć cię Tina.Komu potrzebna siła nieśmiertelnych, kiedy posiada broń masowej destrukcji?Odgłos wystrzałów niósł się poprzez noc, podążało za nim coraz więcej eksplozji,spływająca krew pokrywała wszystko, ulice, samochody i wszystko inne, co tylkoznajdowało się w pobliżu.Okrutne i pełne oburzenia okrzyki mieszały się z gradowymwarczeniem.Wilkołaki zostały rozbite i obserwowałam jak Carter podnosi się na nogi, ajego pokryta sierścią masywna pierś ciężko faluje.Jego wściekłe, srebrne spojrzeniezmroziło mnie w miejscu.Znałam to spojrzenie, nawet poprzez oczy bestii.Zdrada.Odrzucił w tył głowę i zawył głęboko i przejmująco, co przyprawiło mnie o dreszcze.Mężczyzni wilkołaki, zatrzymali się, cofnęli i otoczyli go zwartą grupą.Przyglądał mi siędługo i twardo nim ruszył w kierunku samochodów blokujących mu drogę do domu.%7ładenz wampirów nie stawiał oporu i strzały ustały.Cisza, która zaległa była kompletnie nie namiejscu, biorąc pod uwagę to, co się stało. Rhiannon! Ochrypłe krzyki Goose a były jedyną rzeczą, która miała moc, abyoderwać moje oczy od porozrzucanych wokół szczątków krwawych ciał i futra.Zerwał się zfotela pasażera ciężarówki, podczas gdy Bells zeskakiwała z siedzenia kierowcy.Gdy próbowałam się podnieść przeszyła mnie ostra szpila bólu.Spojrzałam w dół iskrzywiłam się, kiedy zobaczyłam kość wystającą z mego boku.Charczenie towarzyszyłomoim staraniom, aby złapać oddech.Czy wcześniej też tak trudno było mi oddychać?Podniosłam dłoń do ust i przejechałam knykciami poprzez sączącą się z nich ciepłąwilgoć.Gdy je odsunęłam były zakrwawione, jasno czerwona ciecz lśniła na mojej bladejskórze.Pamiętałam jak to jest cierpieć z przebitym płucem i nie chciałam powtarzać tegodoświadczenia. Rhiannon. Miękki tembr głosu Paine a pieścił moje uszy, gdy odwróciłam się,żeby na niego spojrzeć.W przeciwieństwie do Goose'a, w ogóle się nie zmienił [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz