[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tak, tak.- Rob nie zamierzał odchodzić od tematu, co również stanowiło cechę,jaką przejął po Colinie gliniarzu, nawet tego nie zauważając.- I druga sprawa, o którejzamierzałem powiedzieć: moim zdaniem nie istnieje żadne miejsce między Alem Stewar-tem a Zappą. - Oczywiście, że istnieje - obstawał przy swoim Charlie.- Obaj napisali interesują-ce, zwariowane teksty.Z tym, że po jakimś czasie Zappa przestał się troszczyć o to, czywciąż brzmi jak rockandrollowiec, natomiast Alowi Stewartowi ciągle na tym zależy.Oczywiście o tyle, o ile taki rockandrollowiec jak ty może mieć rockowe brzmienie, gra-jąc po prostu na paru gitarach akustycznych.Rob zastanowił się nad tym.Charlie sięgnął po jeden z nietypowych dla siebie ar-gumentów.- Przestańcie, chłopaki - odezwał się Biff, wszedłszy mu w paradę, zanim zdążyłna to zareagować.- Dajcie sobie z tym spokój, okej? Sprawdzmy, jak działa nagłośnienie,a potem ruszajmy do tej garkuchni obok.Jeśli będziemy się tu dłużej opieprzać, to mojekiszki zagrają marsza głośniej niż moja gitara.Tak zwana garkuchnia obok okazała się wyśmienitą wietnamską knajpką.Robwspominał ją bardzo ciepło po ostatnim ich pobycie w Spokane przed rokiem.Lepszejpho, zupy z makaronem ryżowym, nie podają nawet w restauracji Mały Sajgon w SantaAna.A jedynym miejscem, gdzie można dostać lepsze wietnamskie dania niż te serwo-wane w Santa Ana, jest Ho Chi Minh (miasto, które było Sajgonem i przypuszczalnieznowu będzie nosić nazwę Sajgon w najbliższych latach).W zakamarkach głowy zaświtała mu myśl.- Być może da się coś zrobić z miejscami, które mają więcej niż jedną nazwę.Ca-rycyn, Stalingrad, Wołgograd, Sankt Petersburg, Piotrogród, Leningrad i ponownie SanktPetersburg.- Pisaliśmy już piosenki o Rosji - nadmienił Justin.- Nie chodzi tylko o Rosję.Sajgon to Ho Chi Minh - myślałem właśnie o tym - aKonstantynopol to dzisiejszy Stambuł.I czy należy wymawiać Strasburg czy Strasbourg? - Rob usiłował wymówić topierwsze z dwóch ostatnich po niemiecku, gardłowo, drugie natomiast nosowo, po fran-cusku.Marsowa mina Justina ostrzegła go, iż nie jest najzdolniejszym lingwistą amato-rem do wynajęcia. - Dobrze - ustąpił w końcu gitarzysta prowadzący: - Zapisz to i zobaczymy, co sięda z tym zrobić.Większość zespołów zaczynała od melodii, a potem dobierała pasujące do niejsłowa.Inaczej rzecz się miała z kapelą Tryskająca %7łaba i Ewoluujące Kijanki.W ichprzypadku słowa pojawiały się z reguły pierwsze.To z pewnością jeszcze jeden powód,dla którego długo jeszcze miało im nie być dane zrobienie wielkiej kasy.- Al Stewart napisał już piosenkę o Konstantynopolu - zauważył Charlie.- A ze-spół They Might Be Giants popełnił utwór Stambuł (nie Konstantynopol).Czy świat na-prawdę potrzebuje trzech?- To nie byłaby piosenka w tym samym gatunku, co tamte - oznajmił Rob.- Daj miodsapnąć, człowieku.Doctor Seuss także posłużył się Konstantynopolem.- Widzicie? Wszyscy to robią.- Charlie nie zamierzał ustąpić choćby na jotę.- Dość tego, ludzie.- Tym razem głos Biffa zabrzmiał bardziej stanowczo.Uderzyłw struny gitary, by podkreślić ważność tej sugestii.Przystąpili do strojenia instrumentów.Dwa dni wcześniej występowali w Pasco, aprzed czterema dniami dali koncerty w Portland.Byli razem w drodze od zawsze - przy-najmniej tak to odbierali, w każdym razie.Nie potrzebowali dużo czasu na przygotowaniesię do tego, co ich czeka tego dnia wieczorem.Potem nadeszła pora na przenosiny doknajpki obok.- Fee, fie, pho, fum - rzekł rozradowany Rob, cytując linijkę z bajki rymowanki Jaśi magiczna Fasola.Nawet Charlie poparł go w tej kwestii.Pho to zapewne najlepsza tradycyjna i zarazem lekko strawna zupa z makaronem,jaką znał świat, lepsza nawet niż zupa z kurczaka.Można było włożyć do niej niemalwszystko.Rob cenił najwyżej ścięgna wołowe.Zanim zaczął zajadać się pho, nie potrafiłwyobrazić sobie, że ścięgna wołowe można gotować tak długo, aż same będą rozpuszczaćsię w ustach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
