Malmsten Bodil Moje pierwsze zycie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rosnąca dłońwkrótce zakryje całe miasto i kąpielisko Vanadisba-det oraz zanikającego ojca, który stacza się w otchłańżalu i winy.Zostawiam go tam spadającego na peronie dru-gim z krzyżem sadzy na piersi i bez znajomości ła-cińskiej terminologii.Nie znam ani jednego jastrzębca.Mój tato chciał mi podarować kwiaty i trawy, rogożei drzewa, a ja odwróciłam się do niego plecami.Ka-ra i wina.A pózniej sama zostałam rodzicem w czasie, którynie miał czasu, bo kto miał wtedy czas?Jakkolwiek będziemy działać i tak popadniemyw obłęd; nie ma sposobu na rodzicielstwo i dlategoCesarz Portugalii jest równie szalony jak mój tato, żenie wspomnę o sobie samej.Niedawno usłyszałam o badaniu, które wykazało,że sztokholmczycy przytulają swoje dzieci częściej niżmieszkańcy wsi.Nadeszła chyba pora, by uświadomić sobie, że ist-nieją inne sposoby okazywania miłości rodzicielskiejniż sztokholmskie przytulanie uśmiech, barwa gło-su, muśnięcie policzka.Są takie sposoby okazywania miłości, o którychmieszkańcom miast się nie śniło.Tyle jest sposobów okazania bezgranicznej miłości,ilu jest niedoskonałych rodziców, i nie istnieje jedynysłuszny ani w mieście, ani na wsi.161Pokolenia szalonych rodziców dzieci, które zostająszalonymi rodzicami, każdy na swój sposób, każdyw swoim środowisku.Moja babcia ze strony mamyurodziła się w chłopskiej izbie.Mój dziadek ze stronyojca w pałacu obok hotelu Grand.DO OBCYCH KRAJ�WDziadek ze strony ojca był dzieckiem mieszczańskim,należał do klasy wyższej, był arystokratą, przynaj-mniej tak twierdził.Jego dziadek po mieczu pracował jako nadwor-ny konsyliarz, a dziadek po kądzieli był założycielemsztokholmskiego hotelu Grand.Przybył z Francji, na-zywał się Jean Francois Regis Cadier.Mój dziadek po mieczu nienawidził szkoły, więcw czasie wakacji zsyłano go na przymusowe wyjaz-dy do obcych krajów, by w milczeniu uczył się ob-cych języków".A on tęsknił za domem, za posiadło-ścią babci i dziadka w Bergshamrze, do której pózniejsprowadził się ze swoją rodziną.Ponieważ jako młody chłopak cierpiał na zapale-nie oskrzeli, ojciec wysłał go na leczenie do Egiptu.Był rok 1910.W Egipcie zamieszkał w namiocie, na pustyni podgwiazdami i właśnie tam odkrył radość rysowania.W niewielkim, kieszonkowym szkicowniku groma-dził oazy, wielbłądy, świątynie i inne migawki z po-bytu w kraju nad Nilem.Słuchałam tych historii jednym uchem, tak jak tozazwyczaj bywa, gdy dziadkowie opowiadają o swo-163jej młodości.A pózniej nagle odchodzą i człowiek zo-staje z pustką w drugim uchu.Nie mogę powiedzieć, że znałam dziadka, był jużdość stary, gdy przyszłam na świat.Mruczał częstopod nosem i burzył się z powodów, których nie rozu-miałam.Owijał brzuch wełnianymi szalami domowejroboty i nakładał na nie pulower.Miał siwe, kręco-ne włosy, okrągłe okulary i bryczesy z sukna.Plecak,gdy wybierał się na wycieczkę.Osobliwe kapelusze.Podręczny bagaż w torbie ze świńskiej skóry z mono-gramem.Palił niewielkie cygara i strząsał popiół do drew-nianych popielniczek, pełnych obrzynków z ołówka;lubiłam zapach tych popielniczek.Mój dziadek projektował meble Carl Malm-sten, CM.QA !Meble rozsławiły jego imię.Gdy pracowałam w Londynie jako au pair, próbo-wałam zaimponować córce rodziny i powiedziałamkiedyś, że mój dziadek jest równie znany w świeciejak ich William Morris, ale natychmiast po brytyjskuutarto mi nosa, sugerując, że bezzasadnie się chwalę-164A przecież przed podróżą do Londynu pojecha-łam z dziadkiem pociągiem na Riwierę Włoską.Miałtam tworzyć, prawdopodobnie Czeladników i mistrzów,a babcia miała to przepisywać na czysto.Dziadek napisał piętnaście publikacji o dziele rąk,o wychowaniu twórczym, o meblarstwie, o szwedz-kiej tradycji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz