skrypt z historii najnowszej polski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W swej książce jako pierwszy dowodził, że główną rolę w całej sprawie odegrał z ramienia NKWD oficer sowieckiego wywiadu Michaił Aleksandrowicz Diomin.Diomin został przysłany do Kielc, miejsca raczej „mało prawdopodobnego” jako cel pobytu dla wykwalifikowanego oficera sowieckiego wywiadu, na kilka miesięcy przed antyżydowskimi zajściami 1946 roku w Kielcach, a wyjechał w dwa tygodnie po nich.Był oficerem wyraźnie wyspecjalizowanym w sprawach żydowskich.W latach 1964-1967 był oficerem wywiadu sowieckiego w Izraelu, pracując tam jako sekretarz attaché handlowego w ambasadzie sowieckiej w Tel Awiwie.Według Chęcińskiego, właśnie Diomin nadzorował działania wspomnianego majora Subczyńskiego, który już poprzednio próbował zorganizować - w prowokatorskim celu - podobne do kieleckich zajścia antyżydowskie w Rzeszowie i Krakowie.Wtedy miały one mierne powodzenie.Zbrodnia kielecka stała się dla Sowietów okazją dla nagłośnienia na Zachodzie oskarżeń o antysemityzm wobec polskiego podziemia, kręgów emigracyjnych i hierarchii katolickiej.Zdaniem Chęcińskiego, dowód o udziale polskich i rosyjskich oficerów bezpieczeństwa w zajściach antyżydowskich „jest zgodny z ich dobrze znanymi globalnymi celami i taktyką.Masowa emigracja Żydów z Polski ułatwiła zadanie (dała broń do ręki) Związkowi Radzieckiemu przez przeładowanie obozów dla uchodźców w zachodnich strefach Niemiec i Austrii oraz wystawienie na próbę rządów brytyjskich w Palestynie, dokąd większa część tych Żydów chciała się udać.Antyżydowskie wybuchy w Polsce służyły jako pretekst do wzmocnienia kontroli nad polskim aparatem bezpieczeństwa poprzez wskazanie, że Polacy, nawet komuniści, nie są w stanie sami utrzymać prawa i porządku (.).Co więcej, mogli usprawiedliwiać wszystkie przyszłe represje polityczne jako konieczne dla zahamowania antysemickich sentymentów ludności (.)”.Głównym celem prowokacji kieleckiej było jednak odwrócenie uwagi Zachodu od dokonanego przez komunistów fałszerstwa wyników referendum.Już 7 VII 1946 roku, a więc zaledwie kilka dni po zbrodni antyżydowskiej w Kielcach, grono polskich intelektualistów, po części osób pochodzenia żydowskiego, w USA wydało deklarację jednoznacznie akcentującą jako motyw zbrodni to, że: „Reżimowi warszawskiemu zależy na odwróceniu uwagi światowej opinii publicznej od swoich ogromnych problemów w administrowaniu krajem - ponieważ nie opiera się on na woli większości Narodu Polskiego - lecz potężnej policji bezpieczeństwa, za którą stoi okupacyjna armia sowiecka.W chwili, kiedy opinia publiczna krajów demokratycznych zaczyna sobie zdawać sprawę z oszustw i nadużyć, jakie popełnia w Polsce prosowiecki reżim (by wspomnieć tylko ostatnie, oszukańcze referendum), rząd warszawski sprowokował morderstwa w Kielcach - ubierając się w togę obrońcy społeczności żydowskiej - aby upozorować, że jest za obroną demokracji”.Istotnym celem zajść antyżydowskich w Kielcach było szukanie przez NKWD swoistego „anty-Katynia”.Akurat na 3 dni przed krwawymi zajściami w Kielcach - 1 VII 1946 roku - rozpoczęło się postępowanie dowodowe Trybunału Narodów w Norymberdze w sprawie Katynia.4 lipca, tj.w dniu pogromu, zaczęły się przemówienia stron w tej sprawie.Osoby dobrze poinformowane wiedziały już wtedy, że nie ma szans dowiedzenia Niemcom hitlerowskim udziału w zbrodni na polskich oficerach.Zostawał jedyny faktyczny winny - Związek Sowiecki.Zajścia antyżydowskie w innych krajachPodobne zbrodnie miały miejsce po 1944 roku także w innych krajach, które znajdowały się pod kontrolą sowiecką, a więc na Słowacji, na Węgrzech i na Ukrainie.Wszędzie tam wydarzenia rozgrywały się wyraźnie według bardzo podobnego scenariusza jak w Kielcach.Bardzo podobne było w nich zachowanie wojska i milicji oraz wyraźna rola sprawców o komunistycznej proweniencji, których nigdy nie ukarano.Bardzo podobne były też cele polityczne tych zajść Na Węgrzech czy Słowacji miały odwracać uwagę od przejawów skrajnego bezprawia i gwałtów, dokonywanych przez wojska sowieckie - rozprawy z prozachodnią opozycją.Docierające na Zachód wieści o zlinczowaniu Żydów w Kunmadars, Azd czy Miskolcu miały skutecznie przesłaniać sprawy wielu tysięcy gwałtów, popełnionych przez żołnierzy sowieckich na Węgrzech, czy nawet bestialstw w stylu zamordowania przez pijanych żołdaków sowieckich katolickiego biskupa Gyórmosa Apora (za to, że próbował udzielić schronienia w swym pałacu biskupim kobietom uciekającym przed sowieckimi gwałcicielami).Seria gwałtownych zajść na Węgrzech (od Kunmadars po Miskolc) przypadła na czas wiosny - lata 1946, gdy sowieckie władze okupacyjne rozpoczęły z pomocą węgierskiej komunistycznej milicji i bezpieki kampanię aresztowań i zastraszeń dla osłabienia bazy politycznej prozachodniego rządu Ferenca Nagya.W czasie zajść antyżydowskich w mieście Velke Topolcany 24 IX 1945 r.w toku sześciogodzinnych zamieszek zniszczono wszystkie mieszkania żydowskie, raniono 49 osób.Policja przez cały ten czas nie tylko nie interweniowała w obronie napadniętych Żydów ale uczestniczyła wraz z wojskiem w pogromie.Władzom komunistycznym udało się osiągnąć zamierzone efekty.Wśród Żydów na Węgrzech, w Polsce czy Słowacji umacniały się sympatie prokomunistyczne, poczucie, że tylko Armia Czerwona jest w tych krajach jedynym prawdziwym obrońcą Żydów wobec miejscowych „nacjonałów” i „reakcjonistów”.Po prowokacji kieleckiej nasiła sie emigracja żydowska, głównie do Palestyny (wyjechało z Polski około 140 tys.Żydów).Pozostało w Polsce około 100 tys.Żydów.Do 1948 roku trwała nadal emigracja (do Izraela), choć już nie tak masowa.W połowie 1951 roku społeczność żydowska w Polsce liczyła 60 - 80 tys.osób.Władysław Gomułka 6 VII 1946 r.w przemówieniu rekapitulującym przebieg referendum twierdził, że pogrom kielecki sprowokowała opozycja polityczna i podziemie niepodległościowe.Przemówienie to zapowiadało podjęcie wzmożonej walki z PSL i podziemiem.Padły słowa o wysiedleniu z Krakowa części ludności najbardziej wrogo nastawionej do władzy komunistów.10 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz