[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozbity powóz tylko podsyciłjego wściekłość z powodu kradzieży srebrnych tabliczek.UderzaLartha w zakrwawioną twarz.- Ty bezmyślny idioto.Miałeś tylko kierować czterokonnym za-przęgiem.Znam nierządnice, które poradziłyby sobie z tym zada-niem.Unosi dłoń, by uderzyć Lartha ponownie, ale Oprawca chwyta goza nadgarstek z taką swobodą, jakby łapał muchę.Wbija w sędziego207 wzrok przepełniony czystą nienawiścią.Mógłby zabić go w mgnieniuoka i ma na to wielką ochotę.Obawiając się najgorszego, Kavie staje pomiędzy dwoma męż-czyznami.- Larth, przyjacielu, zapominasz się.Uspokój się.Krew ścieka strużką po twarzy Lartha.Oprawca puszcza rękęsędziego.- Słusznie mówisz, Kavie.Dziękuję ci.Zbiera lejce i podaje je Pesnie.- Panie, błagam cię o wybaczenie.Będę się modlił, aby resztapodróży upłynęła ci bez przeszkód.Pesna milczy.Bierze lejce, wspina się na grzbiet konia i spina gonatychmiast do galopu.Larth obserwuje chmurę kurzu wzbijaną przez kopyta i w duchugratuluje sobie opanowania.Sędzia poniesie śmierć z jego ręki.Choćnie dziś.Nie teraz.Ale wkrótce.ROZDZIAA 32Czasy współczesneKomenda główna żandarmerii, WenecjaDla Vito, Valentiny i pozostałych funkcjonariuszy wydziału za-bójstw pojęcia dnia i nocy straciły chwilowo znaczenie.Teraz liczysię tylko praca.Ich życie zostało zredukowane do niekończącej siękaruzeli odpraw, zebrań i inspekcji na miejscu zbrodni.208 Kolejną odprawę wyznaczono w pokoju połączonym z pomiesz-czeniem, które w ostatnich dniach stało się domem dla zespołu majoraCarvalho.Na środku długiego stołu stoją stalowe dzbanki ze świeżąkawą, białe filiżanki na podstawkach, szklanki z mętnego szkła ibutelki z wodą, przypominające wieżowce budowane przez dzieci wprzedszkolu.Major Carvalho sprawdza obecność.Sylvio Montesano i jegodwóch asystentów zajmują miejsca na krańcu stołu.Po lewej od nichsiedzą Rocco Baldoni i Valentina Morassi.Vito wolałby, żebyValentiny tu nie było.Namawiał ją, żeby wzięła urlop i przeżyłażałobę jak należy, ale porucznik Morassi uparła się, że praca będzienajlepszą terapią.Gdyby tylko miał czas, żeby z nią spokojnie po-rozmawiać i uprzedzić ją, że takie podejście to najkrótsza droga dokatastrofy.Specjaliści z RaCIS, Isabella Lombardelli i jej asystent GavinoGreco, siedzą obok patologa sądowego i właśnie prowadzą z nimożywioną dyskusję na temat dokumentów rozłożonych przed nimi nastole.Pozostałe miejsca zajmują dowódcy zespołów, oficerowiedyżurni i funkcjonariusze, którzy będą zajmowali się przesłuchiwa-niem świadków albo współpracą z prokuraturą.I wreszcie jest Tom Shaman.Vito długo zastanawiał się, w jakimstopniu dopuścić Amerykanina do śledztwa.Czym innym było ko-rzystanie z jego wiedzy, a czym innym dopuszczenie do odprawoperacyjnych.Ostatecznie zdecydował się zaufać instynktowi.Wpodjęciu decyzji pomogła mu też świadomość, że w śledztwie wsprawie morderstwa, zwłaszcza z potencjalnym udziałem seryjnegozabójcy, przydaje się każda para rąk i każdy trzezwo myślący umysł.- Dziękuję wszystkim za przybycie.Możemy zaczynać.- Majorodczekuje, aż ucichną ostatnie rozmowy.- Porucznik Baldoni przed-stawi nam najnowszy przegląd sytuacji.Rocco?209 Niewysoki porucznik odsuwa krzesło i podchodzi do dużej, białejtablicy konferencyjnej opatrzonej napisem OFIARY.- W chwili obecnej mamy trzy ciała.- Musi stanąć na palcach,żeby przełożyć kartkę.- Ofiara pierwsza - nastoletnia Monica Vidic.Ofiara druga - poćwiartowany mężczyzna w wieku około sześćdzie-sięciu lat, jak dotąd niezidentyfikowany.Ofiara trzecia - poćwiartowany mężczyzna, jak dotąd niezidenty-fikowany, w wieku około dwudziestu paru lat.Obie niezidentyfiko-wane ofiary odkryto w workach w lagunie - Rocco unika wzrokuValentiny - w pobliżu miejsca, w którym znaleziono ciało naszegokolegi, świętej pamięci Antonia Pavarottiego.Professore Montesanona koniec zebrania rozda nowy raport z badań sekcyjnych.Ma pannam coś do przekazania w kwestii czasu śmierci, professore?Sylvio Montesano odchrząkuje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
