Cornwell John Papież Hitlera(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego polityka mogła przesądzić o zamiarach wielkich mocarstw podzielonej Europy.W ciągu trzechtygodni od śmierci Piusa XI do rozpoczęcia konklawe i odizolowania kardynałów w pałacu apostolskim iKaplicy Sykstyńskiej w rzymskich kołach dyplomatycznych wrzało od plotek i intryg.Dyplomaci i oficjele zfrancuskiego MSZ, świadomi siły głosu dziewięciu frankofońskich kardynałów (w porównaniu z trzemaamerykańskimi i czterema niemieckimi), oskarżyli Włochów chyba bezpodstawnie 1 o pociąganie zasznurki.Tymczasem to właśnie oni próbowali wpłynąć na wynik konklawe. Przyszedłem się dowiedzieć, jak każe mi głosować mój rząd 2 przywitał się sarkastycznie kardynałHenri Baudrillart z przedsiębiorczym francuskim ambasadorem w Watykanie, Francois Charles'em-Roux,wypytującym frankofońskich książąt Kościoła, na kogo będą głosować.Natomiast jedyny brytyjski kardynał,Arthur Hinsley, miał skrupuły, czy wypada mu zaprosić na obiad w refektarzu Kolegium Angielskiego rzymskiego seminarium dla kleryków angielskich posła Wielkiej Brytanii przy Stolicy Apostolskiej,Francisa DArcy'ego Osbornea.Do wyboru nowej głowy Kościoła potrzeba było dwóch trzecich głosów kolegium elektorskiego, którew roku 1939 liczyło sześćdziesięciu dwóch kardynałów.A ponieważ trzydziestu pięciu z nich było Włochami,nowy papież musiał zdobyć poparcie włoskiej większości.Niemniej żaden kandydat nie miał szans na wybórbez znaczącego poparcia kardynałów z innych krajów.Dyplomaci francuscy i brytyjscy po rozmowachpostanowili optować za Pacellim, zakładając, że wzorem Piusa XI poprze kraje demokratyczne.Ale jegopoparcie dla nich wcale nie było pewne, a on sam bynajmniej nie był przekonany, że zostanie głową Kościoła,gdyż - wedle siostry Pasqualiny - spakował się, by opuścić Watykan.Część rzymskich dyplomatów wierzyłaniezłomnie, iż kolegium elektorskie zgodnie z tradycją odrzuci kandydaturę dotychczasowego sekretarzastanu, aby powetować sobie to, czego im zabrakło za rządów Piusa XI.Inni zastanawiali się, czy po tak silnymi zdecydowanym papieżu Pacelli nie okaże się za słaby 3.Uważający go za ugodowca, niemieccy dyplomaci wRzymie chyba mu sprzyjali, chociaż opinie o nim wśród nazistów w Berlinie były podzielone i raczej letnie.Bez wątpienia cieszył się poparciem czterech niemieckich kardynałów, natomiast kardynał Innitzer z Wiednia,który jeszcze nie odzyskał równowagi po rozmowie ze zmarłym Piusem XI, był, w opinii radcy ambasadyniemieckiej, bardzo zdezorientowany i przestraszony 4.Jak się zdaje Pacelli od samego początku miał za sobą większość kolegium elektorskiego, lecz dalekonie wszystkich.Zdecydowanie przeciwny był mu - jak odkrył ambasador Francji, Charles-Roux - pracujący wkurii rzymskiej słynny brodaty prałat, kardynał Eug�ne Tisserant, który sekretarza stanu Piusa XI uważał zaczłowieka z natury chwiejnego.Z obawy przed znaczącym wpływem Tisseranta na innych Charles-Rouxspotkał się z nim powtórnie.Francuzi sądzili, że Włosi podzielą głosy pomiędzy papieża duszpasterza, wrodzaju ascetycznego świętego Elii Dalia Costy z Florencji, a polityka, czyli Pacellego, pewnego faworyta wtej kategorii.Wśród opcji propolitycznej swoich zwolenników miał też były nuncjusz papieski w Paryżu,kardynał Luigi Maglione.W opinii francuskiego ambasadora, Tisserant mógł wykorzystać ewentualnepodziały do odciągnięcia sporej grupy zagranicznych kardynałów od byłego sekretarza stanu.Swoimprzełożonym w Paryżu Charles-Roux napisał, iż mimo jego starań Tisserant jest przeciwny wyborowikardynała Pacellego , gdyż ma go za człowieka niezdecydowanego, chwiejnego, bardziej stworzonego dowykonywania poleceń niż ich wydawania 5.Sześćdziesięciu dwóch uprawnionych do głosu kardynałów weszło na konklawe 1 marca 1939 roku oszóstej.Trzech kandydatów zza oceanu O' Connell z Bostonu, Leme z Rio de Janeiro i Copello z BuenosAires przybyło w ostatniej chwili, tegoż ranka zsiadając w porcie w Neapolu z pokładu Neptunii.Zgodniez tradycją, kardynałów ulokowano w prostych celach, oddając im do dyspozycji księży, by dbali o ichpotrzeby.Mieszkający w pałacu apostolskim Pacelli pozostał u siebie pod opieką matki Pasqualiny.Procedurę głosowania na konklawe otacza najściślejsza tajemnica, której złamanie grozi skazaniem sięna ekskomunikę.Ale przecieki istnieją, a konklawe z 1939 roku nie było pod tym względem wyjątkiem.Wedle wersji Giancarla Zizoli, utrwalonej w jego książce Quale Papa? 6, głosowania przebiegały następująco:W pierwszym Pacelli wyprzedził dalla Costę i Maglionego, otrzymując dwadzieścia osiem głosów.W drugimzwolennicy dalia Costy poparli Pacellego, co dało mu trzydzieści cztery głosy.2 marca po południu zdążający do Kaplicy Sykstyńskiej na trzecie glosowanie watykański sekretarzstanu upadł na schodach w chwili, gdy chciał coś powiedzieć kardynałowi O'Connellowi. NamiestnikChrystusa na ziemi! zawołał ponoć na to kardynał Vedier z Paryża.Pacelli natychmiast wstał i ruszył dalej,ściskając bolącą rękę 7.Wszedł do kaplicy i o 17.25, w trzecim głosowaniu, został czterdziestoma ośmiomagłosami wybrany na papieża.Było to najkrótsze konklawe od trzystu lat.Według Charles'a-Roux, Tisserantgłosował przeciwko Pacellemu do samego końca, uważając jego wybór za pomyłkę8.Brzemię pontyfikatu nowy papież przyjął, jak wymagał obyczaj, z pobożnym wahaniem.Siedzącyblisko niego purpurat odnotował, że przy ostatnim głosowaniu świątobliwy kardynał, blady i głębokowzruszony, zamknął oczy i jakby struchlały, pogrążył się w modlitwie.W tej namaszczonej ciszy upłynęłyminuty 9.Z szacunku dla tradycji zapoczątkowanej przez Pia Nona, a kontynuowanej przez będącego muwzorem Piusa X oraz Piusa XI Eugenio Pacelli przyjął to samo imię. Ci dwaj ogromnie się różnili napisał o odmienności poprzedniego i nowego Piusa następcaCharles' a-Roux na stanowisku ambasadora Francji w Watykanie, hrabia Wladimir d' Ormesson [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz