George Melanie 03 Mroczny anioł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z bezgłośnym westchnieniem powlókł się przez korytarz.- Gdybyś mnie potrzebowała, będę tutaj.Chowam sięprzed obłędem.- Otworzył drzwi do swojej sypialni.- A sam żeś mówił, że twój pokój jest daleko od mojego.- Nie.Powiedziałem, że nie są po tej samej stronie koryta�rza.I, jak widzisz, nie kłamałem.- Nicholas wskazał zamknię�te drzwi w głębi korytarza.- Mówiłem też, że dostaniesz po�kój niedaleko sypialni Jules.Kolejna dotrzymana obietnica.Piękne oczy dziewczyny zabłysły i Nicholas przypusz�czał, iż zastanawiała się właśnie, w jaki sposób najskutecz�niej go ukatrupić.Podejrzewał, że jedynie obecność Ho-Sin�ga powstrzymywała ją przed pokazaniem pazurów.Zakrzyknęła z oburzenia i odwróciła się na pięcie, zamia�tając włosami niczym długim rdzawym pejczem, i jak burzawpadła do pokoju.Ostatnim, co zobaczył, była urocza, na�chmurzona mina, zapowiadająca srogą zemstę, po czymdrzwi się zamknęły - cicho, a nie z wielkim hukiem, co zda�niem Nicholasa świadczyło o wielkim opanowaniu.Czas spędzony w towarzystwie Sheridan Delaney - z De�laneyów stworzonych do walki - nie miał przypominać wa�kacyjnej żeglugi po oceanie spokoju.czytelniczkascandalous11- �sma rano, a świat to piekło - wymamrotał Nicholasw chwili, w której poranną ciszę rozdarł alarmujący, przenikli�wy krzyk ochmistrzyni, tak donośny, iż o mało mu nie potrzas�kały bębenki.Wzdrygnął się odruchowo, a leżące na biurku pa�pierzyska pofrunęły we wszystkich możliwych kierunkach.Najważniejszy dokument - potwierdzający przeniesieniepraw własności pewnej posiadłości z jego brata, Damiena,obecnego hrabiego Blackstone, na Nicholasa, szybowałw powietrzu, poza zasięgiem jego rąk, coraz bliżej kominkai niechybnego zniszczenia.Nicholas dopadł do niego jednym susem: wsadził rękęw ogień i wydobył z niego dokument w chwili, gdy jego rógzaczął skwierczeć - podobnie jak palce Nicholasa.Cisnąłi zadeptał ogień, wymachując ręką; bolała jak diabli.- Szlag by to trafił!! - zaklął i zacisnął zęby, zastanawiając się,dlaczego bez zdziwienia powitał fakt, że zdążyło się rozpętać ta�kie piekiełko, choć słońce dopiero co wyjrzało nad horyzontSkrzywiony z bólu sięgnął po nadpalony dokument, do�datkowo wzbogacony teraz o brudne ślady po podeszwachjego butów.Przyszło mu do głowy, że powinien dziękowaćBogu, że od rana był w butach, w przeciwnym bowiem raziestopy pulsowałyby mu równie boleśnie jak poparzona ręka.Czuł przez skórę, że rwetes za drzwiami - cokolwiek siętam działo - niewątpliwie zawdzięczał któremuś z Dela�neyów.Od czasu, gdy Danny wpadła w jego życie jak kulaarmatnia, Nicholas przypominał jeden wielki siniak.Zaczynał już się łudzić, że wrzask, przez który wyskoczyłczytelniczkascandalousz fotela jak z procy, był jedynie halucynacją, gdy niepowta�rzalny głos ochmistrzyni ozwał się ponownie:- Obrabowali nas!- Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta - mruknął Ni�cholas sentencjonalnie, uciskając palcami grzbiet nosa.Rzucił sfatygowany dokument na biurko, energicznie pod�szedł do drzwi, szarpnął za klamkę i omal nie zderzył się z och�mistrzynią - panią Dorą Dimshingle, nieuleczalną pedantką.Była to drobna jak wróbel kobiecina, wiecznie zaciskają�ca na piersi poły bluzki, jakby spodziewała się, że chlebo�dawca lada chwila rzuci się na nią - co istotnie mogłoby sięprzydarzyć, gdyby Nicholas nabrał pewnego pięknego dniaapetytu na bigotki płaskie jak deska.Nic by się wielkiego nie stało, gdyby mógł zwracać się doniej po imieniu, Doro", ale na samym początku, kiedy ją za�trudniał, świętoszkowatym tonem zakomunikowała mu, iżżyczy sobie, by ich znajomość poprzestała na relacji czystosłużbowej natury.W związku z czym wolała, by tytułowano ją panią Dim�shingle" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz