Kozak Magdalena Nocarz 02 Renegat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dziękuję uśmiechnęła się słodko Aranea.Nie tylko ja jeden jestem tutaj opleciony pajęczyną, zrozumiał Vesper.Wszyscy tkwimyw sieci własnych uczynków i pragnień.I robimy dobrą minę do złej gry.Wszyscy bez wyjątku.Odwrócili się obaj z Nexem niemalże jednocześnie, ruszyli do drzwi.Zamiast się przepychać,na co Vesper liczył w skrytości ducha, generał zatrzymał się i kulturalnie przepuścił go przodem.Aranea pokiwała głową z aprobatą, zdążył jeszcze spostrzec ten gest, zanim zamknęły się drzwi.Jaka ona piękna, odezwał się znajomy chochlik.Vesper zacisnął zęby.Miał ochotę znalezć drania i zatłuc.Bez litości, od razu.Zamiast tego ruszył w ślad za Nexem.Miał wrażenie, jakby obaj poruszali się niewiarygodniepowoli, ciągnąc za sobą delikatną pajęczą nić.Art.148.�1.Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 latpozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.�2.Kto zabija człowieka: ze szczególnym okrucieństwem, w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem alborozbojem, w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, z użyciem broni palnej lubmateriałów wybuchowych, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 latpozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.�3.Karze określonej w �2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniejprawomocnie skazany za zabójstwo.�4.Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlegakarze pozbawienia wolności od roku do lat 10.USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r.Kodeks karny.(Dz.U.z dnia 2 sierpnia 1997 r.)Rozdział XIX Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiuZbrodniarz i zdrajcaPodziemny korytarz był ciemny, nieco za ciemny, nawet jak na wyostrzony wampirzy wzrok.Tylko słabe światło diod migało tu od czasu do czasu.Generałowie szli spiesznym krokiem, za nimi, niczym nieodłączne cienie, kroczyli ichochroniarze. Osobiście radziłbym ci wziąć chłopaków Attagena powiedział Nex rzeczowym,spokojnym tonem. Dostałbyś od razu cały, w miarę dobrze zorganizowany i zżyty zespół.Vesper nie odpowiedział, udając, że w ogóle nie usłyszał tej kwestii.Prowokacja, i to jak oczywista, uznał w duchu.Miałbym dowodzić żołnierzami bezgranicznieoddanymi temu, którego w najlepszej wierze pomogłem zabić? Przepis na wpadkę, niezlekombinujesz, Nex.Naprawdę sądzisz, że jestem aż tak głupi?Zazgrzytał zębami, czując narastający gniew.Opary prawdziwej krwi, wciąż władające jegomózgiem, wywoływały w nim istną burzę nastrojów.Przerzucał się od przygnębienia i rezygnacji dogłuchej, zaciętej nienawiści.A potem jeszcze raz.I jeszcze.Jeszcze trochę, a oszaleje.Nieprawda, już oszalał.I to dawno temu.Szedł dalej.Ten cholerny korytarz mógłby się wreszcie skończyć.Gdzieś tam, na jego końcu,czekają nowi towarzysze śmierci.A on wręcz nie może się doczekać spotkania z nimi.Ciekawe,która ze stron będzie tego bardziej żałować.Chcą zdrajcy-nocarza? Dobrze, będą go mieli. Naprawdę są w tej robocie najlepsi dodał Nex, nie doczekawszy się odpowiedzi. Dośćprecyzyjni, w miarę doświadczeni.Takich byś przecież chciał? Przystanął, przekrzywił głowęi popatrzył na byłego nocarza pytająco. Kolego generale odparł Vesper sucho, nie zwalniając nawet, jeśli Nex chce z nimrozmawiać, niech go goni pozwoli pan, że sam dobiorę sobie zespół, według własnych założeńi upodobań.O ile pamiętam, Lord Aranea dała mi wolną rękę w tym zakresie. Ależ oczywiście wycedził Nex przez zęby, natychmiast ruszył z miejsca, doścignąłVespera i zaczął iść obok niego, krok w krok.W półmroku ledwo można było dostrzec jegoostentacyjnie chłodny, uprzejmy wyraz twarzy.Gdzieś z tyłu, za plecami, wionęły im emocje, jakby ślad nagłego rozbawienia.Zapewne Lateri Dolor mieli właśnie swoją odrobinę rozrywki.Powspominają sobie potem rankiem przy szklancekrwi, jak to się ładnie ich starzy kłócą.Co było zresztą absolutnie do przewidzenia.Za ciasno jestpanom generałom przy sobie, stanowczo za ciasno.Dotarli do wielkich stalowych drzwi, wartownicy otworzyli je przed nimi z lekkimi skinieniamigłowy.%7ładen z nich nie zasalutował, co Vesper odnotował z niejakim zdziwieniem, podświadomiespodziewając się takiego zachowania.No cóż, uzmysłowił sobie natychmiast, przecież to renegaci.Nieuznają żadnych sformalizowanych oznak władzy.Cud, że jeszcze własnego Lorda uznają w ogóle.Weszli do sporej sali, ta z kolei oświetlona była aż nadto przyzwoicie.Vesper potoczyłdookoła wzrokiem, zrozumiał natychmiast: szkoleniówka.Rozkładane stoły, stalowe szafy, podłogawyłożona matami.To pewnie dla początkujących, którzy nie potrafią jeszcze ułożyć pod sobą miękkopowietrza, padając.A tam jedna ze ścian przechodzi w długi wykop, stemplowany po bokachsosnowymi belkami, ani chybi strzelnica.Warto wiedzieć, będzie co przynieść Lordowi w ofierze.Systemy szkoleniowe, zabezpieczenia, procedury, wszystko, wszystko.A potem niechby nawet kulaw łeb.Uśmiechnął się, z lodowatymi ognikami szaleństwa migoczącymi w spojrzeniu.No dobrze.Niechaj więc będzie i tak.Około pięćdziesięciu osób siedziało na środku sali.Słuchali w skupieniu wysokiego renegata,który przemawiał do nich ze swadą, mocno przy tym gestykulując.Na widok wchodzącychgenerałów poderwali się wszyscy i ustawili spiesznie w dosyć bezładnym dwuszeregu. Spocznij rzucił Vesper machinalnie i zamilkł od razu, gdy kpiące uśmieszki pojawiły sięna niemalże wszystkich twarzach.Spocznij tutaj? Pomyłka. Przedstawiam wam nowego generała powiedział szybko Nex, jakby chciał ratować sytuacjęi nie dopuścić do objawów lekceważenia nowej władzy. Z pewnością już o nim słyszeliście.Dołączył do nas po spektakularnej akcji, którą przeprowadził wśród nocarzy.Jak zapewne wiecie,z nich się właśnie wywodzi.Generale popatrzył w bok na Vespera z ostentacyjnym szacunkiem przedstawiam panu wojsko renegatów.Przez chwilę obie strony popatrywały na siebie w milczeniu. Witam wycedził wreszcie były nocarz, głośno, powoli, wkładając w te słowa tyle jadu,ile tylko był w stanie z siebie wydobyć.Przez zebranych przebiegło ledwo dostrzegalne drgnięcie, jakby każdego dosięgnął tenpełen nienawiści strzał.Vesper uśmiechnął się triumfalnie. Wiecie, po co tu przyszedłem? Uniósł brwi do góry. Szukam żołnierzy.Prawdziwych. Ruszył do przodu, przeszedł parę kroków w tę i z powrotem przed milczącym szeregiem.Stali nieruchomo i tylko szybkimi, ukradkowymi ruchami gałek ocznych śledzili każdy jegoruch. Generał wspominał, że ma tu paru takich.Chyba się pomylił. Wzruszył ramionami,wrócił na swoje miejsce.Popatrzył na Nexa, pokręcił głową. Nie widzę tu żadnego żołnierza.Tojakaś banda rzezników.Wątpię, czy któregokolwiek z tych watażków byłbym w stanie nauczyćchoćby odrobiny dyscypliny, nie mówiąc już o prawdziwej robocie.Wrócił spojrzeniem do poczerwieniałych z upokorzenia renegatów, przybrał kpiący,pogardliwy wyraz twarzy.Niczym stado rozwścieczonych wilków, pochylili głowy i błysnęli ku niemuwrogimi spojrzeniami. Ma pan przed sobą wojowników, generale odparował Nex lodowatym tonem.Radziłbym przyjąć ten fakt do wiadomości.Niejeden nocarz przekonał się o tym na własnej skórze. w jego głosie zamigotał nieuchwytny cień grozby [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz