Palmer Diana Skazani na miłoć Nie do pary ( Jacob Cade, Diego Laremos )

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Mnie nie - odpowiedział gwałtownie.- Za dużo było trudnych chwil.Matthew próbował bawić się kulką, ale Melissa odebrała mu zabawkę ipołożyła koło swojego talerza, na znak, że powinien zająć się posiłkiem.- Nigdy nie myślałaś o tym, żeby się ze mną skontaktować? - spytał nie-oczekiwanie Diego.Ta myśl coraz bardziej nie dawała mu spokoju.Nawet jeślibył w stanie zrozumieć postępowanie Melissy, świadomość rozłąki z synem niedawała spokoju.Tak bardzo chciał być częścią życia Matta, doświadczyć tego,co inni ojcowie przechowują przez lata w czułej pamięci.Pierwsze słowa Matta,pierwsze samodzielne kroki, pierwsze wspólne chwile, które spajają rodziców idzieci na zawsze.Wszystkiego został pozbawiony.Melissa westchnęła ze smutkiem, wspominając moment narodzin Mat-thew.Jak desperacko potrzebowała wtedy Diega! Ale on jej nie chciał.Dał tojasno do zrozumienia, zaraz po ślubie, i nawet potem, kiedy spadła ze schodów,nie sposób było się do niego zbliżyć.- Myślałam o tym kiedyś - powiedziała cicho.- Ale przecież było oczywi-ste, Diego, że nie ma dla mnie miejsca w twoim życiu.- Nigdy nie brałaś pod uwagę, że uczucia potrafią być zmienne? I że możegorzko wszystkiego żałowałem?- Nie - odparła uczciwie.- Uznałam, że lepiej będzie, jeśli sama zadbam osiebie.i o Matta.- Musiało być ci ciężko, kiedy się urodził.- Starał się wydobyć z niej jaknajwięcej.- Coś było nie tak.Musiałam mieć cesarskie cięcie.- Mój Boże.I nie miałaś nikogo przy sobie.Spojrzała ciepło na Matta.- Dałam sobie świetnie radę.Miałam uczynnych sąsiadów, a firma, w któ-rej pracowałam, okazała wiele zrozumienia.Palce Diega zacisnęły się na filiżance z taką siłą, że omal nie pękła.Niemógł dłużej tego słuchać.Melissa przeszła prawdziwe piekło, sama z maleńkimdzieckiem, które musiała wychować.Gdyby ją inaczej potraktował, mogliby ra-zem dzielić kłopoty.- Nie było tak zle, Diego - powiedziała cicho, zauważywszy ból na jegotwarzy.- Naprawdę.Matt był najsłodszą nagrodą.- Mam kilka telefonów do załatwienia.Przepraszam was na chwilę.- Die-go wstał gwałtownie.Melissa obserwowała go, tęskniła za nim rozpaczliwie.Diego poszedł do gabinetu, zamknął drzwi i oparł się o nie całym cięża-rem.Nie potrafił znieść myśli, że tyle wycierpiała przez niego.Gdyby mógłwcześniej z nią porozmawiać.Otworzyć serce.Powiedzieć, co naprawdę czuje,jak wiele znaczą dla niego ona i chłopiec.Miał za sobą burzliwą przeszłość; nie-wiele było tam miejsca na czułość.Teraz odkrywał, co to właściwie znaczy, uboku dziecka i Melissy, która stopniowo stawała się najcudowniejszą sprawą wjego życiu.Im dłużej byli razem, tym trudniej przychodziło ukrywać rosnącąpotrzebę tej kobiety.To już nie było wyłącznie fizyczne pożądanie, tak jak napoczątku, w Gwatemali.Ale ciągle nie był jej pewny.Być może czuła się zobowiązana; za to, że zaopiekował się Mattem i nią,że stworzył im dom, kiedy potrzebowała kąta, aby dojść do siebie.Ale czy takbyło naprawdę? Czy to była tylko wdzięczność, czy coś więcej? Trudno powie-dzieć.Melissa poszła z Mattem do bawialni i rozłożyła karty na podłodze.Kiedywrócił Diego, zaczynali już drugą kolejkę.Zdjął marynarkę i krawat, podwinąłrękawy białej koszuli.Była rozpięta pod szyją.Oczy Melissy zatrzymały się naowłosionym muskularnym torsie.Dostrzegł to spojrzenie i zachwyt w jej oczach.%7ładna inna kobieta nie bu-dziła w nim takiego poczucia męskości i dumy jak Melissa.Pragnie go; tylkotego był pewien.- Zagraj z nami, tatusiu - zawołał Matt, zapraszając ojca do siebie na dy-wan.- Zrobimy ci miejsce - powiedziała Melissa z ciepłym uśmiechem.- Ale tylko na chwilę - zgodził się Diego.Zdjął buty i położył się obokMelissy.- Jak się w to gra?Matt i Melissa wytłumaczyli mu zasady i obserwowali, czy zauważy, żedwie karty pasują do siebie.Matthew zaśmiał się, a Melissa jęknęła, kiedy zgar-nął je i ułożył koło siebie.Uśmiechnął się do Melissy ze złośliwą iskierką w oku.- Obserwowałem was od progu.Może nie tyle karty.- przesunął wzro-kiem po krągłych pośladkach Melissy, które rysowały się pod ciasnymi dżinsa-mi.Melissa zarumieniła się, ale jej wzrok ani drgnął.- Zbereznik - szepnęła drocząc się.Był zaskoczony i wniebowzięty.Patrzył na jej usta rozchylone w uśmie-chu.Nagle podniósł się i musnął je delikatnie.- Tata i mama Bobby'ego całują się w ten sposób, tylko Bobby mówi, żeto mama całuje tatę.- Matthew zaśmiał się radośnie.Diego obruszył się.- Mama nie może mnie całować, jest osłabiona po wypadku.Melissa spojrzała na niego złośliwie.- Matt, czy mógłbyś iść do kuchni i przynieść mi coś zimnego do picia? -zwróciła się do chłopca.- Dobrze.- Podniósł się i wybiegł z pokoju.Melissa spojrzała kpiąco na Diega.- A więc jestem za słaba, żeby cię pocałować, tak? - Obróciła się, popy-chając go łagodnie na dywan.Oniemiał z wrażenia, kiedy pochyliła się nad nimi wpiła w jego usta tak żarliwie, że aż jęknął w ekstazie.- Za słaba, tak? - Melissa szeptała w rozchylone usta.Zanurzył rękę w jej jasne falujące włosy, obrócił ją łagodnie i ułożył nadywanie.Oplotła go ramionami, słyszała szaleńczy rytm jego serca, szeptała iwzdychała w nienasycone usta Diega.Gwałtownie uniósł głowę, we wpatrzonych w nią ciemnych oczach do-strzegła dziką żądzę.- Ostrożnie! - mruknął.- Kusisz los.- Nie los - szepnęła z trudem łapiąc oddech.- Ciebie, se�or.- Jej dłońwślizgnęła się pod koszulę Diega, zanurzyła w gęstych włosach, pieściła gorący,naprężony tors.Nagle cały zesztywniał, a ona westchnęła urażona.- Jeśli niechcesz mnie wystawiać na pokusę, miej zawsze zapiętą koszulę.- Co się stało z moją wstydliwą, dziką orchideą?- Dorosła.- Jej łagodny wzrok szukał jego oczu.- Nie masz o to żalu.?- Nie - powiedział cicho.Przycisnął jej rękę do piersi.- Rób, na co maszochotę, moja mała.Ale zdajesz sobie sprawę z nieuniknionych konsekwencji ta-kiego zachowania? Prawda?- Tak - szepnęła.Przyciągnęła jego rękę i usiadła zgrabnym ruchem.Patrzyła mu w oczy iprowadziła dłoń Diega tam, gdzie materiał bluzki nie osłaniał jędrnego ciała.Westchnął głęboko, ręka w pieszczocie posuwała się coraz dalej.- Czy i to zaplanowałaś? - spytał.- O, tak - westchnęła, pochylając głowę, kiedy dotyk stawał się corazsłodszy.- Diego.- Nie.Nie tutaj.- Uwolnił rękę.- Nie masz ochoty?Obruszył się.- Słodki głuptasie - westchnął.- Jeśli będę cię nadal trzymał w ramionach,moja ochota stanie się jeszcze bardziej widoczna.Ale to nie jest zajęcie na tęchwilę.Przytaknęła ze zrozumieniem.- Tak, masz rację.- Uśmiechnęła się, unikając jego spojrzenia i odwróciłasię na widok Matta, który wbiegł do pokoju z butelką lemoniady.Otworzyła ją,dziękując chłopcu.Diego przysiadł w pobliżu, obserwując ich, ale nie uczestnicząc w zaba-wie.Przez resztę wieczoru nie spuszczał wzroku z Melissy.Był zatopiony wswoich myślach.Przyszedł czas, żeby położyć Matthew.Melissa starała się ukryć przedDiegiem swój stan ducha, ale czuła, jak drżą jej kolana za każdym razem, kiedysię do niej zbliżał.Pożegnała się z Matthew i Diegiem i poszła do sypialni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz