[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miała wciąż zamknięte oczy.Ekstrasensa nam tylko w oddziale brakowało.Oni wszyscy są chorzy na umyśle,nawet bez szmergla, którego można dostać w Przygraniczu. Można? Jeden z ludzi Generałowa odsunął płachtę i wsadził głowę dośrodka. Nasze rzeczy są tutaj. Poczekaj. Wołodia machnął na niego ręką, ale przyjrzawszy sięposiniałym na mrozie policzkom podwładnego, zmienił zdanie. Dobrze, Brylski,właz, już kończymy.A więc tak: wychodzimy dzisiaj w okolicach ósmej.Wołkow,wskażesz najbardziej optymalne miejsce przejścia.I streszczaj się z pomiarami.Lepiej zdobyć mniej informacji, niż trafić nie wiadomo gdzie. Wszystko będzie dobrze. Piotr uśmiechnął się. Tym razem idę zwami, główny blok zabierzemy ze sobą.Tutaj rozstawimy minimum aparatury. Idz i pracuj rzucił Generałow. Pani, Alino, także jest wolna.Anajlepiej niech pani idzie z Wołkowem obejrzeć miejsce.Może mu coś panipodpowie. Też z nimi pójdę. Wstałem. Obejdą się bez ciebie zatrzymał mnie Wołodia. Przyjmijzapotrzebowanie. Jakie zapotrzebowanie? Z początku nie zrozumiałem, o czym mówi, alekiedy Brylski podał mi futerał ze strzelbą myśliwską, dotarło do mnie. Apozostałe? Masz tutaj i pozostałe skrzywił się podwładny Generałowa i wtaszczyłza szelki całkiem spory plecak w barwach ochronnych. A to co za zwierzę? Otworzyłem futerał i wyjąłem kniejówkę, której lufyzostały nie zlutowane, ale połączone solidnymi klamrami.Wyważona była niezle,choć nieco przyciężka.I przydałby się sprzęt optyczny.Ale to można pózniej dodać,miejsca do montowania są. I%7ł dziewięćdziesiąt cztery Tajga oświecił mnie Brylski, rozcierajączaczynające różowieć policzki. Górna lufa kaliber dwanaście, nawiercenie paradoks , zasobnik na siedemdziesiąt sześć.Dolna lufa kaliber siedemsześćdziesiąt dwa, automatyczny zamek. Niezle. Kiwnąłem głową.Auski karabinowe z kryzą bez wyrzutnika wbroni to istna męka.Zwłaszcza jeśli się strzela w rękawicy z jednym palcem. Naboje są? Wszystko w plecaku. Brylski odsunął płachtę i spojrzał na Generałowa. Wszystko? Zaczekaj poprosiłem, wyjmując pudełko z myśliwskimi nabojami, naktórego etykiecie widniał napis magnum . A kule jakie? Poliewa sześć. Zwietnie. Schowałem z powrotem naboje myśliwskie i wyjąłemkarabinowe.Co tutaj mamy? Lapua dwanaście g Mega.Brzmi dobrze, mam nadzieję,że tak samo działa. Co z nożami? Idz już, Brylski. Generałow zwolnił podwładnego i pokazał palcemplecak. Przecież powiedział, że wszystko tu jest.Sprawdziłem.Rzeczywiście było.Tasak, wprawdzie jakiś dziwny, bardziejpodobny do kukri, ale darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby. To nie kukri, to nóż ekspedycyjny. Władimir dosłyszał mojemamrotanie. Aha.Wcisnęli mi, co wpadło pod rękę skonstatowałem, wieszającpochwę z finką na pasie ściągającym kufajkę.Trzeba by jeszcze doszyć pętle na nożedo rzucania.Generałow nie odpowiedział, wyszedł z namiotu.Uśmiechnąłem się do jegopleców i zacząłem sprawdzać swój majątek, ale wtedy przylazł jeden z wartownikówi kazał mi się zabierać.A miałem nadzieję przejrzeć zawartość innych tobołków.Niemogłem zrozumieć, po co przywlekli tutaj taką masę barachła.Zaniosłem plecak do swojego namiotu, ale nie siedziałem w nim.Naładowałem nabojów do kieszeni i poszedłem przestrzelać broń.Szef ochrony niemiał czasu się mną zajmować dziesięciu ludzi rozładowywało przywiezioną przezjeszcze jednego urala aparaturę i ciągnęło dokądś przewody.Spokojnie mogłemrozłożyć się w niedalekiej przesiece, wybrałem sobie jako tarczę sterczący ze śniegupień i zacząłem strzelać.Widziałem w pobliżu wartowników, ale nie przeszkadzali,obchodziło ich tylko, abym nie próbował prysnąć.Przestrzeliwszy ze dwadzieścia pocisków, doszedłem do mało radosnego wniosku, że kule z gwintowanej lufy biją nieco w lewo i niżej niż pociski zdwunastki.Może niezbyt znacząco, ale nie było to dobre.To nic, z czasem trzebabędzie wyregulować spinające lufy obejmy.Ale ogólnie broń okazała się niczegosobie.Wprawdzie bez kufajki odrzuty dałyby się mocno odczuwać, ale to kwestiaprzyzwyczajenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
