Sem Sandberg Steve Teresa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.idzcie dołóżka.Nie kładą się.Musi je położyć.Stara się je uspokoić i zatrzeć złewrażenie bajką na dobranoc.(bajka).będziesz się zwał osioł powiedział Bóg odpowiada ci to? o, tak odparł osioł i odbiegł zadowolony.chciałbym, żeby teraz nikt niezapomniał, jak się nazywa zawołał Bóg, kiedy zakończyłnadawanie imion.Wszystkie zwierzęta przyrzekły, że nie zapomną, i wielerazy po cichu powtarzały sobie nadane im imiona.Tylko osioł nie słuchał, tak mu się śpieszyło.Myślał jedynie o tym,żeby zdobyć coś do jedzenia i znalezć sobie miejsce do spania.Następnego ranka, po przebudzeniu, nie mógł sobie przypomnieć, jaksię nazywa.Z początku myślał, że to nic nie szkodzi.Bez imienia też dasobie radę.Bóg nie będzie chyba przywiązywał do tego wagi.Ale sięomylił.Bo właśnie tego dnia Bóg chodził od jednego zwierzęcia dodrugiego i pytał, jak każde z nich zostało nazwane.Wszystkie zwierzętapotrafiły odpowiedzieć.Tylko osioł zaczął się jąkać i za żadne skarby niemógł sobie przypomnieć.Wtedy Bóg pociągnął osła za ucho.teraz zapamiętasz zawołał Bóg że nazywasz się osioł.iha haha! wrzasnął osioł.Ale to nie osioł wrzeszczy.To w holu dzwoni telefon.Ulrike podnosisłuchawkę.klaus?chciałem tylko zapytać, czy się zgadzasz, żebym w czerwcu zabrałdzieci na kilka tygodni do kampen.%7łeby je dalej indoktrynować? Jasne, zgadzam się.indoktrynować& ? nie rozumiem, co ty&Zerwaliśmy ze sobą, Klaus, i w żaden sposób nie mogę pojąć, że to, codotyczy sfery zawodowej, nie dotyczy również prywatnej.Twierdzenie, żejest inaczej, świadczyłoby o bezgranicznej arogancji.ależ chodzi tylko o kilka tygodni.ulrike, rozumiem, że jesteś podpresją, ale czy nie możesz spojrzeć na to obiektywnie?O obiektywnym spojrzeniu powinieneś był pomyśleć, kiedypostrzelono Dutschkego.Miałeś wtedy prawdziwą szansę, żeby spoglądaći działać obiektywnie.A co robiłeś tego wieczoru, kiedy Rudi&wiemy przecież, że ty tam byłaś.to było w czasie, kiedy jeszczepisałaś.Nie tylko pisałam&zawdzięczasz to przypadkowi.wiem z pewnych zródeł, że tamtegowieczoru akurat zle zaparkowałaś.biedna ulrike trafić do rejestruprzestępców z powodu tak drobnego wykroczenia.To nieprawda.Kto rozpuszcza takie kłamstwa? Stefan?wiesz dobrze, ulrike, że dziennikarz nigdy nie ujawnia swoich zródeł.czy o tym też zapomniałaś? dobranoc.odezwę się w sprawie dzieci.wnajgorszym razie trzeba będzie wziąć adwokata.(stojąc pod ścianą, mogę się tylko bezmyślnie przyglądać& ).byłaś tam, ulrike? Oczywiście byłam tam.Z powodów takbanalnych, że nawet paparazzi nic by z tego nie wycisnęli.Ale taka jestrzeczywistość jej mapa nie przypomina prostych linii okopów.Wrzeczywistości o wielu rzeczach decyduje przypadek, nieraz zwykłewidzimisię.Pamięta tylko głos w słuchawce telefonu, który mówił cośo Rudim i że musi przyjechać.Namacalne świadectwo chodnik, naktórym wciąż leżały buty Rudiego, obramowane symbolicznym kręgiem,narysowanym policyjną kredą.Wspólne czuwanie w lokalu SDS, aktrównie symboliczny (on właśnie wrócił z pragi, powiedział ktoś, i miałpisać o socjalizmie z ludzką twarzą; co za ironia& !).byłaś tam? Oczywiście byłam tam.byłam tam, kiedy nadeszłapierwsza, jak się potem okazało fałszywa, informacja o śmierci.Równieżna dyskusjach, które odbywały się pózniej w auli UniwersytetuTechnicznego.Ale nikomu, a co dopiero jej, nie przyszłoby na myśl, żebyudać się do budynku Springera, gdyby radio nie podało, że otoczono gozasiekami z drutu kolczastego.Wtedy dopiero wszyscy zrozumieli (ktoś musi za to odpowiedzieć, to robota faszystowskiej prasy!).i ty tam byłaś? Oczywiście byłam tam, wszyscy tam byli.pojechałam samochodem (co miałam robić? wycofać się?).Wystraszonana widok długiej kolumny aut, blokującej wyjazd na Kochstrasse.Samochód był jej potrzebny.Jak inaczej dojechałaby na uniwersytet,zawiozła i przywiozła dzieci ze szkoły, zrobiła zakupy? Wtedy to StefanAust wpadł na pomysł, że może wjechać na chodnik i zaparkować podścianą domu.Tam samochód będzie bezpieczny.byłaś tam.a jednak cię nie było.(a co miałam robić?) Pozwolić zdemolować sobie samochód? Razem zinnymi rzucać kamieniami? Stanąć na czele gromady rozwrzeszczanejmłodzieży, podpalającej furgonetki, jak jakiś męczennik rewolucji?Pozwolić, żeby policja wykręciła mi ręce i zaciągnęła do któregoś zczekających radiowozów?byłaś tam.a jednak cię nie było.(ale ja tam byłam.stałam pod ścianą i widziałam wszystko na własneoczy).upewniłaś się potem, że samochód jest zamknięty, i pojechałaś metremdo domu.Jak zwykle poczucie winy.Chcieć i nie móc.czy byłoby ci łatwiej,gdybyś już wtedy wiedziała to, co wiesz dzisiaj że chodzi oopowiedzenie się po którejś ze stron.solidarność czy zysk i egoizm.co dozysku, to pan springer i pan r�hl mogliby chyba podać sobie ręce? (wtedy tego nie dostrzegałam).Dwa tygodnie pózniej lekarstwo nanieczyste sumienie.Wezwanie na policję.Przesłuchanie.Potemzawiadomienie o wniesieniu oskarżenia w związku z zakłóceniemporządku publicznego i podejrzeniem popełnieniaprzestępstwa, zagrażającego bezpieczeństwu publicznemu.Na pocieszenie policja rutynowo odnotowała numery rejestracyjne wszystkichpojazdów, które według niej składały się na barykadę springera, i w tensposób na liście znalazło się jej nieprawidłowo zaparkowane renault.Wkońcu była tą Meinhof.Nie pozostałaby przecież wyłącznie świadkiemtakiego zdarzenia i z pewnością wzięłaby w nim udział (nieprawda,ulrike?).Wściekła agresja, która nie znajduje ujścia wiedziałaś, że byłaś kupiona.zgadzałaś się na to.dlaczego?dlatego, że nie rozliczyłaś się jeszcze ze swojego faszystowskiegoszkolenia.dlatego, że i ty upierałaś się wtedy, żeby lizać tyłek kapitalistycznymrekinom!dlatego, że jesteś, chcesz być i na zawsze pozostaniesz ich dziwką!I jak zawsze, żeby w ogóle móc następnego ranka wstać i zawiezćdzieci do szkoły, oskarża kogoś innego.Ulrike myśli r�hl; myśli dokopać temu bucowi (ale również mieć cierpliwość i siłę, czekać nawłaściwy moment& ).NAJZCIE W DOMUnowe informacje o rozruchach w hamburgu (Bonn, dpa, Reuters).Tydzień temu, 7 maja 1969 roku, próbowano, jak wiadomo, wtargnąćdo redakcji pisma Konkret przy G�nsemarkt w centrum Hamburga.Wśródwichrzycieli, którzy wyruszyli z Berlina w kolumnie samochodów iminibusów już o pierwszej w nocy, byli między innymi Astrid Proll,siostra skazanego za podpalenie we Frankfurcie Thorwalda Prolla, orazBernward Vesper, swego czasu narzeczony Gudrun Ensslin, równieżskazanej za podpalenie (od ponad pół roku Proll i Ensslin odbywają karępozbawienia wolności we frankfurckim więzieniu).Jednak dziękianonimowej informacji policja przybyła na miejsce w samą porę i zdołałauniemożliwić demonstrantom włamanie do pomieszczeń redakcji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz