Kava Alex Ostateczny cel

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie chciała być zobowiązana do mówieniakomuś, gdzie jest, co robi czy choćby kiedy wróci do domu.Nie zamierzała w zamian za miłośćżyć wedle czyichś oczekiwań.Robiła to przez zbyt wiele lat małżeństwa, które okazało siębardziej wyczerpujące niż satysfakcjonujące.Ostatnio jednak odkryła, że pragnie mieć kogoś bliskiego.Kogoś, kto nie może siędoczekać, by dowiedzieć się, co u niej słychać.Z kim mogłaby porozmawiać, kto niezwłocznieodpowiedziałby na jej esemes.Siedząc obok Rydera Creeda, zrozumiała, że samotność toczasami potworna pustka.Creed wyrwał ją z zamyślenia. Nie powinienem był zgadzać się, żeby Grace dzisiaj pracowała.Maggie spojrzała na niego.Siedział pochylony z łokciami na kolanach, z brodą opartą nazłączonych dłoniach. Przecież nie mógł pan przewidzieć, że tam będzie szczelina. Nie, ale wiedziałem, że Grace nie przywykła do skalistego terenu.Tam byłoniebezpiecznie.To głupota z mojej strony. Patrzył przed siebie, w głąb korytarza, którymoddalił się rozmawiający z nimi chirurg.Potem powiedział: Dzięki, że pani została.Zaskoczył Maggie.Zanim mu odpowiedziała, dodał: Ze względu na Grace, oczywiście. ROZDZIAA CZTERDZIESTY PITYPo zakończeniu operacji Grace Maggie zostawiła Creeda.Doktor Towle byłazadowolona, stwierdziła, że wszystko poszło dobrze. %7ładnych niespodzianek oświadczyła. Ten mały piesek ma dużo szczęścia.Potem wyjaśniła im, na czym polegała operacja.Cała łapa była w gipsie.Chcielizatrzymać Grace na noc, może nawet na dwie noce.Creed natychmiast chciał ją zobaczyć.Maggie skorzystała z okazji i wyszła.Miała do dyspozycji wynajętego SUV-a, bo Tully został z Lopezem i jego ekipą.Zanimzadzwoniła do Tully go, pojechała znów do domu Noaha Watersa.Zaparkowała przy krawężnikupo drugiej stronie piętrowego domu.Wybrała numer w komórce i wpatrywała się we frontowewykuszowe okno Watersów.Choć przezroczyste firanki były zasunięte, Maggie widziała, że ktośpodszedł i odebrał telefon, który, jak pamiętała, stał na półce z książkami w rogu. Słucham?To była matka Noaha. Pani Waters, mówi agentka Maggie O Dell.Spotkałyśmy się dzisiaj wcześniej.Cisza.Oczywiście, że kobieta ją pamiętała.Spędziła sporo czasu, obrzucając Maggiegniewnym spojrzeniem.Narzekała, że nie pozwala jej zostać w pokoju podczas przesłuchiwaniasyna. Pani Waters, muszę porozmawiać z Noahem. Nie ma go tu odparła szybko kobieta. Nie wolno mu opuszczać domu.Jeśli go nie ma, muszę przekazać to detektywowiLopezowi, który wyda nakaz aresztowania mówiła to, patrząc na panią Waters przez okno.Matka Noaha machała ręką do kogoś w pokoju, żeby siedział cicho albo wyszedł.Maggie wysiadła z auta, przeszła przez jezdnię i ruszyła chodnikiem. On jest z ojcem.Niedługo wrócą skłamała kobieta, gdy Maggie zadzwoniła do drzwi. Och, ktoś dzwoni do drzwi, musi pani pózniej zatelefonować powiedziała i rozłączyła się.Kiedy pani Waters otworzyła drzwi, jej uśmiech zmienił się z zdumienie, a potemw złość. To nie było bardzo profesjonalne zrugała Maggie. A okłamywanie agenta federalnego jest ciężkim przestępstwem odparowała Maggie,widząc Noaha siedzącego na brzegu sofy. Nie może pani tu przychodzić, kiedy pani chce. Wolałaby pani, żebym przyszła z nakazem aresztowania? Niech pani nie będzie śmieszna.Nie pozwolę& Znalazła go pani wtrącił chłopak, ale nie ruszył się z miejsca. O mój Boże, znalezliście Ethana? Nic mu nie jest? Nie żyje.Tak jak mówił pani syn. Dzwonię do twojego ojca, Noahu. Kobieta ruszyła do telefonu. Nie powinieneśz nikim rozmawiać bez adwokata. Pora, żebyś mi wyznał prawdę rzekła Maggie.Noah spojrzał przez ramię na matkę, która mówiła coś do słuchawki histerycznym tonem.Wstał, wziął kurtkę i powiedział do Maggie: Możemy się przejść? Cały dzień nie byłem na dworze. ROZDZIAA CZTERDZIESTY SZ�STYNoah nie mógł uwierzyć, że nagle ogarnął go taki spokój.Znalezienie Ethana oznaczało,że nie wyobraził sobie tamtej koszmarnej nocy.Nie powinno mu to poprawić samopoczucia,a jednak poczuł ulgę.Wciągał świeże wiosenne powietrze.Słońce powoli chowało się za górami,malując na niebie różowe i fioletowe smugi.Wraz ze słońcem znikało ciepło dnia.Noah schowałręce głęboko do kieszeni kurtki, idąc obok agentki FBI.Przewyższał ją wzrostem.Jej dżinsy były brudne na kolanach, dostrzegł też świeżezadrapania na przedramionach, bo podwinęła rękawy koszuli.Krótkie włosy miała zmierzwione,chociaż nie czuło się najlżejszego podmuchu wiatru.Powietrze zrobiło się już chłodne, ale onanie wyglądała na zmarzniętą.W tym miejscu i w tej chwili zdawała mu się młodsza.I mniejgrozna.Tak, w niczym nie przypominała agentki FBI.Miał do niej wiele pytań, lecz nie wiedział, czy chce poznać odpowiedzi.Domyślał się, żekobieta czeka, aż on pierwszy się odezwie.Przeszli całą przecznicę, nim Noah sobie uprzytomnił,że musi jej coś powiedzieć. To nie my mieliśmy problem zaczął w końcu. Myśleliśmy, że on ma problem.Powiedział, że silnik mu nie chce zapalić i bateria w telefonie mu padła.Miał rękę na temblaku.A durny Ethan opuścił szybę w oknie.Byliśmy tak blisko domu. Jak on wyglądał? Mógłbyś go opisać? Było ciemno.Miał czapkę bejsbolówkę nasuniętą nisko na czoło. Wiedział, że nigdynie zapomni blisko osadzonych czarnych oczu.Wyglądały jak oczy wilka.Kobieta czekała na coś więcej.Nigdy jej tego nie powie.Nie może tego powiedzieć.Obiecał, że zachowa to w tajemnicy. Był wysoki?Noah wzruszył ramionami, jakby nie mógł sobie przypomnieć. Twojego wzrostu? Chyba tak.Kobieta odsunęła z twarzy kosmyk włosów i westchnęła z irytacją. Musisz mi powiedzieć coś więcej, Noahu.Powrócił ucisk w piersi.A jeżeli szaleniec obserwuje jego dom? Jeśli teraz ichobserwuje? Czy wie, że kobieta jest agentką FBI? Nie, nie miał powodu sądzić, że jest kimśinnym niż przyjaciółką rodziny. Ukrył nóż w temblaku. Noah rozejrzał się dokoła i spojrzał przez ramię.Popatrzyła na niego bez słowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz