[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pierwszych trudności nastręczyła próba dopasowania kręgów.Po rozwinięciu ten zgreckimi literami okazał się o dwa cale krótszy i wyglądało, że nasza koncepcjasłownikowa upadnie, na szczęście Lennox zauważył, że pas grecki został zawinięty isklepany, ale po wyprostowaniu pasował idealnie do egipskiego.Mając obie obręcze równejdługości, mogliśmy próbować je dopasować, nakładając na bęben upleciony z wikliny.Naobu obręczach znajdowały się po 24 znaki odpowiadające 24 literom klasycznej greki.Niestety, ci, którzy sporządzali taśmy, nie zadbali, aby początek jednej był tożsamy zpoczątkiem drugiej.Tak więc nieco bezradnie kręciliśmy obiema obręczami, aż Alonsozwrócił uwagę na znak przypominający tarczę słoneczną, a następnie zaproponowałumieszczenie pod nim greckiej litery Rho.Przypomniało mi się, co Mistrz opowiadał o roliSłońca w wierzeniach starożytnych Egipcjan i o tem, iż imię Ramzes oznacza synaSłońca, ergo Ra może znaczyć samo Słońce.Niewiele wiedzieliśmy o piśmie starożytnych Egipcjan.Uznaliśmy jednak, że skoro papirus będący w posiadaniu il dottore zostałsporządzony w języku greckim, na dodatek sposobem uproszczonym, alfabetycznym, właśnieon musi naszym słownikiem .Znalazłszy odnośniki hieroglificzne dla wszystkich liter, sięgnęliśmy po starożytnypapirus.Jego odczytanie okazało się łatwiejsze, niż przypuszczaliśmy.Chwalenie się nie należy do cnót, jednak nie mogę nie napisać, że gdy pan Skirgiełłopowrócił z Zary, a wiatr pozwolił wreszcie na podniesienie kotwicy, znaliśmy już pełny tekstmanuskryptu ze zbiorów il dottore i wiedzieliśmy, dokąd powinniśmy się udać i czego tamszukać.***Dalsza podróż szła nam wyśmienicie.Przepędziwszy jeden dzień w uroczej Raguzie,śród rybaków wystawiających na targu swe morskie trofea, w połowie kwietnia minęliśmywyspę Korkyrę, a pózną nocą jej siostrzycę, górzystą Kefalonię, podle której leży Itaka,domena przemądrego Ulissesa.Następne dwa dni popasaliśmy Zante, zwanej po greckuZakynthos, z której zamków i klasztorów widać wybrzeża pobliskiego Peloponezu itamtejszej Arkadii.Ostalibyśmy i dłużej ale drugiej nocy naszego wywczasu zatrzęsła sięziemia, co podobno jest tam zjawiskiem częstym i z tego powodu miejscowi budują domybardzo niskie o lekkich dachach.Wstrząsy tubylcy uznali za słabe, nam jednak starczyłowrażeń i powróciliśmy na nasz korab.W parę dni pózniej minęliśmy przylądek Matapan,który nazywają południowym kresem Europy, potem wyspę Kythere, z której wedlestarożytnych Parys uwiózł piękną Helenę do Troi.Na dłużej zatrzymaliśmy się wPaleokastro, opodal kreteńskiej Kandii, gdzie podejmował nas osobiście Niccolo Donato,gubernator wenecki, tu noszący tytuł duce di Kandia.Dużo rzeczy można by na tej Krecie zwiedzać, łącznie z legendarnym labiryntemMinotaura, do którego autochtoni chętnie prowadzą za niezłą opłatą, atoli zdarza się, żeamatorzy podążający szlakiem Tezeusza przepadają bez wieści, a w kruchcie kościoła wKandii pokazywano mi siwobrodego starca, ponoć niemieckiego margrabiego, którenspędziwszy w podziemiach miesiąc, doznał pomieszania zmysłów i tak mu zostało.Wszelakoinni zapewniali nas, że podziemna konstrukcja Dedala mieściła się gdzie indziej i dopotąd jejnie odnaleziono, poza tem musieliśmy, korzystając z dobrej pogody, płynąć dalej, na Cypr, doportu zwanego Limassol.Po drodze 26 maja odwiedziliśmy piękną zatokę i miejscowośćPafos, co po grecku oznacza pępek i upamiętnia miejsce, w którem Wenera (po greckuAfrodyta) wyłoniła się z piany morskiej, co tak pięknie na zlecenie Wawrzyńca Wspaniałego namalował Sandro Boticelli, posługując się książęcą kochanicą jako modelką.Powtarzam wtym miejscu powszechnie krążącą opinię, choć wedle innych dziejopisów Simonetta CattaneoVespucci związana była z młodszym bratem wielkorządcy Florencji, Gulliano.Zawsze staje mi ona przed oczyma, kiedy rozmyślam o roli fatum.Owa najpiękniejszakobieta Italii żyła jedynie dwadzieścia dwa lata, zabita przez płucną tuberkulozę
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
