15. Robert Jordan Koło Czasu t8 cieżka Sztyletów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miała wrażenie, że jest nim oblepionaod ramion w dół i, och Zwiatłości, jakże on palił!Wzywała Zwiatłość i to stanowiło miarę jej desperacji, a jednak mimo wielu usiło-wań nie złamały jej.Uwolni się na pewno! A jak już to zrobi, to te barbarzyńskie ko-biety zapłacą krwią! Rzekami krwi! Oceanami! Każe je wszystkie obedrzeć żywcem zeskóry! Sprawi!.Gwałtownie odrzuciła głowę i zawyła, szmaty w jej ustach zdusiły głos,ale wyła dalej i nie wiedziała, czy to wrzask wściekłości, czy też błagalne wołanie o li-tość.Kiedy przestała wyć i głowa jej opadła na pierś, Belinde i Panny powstały z ziemi.Była wśród nich również Sevanna.Na widok złotowłosej kobiety Galina usiłowała stłu-mić łkanie, ale z równą łatwością mogłaby próbować wyrwać słońce z nieba własnymipalcami.217 Tylko posłuchajcie tego skowytu i biadolenia zadrwiła Sevanna, podchodząc,by spojrzeć jej w twarz.Galina usiłowała odwzajemnić się spojrzeniem pełnym takiejsamej pogardy.Sevanna ozdabiała się taką ilością biżuterii, że wystarczyłoby jej dladziesięciu kobiet! Nosiła bluzkę rozsznurowaną tak, że ukazywałaby niemal całe łono,gdyby nie te wszystkie niedopasowane naszyjniki.I oddychała głęboko, kiedy mężczyz-ni się na nią patrzyli! Galina bardzo się starała, ale trudno jej było zdobyć się na pogar-dę, kiedy razem z potem po policzkach ściekały jej łzy.Trzęsła się od płaczu, wprawia-jąc worek w kołysanie. Ta da tsang jest twarda niczym stara łania zachichotała Belinde ale zawszeuważałam, że nawet najtwardsza stara łania mięknie, kiedy gotować ją powoli, z dodat-kiem odpowiednich ziół.Kiedy byłam Panną, zmiękczałam nawet Kamienne Psy, dosta-tecznie długo je gotując. Galina zamknęła oczy.Oceany krwi, którymi zapłacą za!.Worek zachybotał się i Galina gwałtownie otworzyła oczy, kiedy zaczął osiadać naziemi.Panny odwiązały sznur od konaru, a potem powoli go opuściły.A ona miotałasię jak oszalała, usiłując patrzeć w dół i omal na nowo nie wybuchnęła płaczem, kiedyzobaczyła, że odsunęły na bok kosz z żarem.Po tych opowieściach Belinde o gotowa-niu.Taki właśnie los spotka Belinde, zadecydowała Galina.Zostanie uwiązana do roż-na, który będzie obracany nad ogniem tak długo, aż nie zaczną wyciekać z niej soki! Napoczątek!Skórzany wór opadł na ziemię z łomotem, Galina sapnęła głośno i zaraz przewróciłasię na bok.Równie obojętne, jakby podawały sobie worek z ziemniakami, Panny wyrzu-ciły ją na zbrązowiałe chwasty, przecięły rzemienie, które mocowały jej kciuki do stóp,wyrwały knebel spomiędzy zębów.Do ciała oblepionego warstwą potu przywarły gru-dy ziemi i uschłe liście.Z całej duszy pragnęła stanąć prosto, popatrzeć im wszystkim w oczy, zrewanżo-wać się nienawistnym spojrzeniem, wet za wet.Ale niestety, podzwignęła się jedyniena czworaki i natychmiast musiała wpić palce rąk i nóg w leśną ściółkę.Gdyby nie to,nie powstrzymałaby rąk, rwących się do daremnych prób ukojenia piekącej, zaognio-nej skóry.Własny pot zdawał się mieć posmak soku z lodowego pieprzu.Mogła tylkoprzycupnąć tam i dygotać, starać się odzyskać choć odrobinę wilgoci w ustach i marzyćo tym, co kiedyś zrobi tym barbarzyńskim kobietom. A myślałam, że jesteś silniejsza odezwała się stojąca nad nią Sevanna tonemzadumy. Ale może Belinde ma rację.Może już dostatecznie zmiękłaś.Jeśli przysię-gniesz, że będziesz okazywała mi posłuszeństwo, to przestaniesz być da tsang.Może na-wet nie będziesz musiała być gai shain.Czy przysięgniesz, że będziesz mi we wszystkimposłuszna? Tak! To jedno chrapliwe słowo sfrunęło z języka Galiny bez chwili wahania,aczkolwiek musiała przełknąć ślinę, zanim coś jeszcze dodała. Będę ci posłuszna!Przysięgam! Obiecała i będzie posłuszna.Tak długo, jak będzie trzeba.I to miało być218wszystko, czego od niej wymagano? Tylko przysięgi, którą mogła złożyć już pierwsze-go dnia? A ta Sevanna sama się kiedyś przekona, jak to jest, gdy się wisi nad płonącymiwęglami.O tak, Sevanna. W takim razie nie wyrazisz sprzeciwu i przysięgniesz na to rzekła Sevanna,rzucając na ziemię przed nią jakiś przedmiot.Galina poczuła mrowienie na czaszce, kiedy mu się przyjrzała.Biały pręt jakby z po-lerowanej kości słoniowej, długości stopy i nie grubszy od jej nadgarstka.Potem zoba-czyła faliste znaki wyryte na bliższym jej końcu, liczby stosowane w Wieku Legend.Stojedenaście.Najpierw pomyślała, że to Różdżka Przysiąg, jakimś sposobem wykradzio-na z Białej Wieży.Tamta również była pokryta znakami, ale widniała na niej liczba trzy,która zdaniem niektórych symbolizowała Trzy Przysięgi.Może to jednak wcale nie byłaRóżdżka.Może.A jednak nawet widok jadowitej żmii kapturnicy z Zatopionych Ziemchyba tak by jej nie sparaliżował. Znakomicie, Sevanno.Kiedy zamierzałaś nam powiedzieć o tej przysiędze?Słysząc ten głos, Galina gwałtownie zadarła głowę.Wrażeniu, jakie na niej wywierał,nie dorównałby widok jadowitej żmii.Pośród drzew pojawiła się �erava idąca na czele kilkunastu Mądrych o zimnychtwarzach.Zatrzymały się na wprost Sevanny i teraz były tu wszystkie te kobiety, którebyły również przy tym, jak Galinę skazywano na noszenie czarnej szaty.�erava rzuciłajakieś słowo, Sevanna skinęła głową i Panny prędko odeszły.Galina nadal ociekała po-tem, ale powietrze nagle wydało jej się chłodne.Sevanna zerknęła na Belinde, która unikała jej wzroku.Wydęła wargi, na poły szy-derczo, na poły drapieżnie i wsparła pięści na biodrach.Galina nie rozumiała, skąd onabierze tyle odwagi, będąc bądz co bądz kobietą, która nie potrafi przenosić.Niektórez Mądrych dysponowały wcale niebagatelną siłą.Jeśli chce uciec i zemścić się, nie wolnojej myśleć o nich inaczej jak o dzikuskach.Mimo iż �erava i Someryn były silniejszeod jakiejkolwiek kobiety należącej do Wieży i obie mogły bez trudu zostać Aes Sedai.A jednak Sevanna potrafiła patrzeć na nie wyzywająco. Wygląda na to, że prędko rozsądziłyście sprawę powiedziała głosem suchymjak pył. Bo też okazała się prosta odparła spokojnie Tion. Mera din otrzymali spra-wiedliwość, na jaką sobie zasłużyli. I powiedziano im, że otrzymali ją wbrew twoim próbom wpłynięcia na nas do-dała z takim samym żarem Rhiale.Sevanna omal nie warknęła, słysząc te słowa.�erava nie dała się jednak odwieść od powziętego zamiaru.Jednym szybkim kro-kiem podeszła do Galiny, złapała ją za włosy, poderwała na kolana i odchyliła głowę dotyłu.�erava wcale nie była najwyższa wśród tych kobiet, a jednak wydawała się wyższaod większości mężczyzn, gdy tak spoglądała na nią jastrzębimi oczyma, wybijając z gło-219wy wszelką myśl o zemście czy buncie.Siwe pasma w ciemnorudych włosach sprawiały,że jej twarz wydawała się jeszcze bardziej władcza.Galina zacisnęła pięści, wbijając pa-znokcie we wnętrza dłoni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz