Chabon Michael Zwišzek żydowskich policjantów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Masz Ester-Malke.Masz przyszłość nie po to, by ją zaprzepaścić. On nie. mówi bądz próbuje coś powiedzieć Gold.Miśko przydusza go trochęmocniej.Gold charczy i wierzga, usiłując się wywinąć.Litwak bazgrze coś na odwrocie notesu, nie odrywając wzroku od Miśka. O co chodzi? pyta Miśko. Co on mówi?%7ładen %7łyd nie ma tu przyszłości Tak, tak mówi Landsman. To już wiemy.Zabiera Litwakowi pióro i notes, odwraca ostatnią stronę i pisze po amerykańsku: NIEBDy IDIOT! ZACHOWUJESZ SI JAK JA! Wyrywa kartkę, odrzuca Litwakowi pióro inotes, po czym podsuwa kartkę Miśkowi pod nos.Argument jest dość przekonywający.Miśko puszcza Golda, gdyż ten całkiem zsiniał.Gold pada na dywan, z trudem łapiąc oddech.Pistolet w garści Miśka drży. Mejer, on zabił twoją siostrę. Nie wiadomo, zabił albo nie zabił mówi Landsman.Odwraca się do Litwaka: Zabiłeś ją?Litwak potrząsa głową i zaczyna coś pisać w notesie, lecz przerywa mu radosny okrzyk zpokoju obok, żywiołowy i zarazem lekko skrępowany ryk młodych mężczyzn.W telewizjipokazali jakieś wielkie wydarzenie.Padł gol.Zawodniczce grającej w piłkę plażową biustwysunął się ze stanika.Po chwili jednak zza otwartego okna dobiega echo podobnegookrzyku, jakby niesione z daleka wiatrem od Harkawy i Nachtasylu.Litwak uśmiecha się i zdziwną stanowczością odkłada notes i pióro, jakby już nie było o czym mówić.Jakby jegospowiedz zmierzała do stała się możliwa dzięki tej właśnie chwili.Gold pełznie do drzwi,z trudem je otwiera, a następnie chwiejnie podnosi się i wytacza do sąsiedniego pokoju.Binapodchodzi do Miśka, wyciąga rękę i po chwili Miśko oddaje jej broń.Za drzwiami młodzi wyznawcy w garniturach padają sobie w ramiona i podskakują jakdzieci.Jarmułki spadają im z głów.Twarze lśnią od łez.Na wielkim ekranie telewizora Landsman po raz pierwszy widzi obraz, który wkrótcepojawi się na pierwszych stronach wszystkich gazet na świecie.Pobożne ręce w całymmieście wytną go i przykleją do okien i drzwi wejściowych.Oprawią i powieszą zakontuarami sklepików.Jakiś cwaniak, jak można się spodziewać, zrobi z niegopełnoformatowy plakat metr na półtora.Gęsto zabudowane wzgórze w Jerozolimie.Uliczkina zboczach.Powyżej rozległa, pusta, brukowana misa.Wyszczerbione zęby spalonychmurów.Zachwycający pióropusz czarnego dymu.A pod spodem, niebieskimi literami,podpis: NARESZCIE! Te plakaty będą sprzedawać w kioskach za 10 do 12,95 dolarów. Dobry Boże! Co oni robią? Co oni zrobili?Wiele rzeczy szokuje Landsmana w tym obrazie, lecz najbardziej wstrząsający jest fakt,że %7łydzi z Sitka potrafili oddziałać na obiekt odległy o trzynaście tysięcy kilometrów.To, wrozumieniu Landsmana, pogwałcenie najbardziej fundamentalnego prawa fizykiemocjonalnej.Czasoprzestrzeń Sitka jest wszak zakrzywiona %7łyd sięga ręką jak najdalejumie, a w końcu i tak tylko klepie się po własnych plecach. A co z Mendlem? pyta. Pewnie sprawy zaszły za daleko mówi Bina. Pewnie postanowili działać bez niego.Paradoksalnie z jakiegoś powodu ta myśl napawa Landsmana smutkiem w imieniuMendla.Wszyscy i wszystko będzie odtąd działać bez niego.Przez kilka minut Bina stoi z założonymi rękami, przyglądając się błazeństwomchłopców.Jej twarz, z wyjątkiem kącików oczu, jest całkowicie pozbawiona wyrazu.Patrząc na jej minę, Landsman przypomina sobie przyjęcie zaręczynowe koleżanki, naktórym byli wiele lat temu.Panna zamierzała wyjść za meksykanina, więc przyjęcie, jakoswego rodzaju dowcip, zostało zorganizowane na motywach Cinco del Mayo, narodowegoświęta Meksyku.Powieszono na podwórku pingwina z papier m�ch�, dzieciom zawiązanooczy i polecono walić mu kijami w kałdun.Pod gradem wściekłych ciosów pingwin pękł iwysypała się zeń lawina cukierków.Były to zwykłe toffi, miętówki i krówki, jakie ciotecznababcia niezawodnie wyciąga z fałdów zakurzonej torebki, lecz na widok owego deszczuobfitości dzieci wpadły w zwierzęcą euforię.A Bina, założywszy ręce, patrzyła na nie z fałdąw kącikach oczu.Teraz zwraca szolema Miśkowi i wyjmuje broń ze swojej kabury. Cisza mówi, a potem po amerykańsku: Cisza, kurwa!Młodzieńcy wyjęli szojfery i usiłują dzwonić, lecz pewnie każdy mieszkaniec Sitkausiłuje w tej chwili do kogoś zadzwonić.Pokazują sobie nawzajem wyświetlacze telefonów,gdzie widnieją komunikaty o błędach.Sieć jest przeciążona.Bina podchodzi do telewizora ikopie w kabel.Wtyczka wyskakuje ze ściany.Odbiornik gaśnie z westchnieniem.Z młodych ludzi jakby wyciekło jakieś mroczne paliwo. Jesteście aresztowani już łagodniej mówi Bina.Zdołała zwrócić ich uwagę. Jazda,ręce na ścianę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz