de Gaulle Charles Pamiętniki wojenne 1940 1941(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednocześnie jednak wysłani przez Anglików Duff Cooper,członek gabinetu, i generał Gort, którzy udali się do Afryki, by zapropo-nować Nogu�sowi pomoc sił brytyjskich, powrócili z niczym doLondynu; Nogu�s nawet ich nie przyjął.Wreszcie generał Dillon, szefbrytyjskiej grupy łączności w Afryce Północnej, został wydalony zAlgieru.Jednakże pierwszym odruchem generała Nogu�sa było podnieśćsztandar Francji.Jak wiadomo, po zapoznaniu się z warunkaminiemieckimi zatelegrafował on 25 czerwca do Bordeaux wyrażającgotowość kontynuowania wojny.Używając wyrażenia, którego sześć dniprzedtem i ja użyłem w przemówieniu radiowym, mówił on o panice wBordeaux" nie pozwalającej rządowi obiektywnie ocenić możliwościoporu Afryki Północnej".Wzywał Weyganda do "poddania rewizjiswych zarządzeń dotyczących wykonania zawieszenia broni" i oznajmił,że jeżeli te zarządzenia nie zostaną odwołane, to on, Nogu�s, tylko zrumieńcem wstydu na czole będzie mógł je wykonać".Jest jasne, żegdyby Nogu�s wybrał wtedy drogę oporu, całe nasze imperium poszłobyza nim.Ale wkrótce stało się wiadome, że zarówno on, jak i innirezydenci, gubernatorzy i wyżsi dowódcy poddali się żądaniom P�taina iWeyganda i przyjęli zawieszenie broni.Tylko generał Catroux,generalny gubernator Indochin, i generał Legentilhomme, dowodzącywojskami na wybrzeżu Somali, nie zmienili swegonegatywnego stosunku do zawieszenia broni.I jeden, i drugi zostalipozbawieni swych stanowisk, przy czym ich podwładni niewiele zrobili,by im okazać swe poparcie.Tej niemocy większości naszych prokonsulów" odpowiadało ogólnezałamanie polityczne w metropolii.Gazety dochodzące nas początkowoz Bordeaux, a potem z Vichy ostentacyjnie aprobowały zawieszeniebroni i donosiły, że zostało ono przyjęte przez wszystkie partie, grupy,władze i instytucje.Zgromadzenie Narodowe zebrawszy się 9 i 10 lipcaprzekazało niemal bez debaty pełnię władzy P�tainowi.Prawda żeosiemdziesięciu deputowanych odważnie głosowało przeciwko temuaktowi abdykacji.Z drugiej zaś strony parlamentarzyści, którzy na statku Massilia" udali się do Afryki Północnej, zamanifestowali tym samym,że ich zdaniem Imperium Francuskie nie powinno zaprzestać wojny.Niemniej jednak faktem pozostaje, że ani jeden działacz nie podniósłgłosu, aby potępić zawieszenie broni.Przy tym, jeżeli załamanie się Francji wstrząsnęło światem, jeżeliwszystkie narody z niepokojem patrzyły, jak gaśnie to wielkie światło,jeżeli jakiś poemat Charles Morgana lub artykuł Fran�ois Mauriacawywoływały łzy w oczach wielu ludzi, to z drugiej strony rządy nieomieszkały pogodzić się z faktem dokonanym.Oczywiście, rządykrajów znajdujących się w stanie wojny z państwami Osi odwołały zFrancji swych przedstawicieli; uczyniły to bądz z własnej inicjatywy, jakto miało miejsce przy odwołaniu sir Rolanda Campbella lub generałaVanier, bądz na żądanie Niemców.Ale w Londynie mimo wszystko wgmachu ambasady francuskiej nadal rezydował konsul, który komuniko-wał się z metropolią, podczas gdy Dupuis, konsul generalny Kanady,znajdował się przy marszałku P�tain podobnie jak przedstawiciel UniiPołudniowoafrykańskiej.W Vichy, zwłaszcza wokół nuncjuszapapieskiego Valerio Valeri, ambasadora Związku RadzieckiegoBogomołowa, a wkrótce potem także ambasadora StanówZjednoczonych admirała Leahy, powstał pokazny korpusdyplomatyczny.Wszystko to rzecz jasna ostudziło zapał osobistości,których pierwszym zamiarem było stanąć po stronie Krzyża Lotaryngii.Strach, rozpacz i rozliczne interesy złożyły się na to, że zarównowśród Francuzów, jak i wśród innych narodów uważano Francję zapozycję straconą.Jeżeli wielu ludzi w uczuciach swych dochowałowierności jej przeszłości historycznej, a inni z wyrachowania starali sięwyciągnąć korzyści z tego, co z niej jeszcze pozostało, to na całymświecie nie było ani jednego człowieka z nazwiskiem, który by działałtak, jak gdyby wierzył jeszczew jej niepodległość, dumę i wielkość.Ktokolwiek na świecie miałznaczenie, uważał, że Francja, zbeszczeszczona i zdeptana, jest odtądskazana na haniebną niewolę.W obliczu tej straszliwej pustki ipowszechnej rezygnacji nagle zrozumiałem jasno, na czym polega i jakciężkie jest moje zadanie.W tym najtragiczniejszym momencie wdziejach Francji mnie przypadło w udziale wziąć na siebieodpowiedzialność za jej los.Ale nie ma Francji bez miecza.Przede wszystkim należało stworzyćarmię.Przystąpiłem niezwłocznie do realizacji tego zadania.Niektórenasze jednostki wojskowe znajdowały się w Anglii.Były to przedewszystkim jednostki lekkiej dywizji alpejskiej, która po świetnejkampanii w Norwegii pod dowództwem generała B�thouart została wpołowie czerwca przerzucona do Bretanii i stamtąd wraz z ostatnimioddziałami angielskimi ewakuowana do Anglii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz