Dickey Eric Jerome Wyscig z przeznaczeniem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mówił,że chciał pojechać na wybrzeże i zatrzymać się w Lucia Lodge, możespędzić noc w apartamencie dla nowożeńców, nawet gdyby przyjechałsam.Robić stamtąd wypady i jadać w Carmelu, Monterey i Davenport.- W lecie już niezle będę dawał sobie radę.- Jeżeli wcześniej się nie zabijesz.Z głośników popłynęła delikatna i spokojna piosenka Joss Stone,mieszając się z gwarem zatłoczonej restauracji.Joss śpiewała o tym,jak myślała, że potrafi się odkochać w ciągu tygodnia albo dwóch, alenie potrafiła.Prawie wszystkie piosenki, jakie słyszałam, zabierałymnie do miejsc, których nie chciałam odwiedzać.Gdybym usłyszałaThe Rain Don't Last, wybuchnęłabym płaczem.Rozejrzałam się dokoła.Marcel siedziała w towarzystwie swojej paczki i wciąż wpatrywałasię we mnie, oblizując wargi.Wokół niej i całej jej drużyny kręciło siępełno mężczyzn.Co najmniej trzech koszykarzy ostro do nichzarywało.Jeden z facetów przyniósł im róże i zapłacił za ichzamówienie w nadziei, że któraś umówi się z nim na randkę.Dziewczęta zaczęły się zbierać, wkładać kurtki, chwytać plecaki, kaskii rękawiczki.Dwie z nich wyjęły szminki, inna poprawiła fryzurę.Minęły nas, rozmawiając.Kiedy przeszły, Raheem wstał i powiedział, że musi wyjść do toalety.Po drodze zaczepiła go Marcel i zaczęła z nim flirtować, a potemwymownie spojrzała na mnie.Uniosła jeden z kwiatów, który ktoś jejprzyniósł, i wąchając go, podeszła do mnie.- Widziałaś? Jesteś tak blisko, a ja już mam twojego chłoptasia nawidelcu.- Zegnam cię, Marcel.- Mam poczekać na ciebie na parkingu?- Dlaczego nie wezmiesz swojego wibratora i nie zabawisz się samaze sobą?- Boże.Podniecasz mnie, kiedy tak mówisz.Rzuciła różę na moją połowę stolika i odeszła, kołysząc tyłkiem,który kokietował wszystkich adoratorów.Strzepnęłam różę tak mocno,że poleciała na drugi koniec sali.Pokręciłam głową.Choćby nie wiemjak zle się działo, dwa cycki i łechtaczka nigdy nie skłonią mnie, bymzrezygnowała z fiuta.Miewałam napady ciekawości, ale nie byłamzainteresowana zmianą drużyny.Raheem wrócił.- Słyszałem, że pracujesz w Tempie Bar - zagadnął.- Kto ci to powiedział?- Jacob.- Czego jeszcze dowiedziałeś się od tego plotkarza?- Ze jesteś Japonką.�- Jestem czarna.Urodziłam się w Japonii, ale nie jestem Japonką.- Czy przez to jesteś czarną Japonką, czy Afrojaponką, czy cośtakiego?- Wiesz co? %7łebyś czegoś nie usłyszał.- Nie miałem zamiaru cię wkurzyć.- Co jeszcze ci powiedział?- Ze byłaś z facetem, z którym nie powinnaś się wiązać.- A więc chcesz mnie oceniać?- Sam kiedyś byłem z kobietą, z którą nie powinienem się był wiązać.Tak jak ty.Była mężatką, w trakcie rozwodu, miała dziecko.To byłokilka miesięcy temu.Ale rozumiem, przez co przechodzisz.- Wesz co.pora zmienić temat.- Nie ma sprawy - przytaknął.- Zmieniamy temat.- A kiedy tylko spotkam Jacoba, to mu się dostanie.- Możemy pogadać o motocyklach? - westchnął.- Bezpieczny temat?- Może być.Wątpię, żebyś wiele o tym wiedział.- Którą trasą lubisz jezdzić?Raheem nie liczył się dla mnie.To Keith, niczym pnącze, oplatał całymój umysł.- Smoczy ogon - powiedziałam, sącząc oranżadę.- Smoczy ogon.A gdzie to jest?- U podnóża Smoky Mountains.Autostrada 129, na południe odgranicy stanów Tennessee i Karoliny Północnej.Trzysta osiemnaściezakrętów na odcinku prawie dwudziestu kilometrów.Na to byłam w stanie odłożyć pieniądze.Wziąć wolne w pracy, kiedytylko chciałam.Wysłać motor, wskoczyć do samolotu, a potem gnaćprzed siebie po odludziach.Chyba już koniec z takimi przygodami.Spojrzałam na zegar.Mojemyśli wciąż krążyły wokół kogoś innego.We mnie z każdą sekundą rosło nowe życie.- Opowiedz mi o najpiękniejszym miejscu, w którym byłeś -zaproponowałam.- W kraju czy poza?- Poza.- Amsterdam - odpowiedział i pociągnął łyk oranżady.- Byłam tam przed paru laty.- Naprawdę?- Te kafejki.- uśmiechnęłam się.- Wiem.Poprosiłem o menu i zobaczyłem jakieś.afgańskie.indyjskie.nazwy.Usiłowałem sobie przypomnieć, czy te kraje słyną zkawy.Piłem brazylijską.wietnamską.ale afgańską?- Zioła, dziecinko.Nie kawa.- Teraz rozumiem, dlaczego wszyscy mieli tam takie rozmarzoneuśmiechy.- Oczywiście.Przy tym, co mają do zaoferowania, Starbucks może sięschować.- W Amsterdamie są też inne przyjemne miejsca - zachichotał.- Jakie na przykład?- Takie jak Casa Rosso i Banana Bar.Piękne kobiety z całego świata.- Aha, dzielnica czerwonych latarni.Nawet nie będę pytać, ile kosz-towała cię ta wycieczka.Roześmiał się i puścił do mnie oko.- Jacob powiedział, że pracowałaś kiedyś jako stewardesa -powiedział.- Dlaczego mnie to nie dziwi?- Mówił, że latałaś po całym świecie.- Kiepsko płacili, ale brakuje mi tych atrakcji.- Dlaczego przestałaś latać?- Czyżby Jacob tego ci nie powiedział?- Dlaczego? Wygląda na to, że masz duszę wędrowca.- Jedenasty września.Dlatego przestałam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz