Meyer Kai Siedem pieczęci 06 Noc żywych straszydeł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stąd mieli doskonały widok na całe podwórze.Pan Fleck stał pośrodku placu, niedaleko zepsutego kombajnu.Gdy ich zobaczył,odetchnął z ulgą.Obok niego stała ciocia Kasandra.Natomiast po strachach na wróble nie pozostało ani śladu.- Nie ma ich! - zawołał Chryzek radośnie.Nils pokiwał głową.- Dobrze by było.Popatrz na dół.Chryzek, Kira i Liza wychylili się przez otwór, by spojrzeć na zewnętrzną ścianę stodoły,na zniszczone wrota.Przed nimi stały straszydła z twarzami skierowanymi do wnętrzaszopy.- Wszystkie są na parterze! - zawołała ciotka Kasandra.- Obok was& tak, dokład147 nietam jest drabina.Czy dacie radę po niej zejść?Rzeczywiście.Z prawej strony wejścia do stodoły stała oparta o ścianę, długa drabina.- Jest o wiele za nisko! - krzyknął Nils.- Nie uda się!Liza odkryła, że obok schodów zebrało się już całe stado straszydeł.Były oddalone tylko okilka metrów.Nawet gdyby Chryzek strzelał bardzo celnie, to i tak nie zdążyłby zniszczyćwszystkich, zanim by ich dopadły. W tym momencie Chryzek wyskoczył przez otwór na zewnątrz.Przez chwilę zatrzymał sięna rozwalonych wrotach, a zaraz potem znalazł się na drabinie.Pozostali ostrożnie poszli wjego ślady.Gdy wszyscy znalezli się już na ziemi, ostatni strach znikał we wnętrzu stodoły.Za nimi zawył silnik.Ciotka Kasandra siedziała za kierownicą garbusa i okrążała szerokimłukiem stodołę.Fleck siedział obok niej.W rękach miał zapasowy kanister z kombajnu i wczasie jazdy przez otwarte drzwi rozlewał benzynę na ziemię.W krótkim czasie straszydła zostały okrążone.Garbus z piskiem opon zatrzymał się obokdzieci na obrzeżach lasu.- Uważajcie! - zawołała ciocia.Wyskoczyła z auta.W dłoni miała srebrną zapalniczkę.Ustawiła wysoki płomień i rzuciła ją z bezpiecznej odległości w rozlany strumień benzyny.Wokół stodoły z piekielnym trzaskiem wystrzeliły w górę płomienie, które po kilkusekundach zajęły drewniane ściany.- Czy rzeczywiście wszystkie są w środku? - spytała Kira, patrząc na ciotkę.Kasandra skinęła głową.Jej twarz błyszczała od potu.- Zwabiliście je wszystkie.To byłobardzo sprytne.Przyjaciele patrzeli na siebie ze zdziwieniem.Zwabili? Oni?- No tak - podsumował Chryzek.- Właściwie myśmy tylko uciekali.Pan Fleck wskazał na pistolet w dłoniach Chryzka.- A jednak wygląda na to, że broniliściesię zapamiętale, prawda?Chryzek uśmiechnął się.Liza stwierdziła w duchu, że wygląda przy tym bardzo zuchwale.Po kilku minutach już cała stodoła była w ogniu.Z jej wnętrza dochodziły obce odgłosy,wysokie ostre tony, które jedynie z daleka mogły uchodzić za krzyki.Przyjaciele oddalili się powoli z ciotką Kasandrą i panem Fleckiem z zasięgu morderczegogorąca.- Co się stało ze strachami na wróble, które były na wzgórzach? - spytała Liza.- One osaczyły całe Giebelstein.Pan Fleck uśmiechnął się uspokajająco.- One wszystkie są tutaj.Boralus je wezwał, gdysię zorientował, że odkryliście jego praktyki.- A skąd dowiedział się pan o działaniu ćwieków? - dopytywał się Nils.Pan Fleck otworzył książkę.- Tu jest wszystko zapisane.To, co się dzisiaj stało, nie jestpierwszym takim przypadkiem.W siedemnastym wieku Boralus już raz próbował zniszczyćGiebelstein.Wtedy sprzeciwiła mu się pewna odważna kobieta.Nazywała się Dea.- W tymmomencie ciotka Kasandra posłała archiwiście karcące spojrzenie, a on szybko zamknąłksiążkę i ściszonym głosem mówił dalej:- To ona zamknęła demona w lustrze.Potrzebował wiele czasu, aby ze swego więzieniaznalezć drogę do władzy nad żywymi.Udało mu się przed kilkoma dniami.- Biedny pan Wolf& - powiedziała Liza ze smutkiem.Kira wyciągnęła ręce po książkę.- Czy mogę to sobie wypożyczyć?Pan Fleck i ciotka Kasandra spojrzeli na siebie.Archiwista potrząsnął głową.- Bardzo miprzykro, archiwum nic nie wypożycza.Nie jestem przecież żadną publiczną biblioteką.- A poza tym - dodała Kasandra - będziesz sobie znów nabijała głowę nowymi bujdami.Liza i Nils wyszczerzyli do siebie zęby w uśmiechu.Także Chryzek uśmiechnął sięukradkiem.Wydawało się, że Kira zaraz wpadnie we wściekłość, jednak szybko się uspokoiła.Była zbyt zmęczona, aby po tym wszystkim jeszcze użerać się z dorosłymi.Może pózniejuda się jej przekonać pana Flecka i będzie mogła rzucić okiem na księgę. Dea, pomyślała.Jakie niezwykłe imię! Czy po łacinie nie znaczy to �bogini�?Jak bardzo osobliwą i interesującą kobietą musiała być!" Dzieci spoglądały w ogień.Całastodoła stała w płomieniach.Budynek palił się wraz ze znajdującymi się w środkustraszydłami.%7łar docierał do miejsca, gdzie się znajdowali.Gdy w końcu płonący dach zawalił się, w nocne niebo wystrzelił snop iskier.Zwieciły jakgwiazdy w ciemności, a po chwili powoli opadły.Rozbłyskiwały ostatni raz, skrząc się jaśniejniż kiedykolwiek przedtem.I gasły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz