Parabellum. Glebia osobliwosci Remigiusz Mroz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od pewnego czasu jednakzamierzał poświęcić się karierze naukowej.By to osiągnąć, dwa lata temu sprzedał kancelarięi poprosił brata, by mógł na jakiś czas zamieszkać w wy budowany m przez niego domuw L�ttendorfie.Christian przy stał na to ochoczo, twierdząc, że Johanna i Maximilian i tak nie chcątam przeby wać.Uparli się, by pozostać w mieście dopóty, dopóki Christian nie wróci z frontu.Początkowo Gabriel doskonale ich rozumiał.Rezy dencja by ła duża, służba składała się niemalw całości ze starej Algunde, a w okolicy nie by ło niczego ciekawego.Idealne miejsce do pisaniaopracowań prawny ch, ale niekoniecznie do ży cia. Widziałem ich! krzy kacz znów się odezwał. Wiem, że tam są!Gabriel wprowadził się, gdy część wnętrz by ła jeszcze w stanie surowy m.Szy bko skorzy stałz pozy cji brata w Wehrmachcie a pózniej SS i zawnioskował o przy dział ludzi z podbity chterenów.Okazało się to łatwiejsze, niż się spodziewał.Rąk do pracy na wschodzie by ło w bród, aleproblem pojawił się w samy m domu i by ł dwugłową hy drą.Składał się z Algunde i Heleny żony Gabriela, która przeganiała stąd wszy stkie co urodziwsze Polki, obawiając się, że Gabrielprędzej czy pózniej sobie pofolguje. Sy joński psie!Christian wiedział, że wszy stkie kandy datki w końcu są odrzucane, więc jego brata zdziwiło, żesam wy szedł z propozy cją, by przy jęli dwie kolejne dziewczy ny.Zaznaczy ł, że jedna jest%7ły dówką, ale świetnie mówi po niemiecku i jest niezwy kle obrotna.Druga miała by ć Francuzką,kaleczącą niemiecki, ale pracowitą.Gospodarz nie miał wy jścia.Gdy by nie to, że dobrze znał swojego brata, przy puszczałby, żezrobił jednej i drugiej bękarty, i teraz chce je ukry ć.Christian jednak by ł wzorowy m mężem.Gabriel nigdy nie sły szał, by choć popatrzy ł na inną kobietę poza swoją żoną. Kundlu izraelicki!Starszemu z braci nie przeszkadzało, że w jednej z dziewczy n pły nie ży dowska krew.Spodziewał się zresztą, że nikt nigdy się o ty m nie dowie.Wbrew temu, co głosiło MinisterstwoPropagandy, większość ty ch ludzi wizualnie nie różniła się od inny ch Niemców.Ty m razemjednak coś musiało zdradzić dziewczy nę.Wieść rozeszła się po okoliczny ch domostwach lotembły skawicy, ostatecznie docierając do samej wioski.Część mieszkańców nigdy nie widziała na własne oczy %7ły da, za to nasłuchała się wiele najego temat podczas przemówień F�hrera.W pewny m momencie Gabriel zaczął obawiać się, żeprzy puszczą szturm na jego dom.Ostatecznie jednak ty lko jeden z nich postanowił działać. Leitner! Umy j się z ży dowskich szczochów i wy jdz do mnie!Heinrich Sperling by ł lokalny m bohaterem z czasów Wielkiej Wojny.Walczy ł dzielniew imieniu Cesarstwa Niemieckiego i otrzy mał między inny mi Krzy ż %7łelazny pierwszej klasy,który nosił dumnie na piersi, nawet gdy by wy chodził do piekarza.By ł zgorzkniały, bo z jakichśprzy czy n nie mógł ruszy ć wraz z Wehrmachtem na kolejną wojnę.Znalazł jednak sposób, byprowadzić bitwę na miejscu.Gospodarz zaprosił go jakiś czas temu, by załagodzić sy tuację, ale spotkanie szy bkoprzerodziło się w towarzy ską tragedię.Sperling opuścił dom, złorzecząc Leitnerom i grożączawiadomieniem Gestapo.Gabriel nie wiedział, czy to zrobił jeśli tak, Christian zapewnezałatwił sprawę, bo żadni funkcjonariusze się nie pojawili. Czekam! ry knął. Dawaj tu tę %7ły dówkę!Ty m razem Heinrich nie poprzestał na krzy kach.Ledwo jego głos zabrzmiał, a w kierunkuokna pofrunął kamień.Rozbił szkło w drobny mak i spadł na podłogę w gabinecie Gabriela.Tenodruchowo się zasłonił, ale odłamki go nie sięgnęły.Nie spodziewał się, że do tego dojdzie.Sięgnął do szuflady i wy ciągnął pistolet, któryniechętnie przy jął jako prezent od młodszego brata.Podszedł do okna i wy chy lił się z bronią. Widzisz to, Heinrich? zapy tał. Co? Grozisz bohaterowi? Grożę żałosnemu pijaczy nie.Odejdz!Gospodarz nie miał zamiaru strzelać, ale kiedy Sperling ani drgnął, pociągnął za spust.Rozległsię huk, a kula pomknęła w zupełnie inne miejsce.Efekt by ł jednak zadowalający.Weterannaty chmiast odskoczy ł w ty ł, a potem obrócił się i popędził przed siebie.Resztę nocy Gabrielmógł spędzić w spokoju, choć przy puszczał, że Heinrich nie spocznie, póki nie dorwie %7ły dówki.Rankiem Maria obudziła się zupełnie przemarznięta.Elisa trzęsła się obok niej, energiczniepocierając dłonie. Marie odezwała się. Sły szałaś te odgłosy w nocy ? Odgłosy ? Wy strzały.To znaczy jeden.Wy daje mi się, że ktoś strzelał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz