Wankowicz Melchior Kundlizm Dzieje rodziny Korzeniowskich

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.świat.Co za rozmach.Choćby taka afera Kanału Panamskie-go?.Jeśli nawet nieuczciwość, to co za skala ludzi.- E, proszę pana dyrektora - wtrącił obra\ony za Polaków skromnybuchalter.- Ludzie by się u nas znalezli, byle tylko kanał był.Nie wątpię, \e i na emigracji znalezlibyśmy wielu podskakiewiczów, gdybybył kanał.Tymczasem jeśli i był, to sklepiony.Czasem bowiem natykał się człowiek na oznaki, \e jednak dosyć tegopaskudztwa płynie - rurami krytymi.Uderzająco powtarzały się relacjełudzi, co do których mam pewność, \e nie mają ani arogancji, ani gięt-kiego karku: Anglicy rozpoczynali konferencję nieposzlakowanie grzecz-nie i zupełnie nie licząc się z naszą opinią, w środku konferencji stwier-dzali, \e Polacy są nw-cooperatwe, kończyli konferencję bez zdawkowychgrzeczności, z którymi ją rozpoczynali, ale z wyraznym szacunkiem dla stro-ny przeciwnej.Widać przywykli do Polaków miękkich w zamkniętych ścia-nach i aroganckich na placu publicznym; idealna kombinacja.dla Angli-ków.śe tej arogancji naszych artykułów nie traktowali Anglicy jako poczuciagodności, zrozumiałem, kiedy mi redaktor pisma, w którym umieściłem cyklartykułów o naszych górnikach w Anglii, powtórzył o tych artykułach opinię74angielskiego urzędnika - "How dignified'^.A przecie\ te artykuły nie były takienieprzejednane, starały się jednak być rzeczowe.*Jeśli tylko arogancja wobec Anglików dochodzi do tego miejsca, w którym nale-\ałoby wyciągnąć z niej logiczne, ale nieprzyjemne wnioski - natychmiast zamie-nia ją u arogantów "zdrowy rozum", "poczucie rzeczywistości" i tym podobne.Jest zrozumiałe, \e przedstawialiśmy zbyt małą siłę, by wymóc inną politykęwobec Rosji.Ale to nie znaczy, \e nie byliśmy w ogóle partnerem na taką skalę,na jaką nas było stać.Anglikom nie warto by było walczyć z Rosją o Wilno i Lwów za cenęutracenia naszych kilku dywizji.Ale na pewno nie warto im było ani uchylać sięod pomocy wrześniowcom, ani od zawarcia dwustronnej umowy demobilizacyj-nej, ani od przekazania w całości Funduszu Społecznego, ani nie trwaliby przy\ądaniu ustąpienia generała Sosnkowskiego (a więc zdezawuowania rozkazu nr19), ani nie czułby się nasz rząd tak samotny i bez oparcia, gdyby Anglicy bylipostawieni przed konkretną perspektywą rozbrajania nas przemocą.Z całąstanowczością stwierdzi ka\dy, co był z naszym \ołnierzem blisko, \e ze stronytego \ołnierza byłby kompletny posłuch.I ka\dy, kto zna historię angielskąi mentalność tego narodu, wie, \e nie dopuściłby on do kłopotliwych ekscesówprzy sprawach nie mających dla niego większego znaczenia.Ale có\, kiedy nasza arogancja nie posuwa się poza granice wygody.Zabawny rząd dusz się wytworzył: ceniący symbol, kiedy naród płacił, i "realnąpolitykę", kiedy zapłata wypada bli\ej i w krótkim terminie.Wezmy okres pózniejszy, pekapeerowski, kiedy ju\ byliśmy bez broni.Były wiceminister oświaty, były szefoddziału-oświaty 2.Polskiego Korpusu,podpułkownik Alexandrowicz, protestował, \e wrześniowców nie przyjmuje siędo PKPR, nie zgadzał się, by ci nasi towarzysze broni, którzy cierpielinajwięcej,mieli być Polakami drugiej klasy, bo nie byli na \ołdzie angielskim.Wyłączenieich tym samym rzucało cień na naszą przeszłość \ołnierską - nigdy bowiem nieuwa\aliśmy się za kondotierów, nigdy nie uwa\aliśmy się za najemne wojsko,nigdy nie byliśmy (tak sądziliśmy) w słu\bie obcej.Podpułkownik Alexandro-wicz nie chce mieć tego cienia na swojej słu\bie \ołnierskiej, nie przyjmujeochłapa z tak hańbiącego tytułu, zrzeka się PKPR; mając sześćdziesiąt kilka latbierze pracę chłopca ogrodniczego.Są tacy jego koledzy, którzy, nie chcąc podpisać zobowiązania na słuchaniecudzego króla, nie ulękli się grózb, nie ugięli się, zostali zesłani do Niemiecjakstoją, bez \adnej odprawy, pod nadzór niemieckich policjantów.- Nie wyślecie ju\ dalszych partii - powiedziałem do urzędnika ForeignOffice.[Red.:] Jak godnie.75- Jak nas kto nie lubi - wydął usta - to go nie zatrzymujemy.A jednak ci pozostawieni sobie "oporni" okazali się partnerami na skromnąmiarę swoich \ądań; dalszych partii nie wysłano.Podporucznik Ulatowski poszedł jeszcze dalej ni\ profesor Alexandrowicz -nie zgadzał się na rejestrację, \ądał, \eby go nie traktowano, jako siłęroboczą,sprowadzoną do kraju, tylko jako emigranta politycznego.Raz po raz dawanomu więzienie i czas do namysłu, raz po raz samotnie walczący człowiek wracał nawięzienną pryczę.Sam był Alexandrowicz, sam był Ulatowski, sami byli pozostawieni sobie"oporni".Póki pisałem reporta\e z ich obozów, poty mi je drukowano; kiedychciałem wyciągnąć wnioski, wszystkie redakcje były na głucho zamknięte.Ani nie jestem pewien, czy logicznie były wyprowadzone wywody Ulatow-skiego, ani nie przeoczam, \e do "opornych" spłynęli Niemcy i kryminalneszumowiny, ani nie uwa\am, \eby godny najwy\szej czci odruch podpułkowni-ka Alexandrowicza dał się rozciągnąć na sto tysięcy ludzi.Ale to przecie\ tam, u nich, schroniły się resztki oszalałego, pokrwawionego,niepodległego ducha.Czy wsparli się o polską opinię?Czy te\ musieli za �ozińskim (Prawem i lewem) powtórzyć: "Nie mo\na,niestety, dawać kredytu słowom aktorów tej nieszczęsnej gry społeczneji politycznej.Między tą cnotą w uściech a egoizmem w duszach le\y przepaśćcała, przewiązana girlandami frazesów obywatelskich".Panowie z wielkim pyskiem, dzikusy bezkarne, podcierające się, jak ówAbisyńczyk, sztandarem angielskim, deklamatorzy Wyspiańskiego - có\eścienagle wody w usta wzięli?Bo - realizm?W takim razie, czy mo\na prosić o jedno? O zaprzestanie maskarad, panowieparadebauerzy?*Jeśli tylko pojawi się nie kanał, ale najmniejszy kanalik - miał rację poczciwybuchalter - znajdują się ludzie.Kiedy po całym churchillowym zaświnieniu, ju\ po wojnie, znalazła się córkaChurchilla nad Como, otrzymała bukiet od naszych oficerów.Bukiet.miałsymbolizować Polskę, był więc czerwono-biały.Gdyby córka pana Churchillabyła w towarzystwie przyjaciół Moskali (bo to był jeszcze początek 1946 rokui w pismach oglądaliśmy Churchilla w mundurze angielskim i moskiewskiejpapasze, fotografowanego tak niedawno w Jałcie) - miałaby ułatwione zadanie,odstępując czerwone pół bukietu dla nich.W parę lat po zakończeniu wojny przyszły dla naszych wojskowych jakieśzapóznione odznaczenia amerykańskie.Ambasador amerykański zarządził ichnadanie kuchennym wejściem (w mieszkaniu prywatnym); dano do zrozumienia,76\e obecność generała Andersa byłaby krępująca.Lotnicy na "paradę zwy-cięstwa" nie zjawili się w swoim czasie.Ale teraz sklepionym, ukrytymkanalikiem dekorowani pobiegli.Wszyscy.Między nimi bardzo rzetelni ludzie.Tym gorzej.Po co pobiegli?.Kiedy po bitwie pod Monte Cassino spadły pierwsze odznaczenia angielskie,generał Juin, dowódca francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego, odmówił,uzale\niając przyjęcie od zgody generała de Gaulle'a.A przecie\ ręceprzypinają-ce order nie były splamione zdradą wobec jego własnego narodu.Ale wtedy jeszcze nasi wojskowi sobie mówili: "Za rok wć wrześniu.Zarok pod Kijowem.Za rok opózniające działania na Sycylii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz