Antoni Ferdynand Ossendowski Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy uwik�amy w naszych sieciach tysi�ce �atwowiernych, uczynimy wybór.Najlepszychoddamy wam, reszt�.ziemi! Zmusimy do pos�uchu tych, którzy s� nam potrzebni.Zmusi-my! Od czegó� maj� matki, siostry, �ony, dzieci? Wrzucimy to wszystko do lochów wi�zie-nia, jako zak�adników, dr�czy� w l�ku Smiertelnym trzyma� b�dziemy! Damy do wyboru ofi-cerom albo wiern� s�u�b� w naszej armji, albo Smier� rodzin, a dla nich m�k�, któr� obmy-Slimy z Petersem pod�ug recepty Wilkiego Inkwizytora! Tak! Widz�, �e rozumieliScie mnie, towarzyszu! zawo�a� Lenin, zacieraj�c r�ce. A te-raz inne sprawy, nie mniej wa�ne.S�uchajcie! Musicie mie� w pogotowiu ludzi, aby zg�adzi�Miko�aja Krwawego z rodzin�.kilku pewnych terorystów.na wszelki wypadek.Wszyscy podnieSli g�owy, s�uchaj�c spokojnego, prawie weso�ego g�osu Lenina. Czy nie b�dzie s�du nad carem? spyta� Wo�odarskij. Tak, jak to uczyni�a wielka re-wolucja francuska?Lenin odpowiedzia� nie odrazu.Waha� si� chwil kilka, a� rzek� dobitnie: S�dzi� cara publicznie by�oby niebezpieczn� tragikomedj�, bo nie wiemy, jak si� b�dziezachowywa�.A nu� zdob�dzie si� na wypowiedzenie s�ów, porywaj�cych lud? Albo potrafiumrze� Smierci� bohatera? Nie wolno nam robi� nowych m�czenników i Swi�tych! Nie mo-�emy te� pozostawi� go przy �yciu, aby nie porwali go niemieccy lub angielscy krewniacy,albo kontr-rewolucjoniSci, czyni�c z cara i jego rodziny nowe fetysze! jasne? Rozumiemy! szepn�li towarzysze. Jeszcze raz pytam, czy mog� na was polega� i nie obawia� si� zdradzenia tajemnicy? spyta� Lenin, ostrym wzrokiem ogarniaj�c ka�d� twarz siedz�cych przed nim ludzi. Obie-cuj� wam, �e proletarjat nie zapomni o waszej przys�udze i wiernej obronie jego sprawy.Po-trafi on nietylko kara� zdrajców, lecz tak�e by� wdzi�cznym za us�ugi.Ma on ci�k�, nielito-Sciw� d�o�, spadaj�c� na wrogów i zdrajców w chwili wykrycia zbrodni, umie te� t� sam�r�k� wynagrodzi� wspania�omySlnie, wynieS� na szczyt s�awy.181W milczeniu skin�li g�owami i wargi zacisn�li mocniej. Od jutra zaczynajcie! doda� Lenin, wstaj�c. Nie mamy czasu do stracenia.Djablodu�o gadali towarzysze, a tego, co najwa�niejsze, nie zrobili! Teraz musimy si� Spieszy�!Po�egna� wszystkich z �agodnym uSmiechem na twarzy, a gdy wyszli, zmru�y� oczy i pod-szed� do okna, przeci�gaj�c si� leniwie i ziewaj�c g�oSno.Ujrza� z�ocony krzy� katedry Smolnej.Pada�y na niego blade promienie ksi�yca.LSni�si�, jakgdyby z diamentu skrz�cego by� wykuty.ZaSmia� si� Lenin i mrukn��: Zniknij! Ci�ysz zbytnio nad t� ziemi�.Nawo�ujesz do m�ki i pokory, a my pragniemy�ycia i buntu!Wzrok jego pad� na zegar.Dochodzi�a godzina pierwsza. Czas widm, djab�ów i zjaw straszliwych pomySla� a tymczasem �adna nie przycho-dzi.�adna.Cha cha!Zamkn�� czy i drgn��.Wynurzy�a si� nagle twarz Dzier�y�skiego.Blada, nieprzytomna, o zapad�ych, zimnych, zezowatych oczach, do po�owy ukrytych poddrgaj�cemu powiekami, o kurcz�cych si� straszliwie mi�Sniach policzków i wykrzywionych,zapad�ych wargach.Rmia�a si� cicho i wydawa�a lekki syk.Lenin obejrza� si� doko�a i uSmiechn�� si� radoSnie: Ten towarzysz pozostanie twardy, jak mur!Skrzypn�y drzwi i poruszy�a si� zmi�ta, zawalana r�kami �o�nierzy draperja.Do pokoju szybko wSlizgn�� si� nieznajomy cz�owiek. Poco wchodzicie o tak póxniej porze? zapyta� Lenin i nagle oczy mu b�ysn�y.Przypomnia� sobie drog� ko�o ma�ej wioski góralskiej w Tatrach i bladego m�odzie�cao pa�aj�cych oczach. Poco wchodzicie? powtórzy�, bacznie patrz�c na stoj�cego ko�o drzwi cz�owieka i nie-znacznie posuwaj�c si� do biura. PoznaliScie mnie? Jestem Sielaninow.By�em u was w Poroninie, towarzyszu.Przycho-dz� raz jeszcze ostrzec was.Je�eli zrobicie zamach na konstytuant�.Nie sko�czy�, bo w kurytarzu rozleg� si� przeci�g�y, trwo�ny dzwonek.To Lenin, ostro�nie skradaj�c si�, doszed� do biurka i nacisn�� guzik elektryczny.Wbieg� Chalajnen z �o�nierzami. Wexcie go! rzek� spokojnie Lenin. Ten cz�owiek zakrad� si� do mnie i grozi� mi.Finnowie porwali Sielaninowa i wywlekli go z pokoju.Lenin rzuci� si� na sof� i natychmiast usn��.By� straszliwie znu�ony, a sumienie mia� spokojne.Nie s�ysza� nawet, �e na podwórzu, tu� pod jego oknami, hukn�� samotny strza� rewolwe-rowy i rozleg� si� ponury g�os Chalajnena: Wyrzuci� cia�o na ulic�!.Zegar wydzwoni� jeden raz.G�ucho, przeci�gle, niby na pogrzeb.Godzina widm i djab�ów min�a.182ROZDZIA� XXII.W domu pa�stwa Bo�dyrewych po pewnym czasie zapanowa� spokój.S�owo to nie zupe�-nie SciSle okreSla�o stan rzeczy.W�aSciwie �adnego spokoju nie by�o.Zjawi�a si� mo�liwoS�istnienia.W prze�ywane krwawe, burzliwe czasy podnosi�o si� to do pot�gi szcz�Scia.Po zdobyciu Piotrogrodu przez komunistów mieszkanie in�yniera Bo�dyrewa zosta�o za-rekwirowane.Na szcz�Scie dosta�o si� ono jego dawnym robotnikom.�y� z nimi zawszew dobrych stosunkach, wi�c narazie nie robili �adnych przykroSci, pozostawiwszy dla rodzi-ny w�aSciciela mieszkania, a swego by�ego dyrektora dwa pokoje i rozlokowawszy si� w in-nych z �onami i gromad� dzieci.Dra�ni�y i smuci�y pa�stwa Bo�dyrewych dochodz�ce odg�osy t�uczonych zwierciade�i porcelanowych drobiazgów, �oskot przewracanych mebli, niemilkn�cy ani na chwil� ha�as,tupot nóg uganiaj�cych po mieszkaniu dzieciaków, niesfornych, wrzaskliwych, k�ótnie kobiet,waSni�cych si� o zagarni�t� kanap�, kobierzec lub o miejsce przy piecu w kuchni.Przyzwy-czaili si� stopniowo do nowej sytuacji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz