[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I wyszli w południe.16 A Benadad pił, pijany w chłodniku swym, i królów trzydziestu i dwu z nim, którzy mu na pomoc przyjechali.17 I wyszły pacholęta książąt prowincyj w pierwszym szeregu.Posłał tedy Benadad i powiedzieli mu mówiąc : „Mgżowie wyszli z Samarii.”18 A on rzekł : „Czy o pokój idą, pojmajcie ich żywo, czy żeby się bić, żywo ich pojmajcie.”19 Wyszły tedy pacholęta książąt prowincyj, a reszta wojska ciągnęła za nimi.20 I poraził każdy męża, który szedł przeciw niemu, i uciekli Syryjczycy, a Izrael ich gonił.Uciekł też Benadad, król syryjski, na koniu z jezdnymi swymi.21 A król izraelski wyszedłszy pobił konie i wozy, i poraził Syryjczyków porażką wielką.9.DRUGIE ZWYCIĘSTWO NAD BENADADEM (20,22-43).Prorok przepowiada Achabowi nową wojnę w roku następnym (22).Przygotowania Syryjezyków i Izraelitów (23-28).Klęska Syryjczyków (29-30).Achab oszczędza Benadada, gani go za to jeden z synów prorockich (31-43).22 A przyszedłszy prorok do króla izraelskiego, rzekł mu : „Idź, i wzmocnij się, a wiedz i obacz, co masz czynić, bo na drugi rok król syryjski przyciągnie przeciwko tobie.”23 A słudzy króla syryjskiego mówili mu: „Bogami gór są bogowie ich, dlatego nas zwyciężyli; ale lepiej, że z nimi walczyć będziemy w polu, i dostaniemy ich.24 Ty tedy uczyń tę rzecz : Odpraw każdego króla z wojska twego, a ustanów hetmanów zamiast nich,25 i odnów poczet żołnierzy, którzy polegli z twoich, i konie według koni pierwszych, i wozy według wozów, któreś przedtem miał; i stoczymy z nimi bitwę na równinie, a ujrzysz, że ich dostaniemy.” Uwierzył radzie ich i uczynił tak.26 Gdy tedy rok przeszedł, obliczył Benadad Syryjczyków i przyciągnął do Afek, żeby walczyć przeciw Izraelowi.27 A synowie izraelscy zostali zliczeni i nabrawszy żywności ciągnęli naprzeciw, i położyli się obozem naprzeciw nich, jak dwa małe stadka kóz, a Syryjczycy napełnili ziemię.28 I przyszedłszy jeden mąż Boży rzekł do króla izraelskiego : „To mówi Pan : Ponieważ mówili Syryjczycy : Bogiem gór jest Pan, a nie jest Bogiem dolin, dam tę wszystką zgraję wielką w rękę twoją, a poznacie, żem ja jest Pan.”29 - I ustawiali przez siedem dni ci i owi wojska przeciw sobie, a siódmego dnia stoczyli bitwę; i porazili synowie Izraelowi z Syryjczyków sto tysięcy pieszych jednego dnia.30 A ci, którzy pozostali, uciekli do Afek, do miasta; i upadł mur na dwadzieścia siedem tysięcy ludzi, którzy zostali.A Benadad uciekłszy wszedł do miasta do izby, która była w izbie.31 I rzekli mu słudzy jego : „Otośmy słyszeli, że królowie domu izraelskiego są miłosierni ; a tak włóżmy wory na biodra nasze i powrózki na głowy nasze, a wynijdźmy do króla izraelskiego, może żywo zostawi dusze nasze.”32 Opasali worami biodra swe, a powrózki włożyli na głowy swe i przyszli do króla izraelskiego, i rzekli mu : „Sługa twój Benadad mówi: „Niech żyje, proszę cię, dusza moja.” A on rzekł : „Jeśli jeszcze żyw, bratem moim jest.”33 Wzięli to mężowie za dobry znak i prędko pochwycili słowo z ust jego, i rzekli: „Bratem twoim Benadad.” I rzekł im : „Idźcie, a przywiedźcie go do mnie!” Wyszedł tedy do niego Benadad, i wziął go na swój wóz.34 I rzekł mu : „Miasta, które zabrał ojciec mój ojcu twemu, wrócę; a poczyń sobie rynki w Damaszku, jak poczynił ojciec mój w Samarii, a ja uczyniwszy przymierze, odjadę od ciebie.” Uczynił tedy przymierze i wypuścił go.35 Mąż tedy jeden z synów prorockich rzekł do towarzysza swego w mowie Pańskiej: „Uderz mię!” A on nie chciał uderzyć.36 Rzekł mu : „Ponieważ nie chciałeś słuchać głosu Pańskiego, oto odejdziesz ode mnie, i zabije cię lew.” A gdy trochę odszedł od niego, spotkał go lew i zabił.37 Ale i drugiego męża spotkawszy rzekł mu : „Uderz mię!” A on go uderzył i zranił.38 Poszedł tedy prorok i zabieżał królowi na drodze, i odmienił oblicze i oczy swe posypaniem prochu.39 A gdy król mijał, zawołał do króla i rzekł : „Sługa twój wyszedł do bitwy wręcz, a gdy uciekł jeden mąż, przywiódł go ktoś do mnie i rzekł: Strzeż męża tego, a jeśli się wymknie, dusza twoja będzie za duszę jego albo talent srebra odważysz.40 A gdym się ja strwożony tam i sam obracał, z nagła zniknął.” I rzekł król izraelski do niego : „Taki jest twój wyrok, któryś sam wydał!”41 A on natychmiast otarł proch z oblicza swego, i poznał go król izraelski, że był z proroków.42 A on rzekł do niego : „To mówi Pan : Ponieważ puściłeś męża godnego śmierci z ręki twej, będzie dusza twoja za duszę jego, a lud twój za lud jego.”43 Wrócił się tedy król izraelski do domu swego nie chcąc słuchać, i z furią przyjechał do Samarii.10.WINNICA NABOTA (21,1-29).Nabot wzbrania się odstąpić swą winnicę Achabowi (1-4).Smutek króla (5-6) ; Jezabel go pociesza i każe zabić Nabota (7-14).Achab bierze w posiadanie winnicę Nabota (15-16).Eliasz zapowiada karę Bożą Achabowi i Jezabefi (17-24).Przewrotność Achaba i Jezabefi (25 26).Pokuta Achaba, złagodzenie wyroku (27-29).211 A po tych wypadkach, czasu owego miał winnicę Nabot Jezrahelczyk, który był w Jezrahelu, obok pałacu Achaba, króla Samarii.2 Rzekł tedy Achab do Nabota mówiąc : „Daj mi winnicę twoją, żebym sobie uczynił ogród na jarzyny, bo przyległa jest i blisko domu mego, a dam ci za nią winnicę lepszą, albo jeśli rozumiesz, żeć pożyteczniej, zapłatę w srebrze, jakiej jest warta.”3 Odpowiedział mu Nabot : „Niech mi będzie miłościw Pan, żebym ci nie dał dziedzictwa ojców moich!”4 Przyszedł tedy Achab do domu swego gniewając się i zgrzytając o słowo, które rzekł do niego Nabot Jezrehelczyk mówiąc : „Nie dam dziedzictwa ojców moich.” I rzuciwszy się na łóżko swe, odwrócił twarz swą do ściany i nie jadł chleba.5 I weszła do niego Jezabel, żona jego, i rzekła mu : „Cóż to jest, czym się zasmuciła dusza twoja? i czemu nie jesz chleba?”6 Odpowiedział jej: „Mówiłem Nabotowi Jezrahelczykowi i rzekłem mu : Daj mi winnicę twoją, a weź pieniądze, albo jeśli ci się podoba, dam ci winnicę lepszą za nią.” A on rzekł : „Nie dam ci winnicy mojej.”7 I rzekła do niego Jezabel, żona jego: „W wielkiej powadze jesteś i dobrze sprawujesz królestwo izraelskie ! Wstań i jedz chleb, a bądź dobrej myśli, ja dam tobie winnicę Nabota Jezrahelczyka.”8 Napisała tedy list imieniem Achabowym i zapieczętowała sygnetem jego, i posłała do starszych i do przednich, którzy byli w mieście jego i mieszkali z Nabotem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
