[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie chcę, aby Brianowi stało się coś złego - zapłakał.Catherine potrząsnęła głową.- Nic mu się nie stanie - powiedziała spokojnym głosem.-Musisz w to uwierzyć i trwać przy tym.Rhodes widział, ile wysiłku wkładała w to, aby mówić tak spokojnie.Kto, do diabła, podał mediom informację, że Brian został porwany przez Jimmyego Siddonsa, zastanawiał się, wściekły.Czuł, jak świerzbi go ręka, żeby przyłożyć temu kretynowi, który tak bezmyślnie narażał życie dziecka.Przecież jeżeli Siddons słucha radia, to pierwszą rzeczą, jaką zrobi po otrzymaniu takiej informacji, będzie pozbycie się chłopca.- Mamo, pamiętasz jak tatuś opowiadał nam o pewnej Wigilii, którą spędził podczas wojny, gdy miał dwadzieścia dwa lata? Właśnie toczyła się bitwa o miasteczko Bulge, a on wziął kilku kolegów do osady na tyłach linii frontu? - zapytała Catherine.-Może opowiedziałabyś o tym Michaelowi? Matka chętnie podjęła temat.- Poszli, bo doniesiono, że pojawiły się tam oddziały wroga, co zresztą okazało się nieprawdą.W drodze powrotnej przechodzili obok wiejskiego kościółka.Właśnie zaczęła się pasterka.Widzieli, że kościół był pełny wiernych.Mimo koszmaru wojny i ciągłego strachu o życie, ludzie tłumnie przyszli na mszę.Śpiewali kolędę „Cicha noc", a ich głosy rozbrzmiewały echem na pobliskim placu.Twój dziadek powiedział mi potem, że był to najpiękniejszy śpiew, jaki słyszał w życiu.Barbara Cavanaugh uśmiechnęła się do wnuczka.- Żołnierze weszli do tego kościoła.Dziadek mówił, że dopóki nie zobaczyli wiary i męstwa tych ludzi uczestniczących w mszy, on i jego koledzy bali się tej wojny.Mieszkańcy pobliskiej okolicy przyszli, aby wspólnie się pomodlić, nie zważając na toczące się w pobliżu walki.Prawie nie mieli już żywności.Wierzyli jednak, że uda im się jakoś przeżyć ten ciężki czas.Usta zaczęły jej drżeć ze wzruszenia, ale kontynuowała opowieść spokojnym głosem.-Dziadek powiedział, że wtedy właśnie, w tym kościele uwierzył, że wróci z wojny do domu.A godzinę później medalion ze świętym Krzysztofem uratował mu życie, powstrzymując kulę, która trafiłaby go w serce.Catherine spojrzała ponad głową Michaela na posterunkowego Ortiza.- Czy mógłby pan nas zawieźć teraz do katedry? Chciałabym pójść na pasterkę.Dobrze byłoby, gdybyśmy znalazły miejsca niedaleko wejścia, na wypadek, gdyby chciał mi pan przekazać jakieś nowe wiadomości.- Znam szefa straży kościelnej.Nazywa się Ray Hickey -powiedziałOrtiz.- Zajmę się tym.Catherine zwróciła się następnie do detektywa Rhodesa:- Czy odszuka mnie pan natychmiast, gdy tylko pojawią się jakiekolwiek informacje?- Oczywiście - zapewnił.Po chwili zaś dodał jeszcze: - Jest pani bardzo dzielną kobietą, pani Dornan.I chciałbym, aby pani wiedziała, że każdy policjant na północnym wschodzie zrobi wszystko, aby odnaleźć Briana i odesłać go całego i zdrowego do domu.- Wierzę w to głęboko, a jedyny sposób, w jaki mogę wam pomóc, to modlić się.- Ten przeciek nie nastąpił u nas - oznajmił Mort Levy szefowi detektywów Folneyowi, — Informację nagłośnił jakiś młody reporter ze stacji WYME.Obserwował mieszkanie Cally i widział, jak tam wchodzimy.Wydedukował natychmiast, że coś się dzieje i poszedł za Aiką Banks, gdy ta wracała do domu.Powiedział jej, że jest policjantem i wyciągnął z niej, co chciał.Nazywa się Pete Cruise.- Masz cholerne szczęście, że to nikt od ciebie.Jak to się już skończy, damy nauczkę temu Cruise za podawanie się za policjanta - odgrażał się Folney - Ale teraz do pracy.Mamy jeszcze wiele do zrobienia.Stał w swoim gabinecie przed wiszącą na ścianie wielką mapą północno-wschodniej części Stanów.Różnokolorowo zaznaczone drogi tworzyły istny gąszcz grubszych i cieńszych linii.Folney wziął do ręki wskazówkę.- Jesteśmy tutaj, Mort.Musimy założyć, że Siddons miał już jakiś samochód, gdy opuszczał mieszkanie siostry.Zgodnie z jej wersją wyszedł z chłopcem kilka minut po osiemnastej.Jeżeli nasze rozumowanie jest prawidłowe i rzeczywiście natychmiast potem wsiadłdo auta, jest już w drodze jakieś pięć, pięć i pół godziny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
