Co sie przydarzylo tej malej dziewczynce Asa Lantz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bo jeśli w ogóle nic się nie mówi, nie można wynieść żadnych nauk.Wystarczyprzypomnieć fiasko Przyjazni między krajami.Potem dyskusja została przerwana przez moderatora bez żadnego wyjaśnienia.Viggo odczytał z adresu, że autor tego wpisu znajduje się w Chinach.Próbuje też się wpisać, ale musi uzbroić się w cierpliwość, ponieważ najpierw powinienzarejestrować się jako członek.Wreszcie, po wypełnieniu wielu okienek, może w końcu zadać swoje pytanie: Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej o Przyjazni między krajami.Bez większej nadziei na otrzymanie odpowiedzi - chiński wpis ma już bowiem niemal rok -wysyła swe zapytanie.Rozochocony własną pomysłowością przegląda nazwiska, które dostał od Hanny Petr�n.Zaczyna od telefonu do Europolu, czyli europejskiego urzędu policji.Wbrew własnym zasadom przedstawia się jako publicysta i mówi, że zajmuje się badaniemproblemu dzieci i młodzieży, którzy sami przyjeżdżają do Szwecji.Jego pytanie nie wzbudza żadnych podejrzeń.Zostaje przełączony do kogoś o nazwiskuDavid Atkin, od którego słyszy, co Europol wie o chińskich dzieciach, które przepadły bez wieści.Anglik wyciąga mniej więcej podobną historię, jaką Viggo słyszał od Hanny i Mikaeli wradiu Karat.To jakaś zagadkowa sprawa.Wszystko wskazuje na coś w rodzaju handlu ludzmi, niktjednak nie wie nic na pewno.Przyjechali i rozpłynęli się w powietrzu.Viggo wspomina usłyszaną w redakcji Karatu historię małej dziewczynki, którą odesłano zpowrotem do jej rodzinnej wioski w Chinach.- Czy to prawda, że funkcjonuje taka nieoficjalna sieć - pyta -i że rodzice sami wysyłają w świat swoje dzieci, aby zarobiły dużo pieniędzy?David Atkin potwierdza, że takie sytuacje oczywiście się zdarzają.- W tak zamkniętym kraju jak Chiny wyobraznia bujnie się rozwija - deliberuje głośno.-Przecież ludzie w najmniejszej wiosce mają telewizję i Internet, i widzą, że w innych częściachświata żyje się o wiele lepiej.Dlatego oni też chcieliby dostać kawałek tego tortu.Jeśli więcnadarza się okazja, korzystają z niej.Poza tym - dodaje - chcą tego pewnie sami młodzi.Tylkoproblem w tym, że nie wiedzą, co ich czeka.- Czy słyszał pan o czymś takim jak Przyjazń między krajami?Anglik milczy chwilę, jakby się zastanawiał.Następnie prosi, aby Viggo poczekał.Gdy odzywa się znowu, okazuje się, że rozmawiał ze swoimi współpracownikami.- Moja koleżanka Mary Bark mówi, że zna tę nazwę.Teraz jest zajęta, ale obiecuje, żeoddzwoni. Viggo dziękuje i żegna się.Czuje, jak opuszcza go energia.Każdy ruch wywołuje nieopisany ból.Ogrzewa pojemnik z gotowym makaronem; w małej oddzielnej plastikowej torebce jestproszek, który po wmieszaniu do klusek zamienia się w sos.Siedząc w łóżku, wpycha w siebie jedzenie prosto z pojemnika.Z Mariem nie rozmawiał od czasu jego wyjazdu.Z krótkiego esemesa dowiedział się tylko,że dotarł do Madrytu.Viggo zastanawia się, czy nie zadzwonić do niego i nie opowiedzieć mu, co mu sięprzytrafiło w Sztokholmie.Jednak ociąga się z tą rozmową, bo potrafi sobie wyobrazić, jak byprzebiegała: - A co ty sobie myślałeś? Przecież każdy idiota wie, że najgorsze homofoby najchętniejkręcą się po �stermalmie!Mario z niepokoju o niego wpada w szał.Mówi, że musi wrócić do domu, ponieważ widaćczarno na białym, że Viggo za dużo ryzykuje, a im bardziej Mario się emocjonuje, tym większywstyd ogarnia Vigga.Bo Mario wyraznie odbiera ten napad jako jasny jak słońce wyraz nienawiściskierowany przeciwko seksualnej preferencji Vigga.On sam nie jest tego taki pewien.Chcąc wyrwać się z tego paraliżującego poczucia bezsensowności, dzwoni na uniwersytet wG�teborgu.Prosi o połączenie z wydziałem zajmującym się socjoantropologią.Wreszcie odzywa się mężczyzna o nazwisku Ola Karlbring.- Mam dziwne pytanie - mówi Viggo.- Takie zwykle są najbardziej interesujące - odpowiada Ola.- Interesuję się okaleczaniem narządów płciowych.Jego rozmówca nie okazuje żadnej szczególnej reakcji.- Męskich czy żeńskich?- %7łeńskich.Chciałbym wiedzieć, w jakich częściach świata jest praktykowany ten zwyczaj.Odpowiedz jest długa i wyczerpująca.Według WHOokaleczanie żeńskich narządów płciowych występuje co najmniej w dwudziestu ośmiukrajach.Kraje te opasują kontynent afrykański, od Senegalu na zachodzie po Etiopię i Somalię nawschodzie, z Egiptem na północ od tego pasa i Kenią oraz Tanzanią na południu.- I nigdzie indziej?- Jeśli pana zdaniem to mało, zdarzają się także w Indonezji i Malezji - dodaje oschle OlaKarlbring.- Oraz w kilku innych krajach sąsiadujących.I na Bliskim Wschodzie.Poza tym jestkilka mniejszych ludów w Ameryce Zrodkowej i Południowej, gdzie stosuje się tę godnąpożałowania praktykę, a także w pewnej osobliwej sekcie w Indiach.- A w Chinach? Czy tam też się to zdarza?Po raz pierwszy w czasie całej rozmowy Ola milknie.- Nie sądzę - odpowiada wreszcie.- Jest to rytuał religijny, a w Chinach wierzy się w innychbogów.Na przykład w Mammona.Viggo jednak nie ustępuje.- Ale gdyby spotkał się pan z& przypadkiem dziewczyny, która została obrzezana&- Tu, w Szwecji, czy w jej kraju?- W Szwecji.I gdyby istniały mocne przesłanki każące podejrzewać, że mieli z tym cośwspólnego Chińczycy&- Powiedziałbym wtedy, że jest to równie prawdopodobne jak to, że Normanowie praktykująpoligamię - przerywa mu Ola Karlbring.- Czy pan pisze jakąś książkę?To pytanie jest trochę niespodziewane.Viggo odpowiada na nie wymijająco.- Bo zdarza się, że pisarzom przychodzi do głowy jakiś pomysł, według którego próbująpotem formować rzeczywistość.Czasami to się udaje, ale w tym wypadku chyba jednak niezadziała.Viggo milczy.Długo.- Ale jeśli to rzeczywiście wygląda tak, jak pan opisuje, że istnieje autentyczny przypadek inie można ustalić, kto się za tym kryje, to ja zainteresowałbym się tym, jakie ta osoba miałakontakty.W jakich środowiskach się obracała.Mówiąc krótko, kto miał fizyczną możliwośćtargnięcia się na nią.Bo tu przecież chodzi o gwałt.Viggo zgadza się z nim.- Poza tym okaleczenie płciowe różni się od innych aktów gwałtu - kontynuuje OlaKarlbring.- Co pan ma na myśli?- Uważam, że dziewczyna nie musi czuć się zagrożona przez nikogo innego jak tylko przezwłasną rodzinę i krewnych.Albo mieszkańców wioski czy klan.Wszystko sprowadza się dopytania, czy rodzina lub mieszkańcy wioski albo członkowie sekty uważają, że każdy członek tejspołeczności jest przede wszystkim właśnie nim - członkiem społeczności.A to sprawia, żewszyscy w rodzinie bądz wiosce wspólnie odpowiadają za to, by każdy przestrzegał reguł.W tymmiejscu można dopatrywać się podobieństwa ze społeczeństwem chińskim, gdzie kolektyw znaczyzawsze więcej niż jednostka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz