Diana Palmer Spragnieni miłoci 02 Biała suknia (Pomocna dłoń)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Jak będę chciał, żeby coś dla mnie zrobiła, sam ją poproszę.A więc tak ma wyglądać ten wieczór.Shelby odłożyła na bok serwetkę i poprawiłaspódnicę biało - czerwonej sukni, którą wybrała celowo, ponieważ Justin uważał, że jestseksowna.Nie znajdowała do niego klucza, nie umiała do niego trafić.Był taki nieprzystępny,jak w pierwszych dniach ich związku.Obserwowała w milczeniu jego surową twarz.- Justin, jeśli jesteś na mnie zły za dzisiejsze popołudnie, chcę, żebyś wiedział, że panHolman zamknął biuro godzinę wcześniej i byłam już na ulicy, kiedy zorientowałam się, żenie mam samochodu - odezwała się w końcu.- A on był tak miry, że podrzucił mnie.Wiesz,że tędy przejeżdża.Justin podniósł na nią wzrok.- A ty wiesz, co myślę o twoim cholernym szefie.Tym razem zirytował ją jego zaciętyupór.- Ale do głowy mi nie przyszło, że będziesz miał coś przeciw temu, że mniepodwiezie.Zachowuje się wobec mnie zawsze jak dżentelmen - rzuciła szorstko.- Mówiłamci to już.- Mogłaś do mnie zadzwonić - rzekł, nie zmieniając tonu.- Przyjechałbym po ciebie.- Nie wiedziałam nawet, gdzie jesteś.- Odłożyła spokojnie widelczyk do ciasta.- Niewiedziałam też, czy byś przyjechał, bo rano odjechałeś bez słowa.Justin odsunął talerz z ledwie tkniętym jedzeniem.- On na ciebie czekał na ulicy, łaził wte i wewte - odparł urażony.- A potem mało conie przeniósł cię na chodnik na rękach.Jeszcze chwila, a wysiadłbym i pokazał mu, co o tymmyślę.Nie życzę sobie, żeby dotykali cię inni mężczyzni.Jeśli spodziewał się, że ją zirytuje tym stwierdzeniem, bardzo się rozczarował.Bo owostwierdzenie przyspieszyło tylko jej puls.Wlepiła w niego wzrok, ciekawa, czy on sobie wogóle zdaje sprawę z tego, co powiedział.Westchnęła tęsknie.- Cieszę się.Oczywiście nie zrozumiał.- Co?- Cieszę się, że nie życzysz sobie, żeby dotykali mnie inni mężczyzni.- Wypiła rykkawy.- Ja też sobie nie życzę, żeby dotykały cię inne kobiety.- Nie o tym mówimy.Uśmiechnęła się, bo chyba zapomniał, o czym rozmawiali.Odrzuciła długie włosy dotyłu, mierząc się z nim wzrokiem.- Podobno wyciągnąłeś Calhouna z jakiegoś spotkania i kazałeś mu odwiezć mnie dodomu.Justin sięgnął po papierosa.- Zdenerwowałem się.Słowa Calhouna także ją zaciekawiły.Chciała wreszcie sprawdzić reakcję Justina najej zaloty.Ale myślenie to jedno, a co innego wprowadzenie swoich pomysłów w czyn.Siedząctak, patrząc na poważnego, milczkowatego mężczyznę po drugiej stronie stołu, nie umiałasobie wyobrazić, że tak po prostu do niego podejdzie i usiądzie mu na kolanach.Choć byłobycudownie poczuć, że tego właśnie oczekiwał.Zaróżowiła się z lekka pod wpływem własnych myśli i odstawiła filiżankę.- Co z samochodem dla mnie? - spytała.- Zapomniałem - mruknął.- Jutro pojedziemy.- Dobrze.Nie zwrócił nawet uwagi na świeżo upieczoną szarlotkę, która stała przed nim natalerzu, i dopił kawę.- Dostałem pocztą nowy film - powiedział od niechcenia.- Czarno - biały filmwojenny, z początku lat czterdziestych.Chyba go teraz obejrzę.- Na pewno ci się spodoba.Spojrzał na nią uważnie.- Możesz obejrzeć ze mną, jeśli chcesz - dodał niedbale, by sobie nie pomyślała, żebardzo tego pragnie.Ale ona i tak to wyczuła.- Jeśli ci to nie przeszkadza, chętnie obejrzę.Lubię stare wojenne filmy.- Naprawdę? - Na jego twarz powoli wypłynął uśmiech.- A science - fiction?Oczy jej się zaświeciły.- O tak!Roześmiał się od razu swobodniej.- Mam niezłą kolekcję starych i sporo nowych filmów.- A więc potrzebny nam jeszcze tylko popcorn! - zauważyła.- Maria! - zawołał Justin.Gospodyni niemal natychmiast pojawiła się w drzwiach.- Si, se�or.Przekazał jej swoją prośbę, rzucając hiszpańskie słowa z szybkością karabinumaszynowego.Maria wyszczerzyła zęby i odpowiedziała mu uprzejmie.Zrobiła jeszcze jakąśuwagę, po której policzki Justina nabrały koloru cegły, i ruszyła do kuchni, puszczając oko doShelby.- Co powiedziała? - spytała Shelby, bo jej znajomość hiszpańskiego była co najwyżejpowierzchowna.- %7łe przygotuje nam popcorn - odparł krótko.- No to wstawaj, jeśli ze mną idziesz.Podniósł się z krzesła, a ona poszła w ślad za nim.W salonie było bardzo przytulnie, panował tam ciepły półmrok, krąg światła dawałatylko stołowa lampa.Shelby skuliła się na sofie, z miską popcornu między sobą i Justinem.Maria przez uchylone drzwi poinformowała, że spędzi ten wieczór z Lopezem u swojejsiostry.Potem w domu zapadła cisza, przerywana jedynie wybuchami bomb i strzałami zkarabinów maszynowych aliantów i sił Osi, którzy toczyli bój na ekranie.Kiedy w końcu nieubłaganie pokazało się dno miski, Justin odsunął ją i zdjął buty,potem zapalił papierosa i oparł nogi na stoliku.Na ekranie wciąż trwała zaciekła walka.Shelby zdała sobie sprawę, że niemal bezwiednie przesuwa się bliżej Justina.Jej dłoń zwahaniem prześliznęła się w pobliże jego dłoni.Dotknęła jej i cofnęła rękę, zawstydzona iniezdecydowana.Justin zauważył jej ruch i obrócił głowę.- Czy potrzebne ci pozwolenie, żeby mnie dotknąć? - spytał łagodnym głosem.- Nie wiem - odparła.- A potrzebne?- Nie.- Przyglądał się jej z życzliwym rozbawieniem, aż przysunęła znowu dłoń, drżącpod wpływem ciepła jego palców, kiedy splotły się z jej palcami.Uśmiechnęła się speszona i wlepiła wzrok w ekran.Nic na nim nie widziała, niesłyszała ani słowa, ponieważ kciuk Justina głaskał wilgotne wnętrze jej dłoni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz