Edwardson ake Erik Winter 02 Wolanie z oddali

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Wiemy, że ten samochód mógł się zatrzymać przy miejscuznalezienia zwłok właśnie wtedy, kiedy je tam zostawiono -powiedział Winter.- Zgadza się.- To też musimy zbadać.- Musisz tylko namierzyć wszystkie fordy escorty w mieście.Albo w kraju.- Escorty CLX.- Tego nie wiesz.- Nie, ale od tego zacznę.W tej sprawie, nad którąpracowałem wiosną w Londynie.jeden policjant od nichopowiadał mi, jak szukali samochodu, mając tylko jego kolori niepotwierdzoną markę.My jesteśmy w lepszej sytuacji.- Być może.- Oczywiście, że w lepszej, G�ran.Siedząc tu z tobą, czuję,jak rośnie we mnie optymizm.- Może powinienem go przyhamować.- Czemu?- Nie znalazłem nic nowego o tych dziwnych symbolach nadrzewie, czy jak tam to nazwać.- Jeden chłopak od nas zasugerował, że to chińskie znaki.- To by uprościło sprawę.- No właśnie.- Wtedy miałbyś tylko miliard Chińczyków doprzesłuchania.- Zapominasz o ludziach z Zachodu znających chiński.- Proponuję, żebyś zaczął od tego.Przez chwilę siedzieli w milczeniu, popijając kawę iwsłuchując się w buczenie klimatyzacji.Winterowi wydawałosię, że niemal zamarza od zimnego powiewu.Beier miał nasobie wzorzystą marynarkę, białą koszulę i krawat w kolorzewpadającym w bordo.Jesteśmy dzisiaj chyba jedynymipolicjantami w tym budynku, którzy mają krawaty, pomyślałWinter i poluzował swój.Znowu miał na sobie swój pancerz,swój specjalny uniform.Beier tego nie skomentował.- Jestem pewien, że to się wiąże z morderstwem -powiedział Winter.- Dlaczego?- Przeczucie, ale silne.- Zatem myślisz pozytywnie.- To byłby zbyt duży zbieg okoliczności, gdyby ktoś niemalw tym samym czasie namalował coś na drzewie.- Może ktoś, kto coś wie, zgłosi się dzisiaj albo kiedywystosujemy apel o pomoc,o informacje.- Wstrzymam się z tym jeszcze.- Byle nie za długo, komisarzu.- Wiesz przecież, że to może być niebezpieczne.Może jużwkrótce będziemy mogli wykorzystać to podczasprzesłuchania.- Taaak.- To może mieć decydujące znaczenie.- Może była częścią.ceremonii?- Nie.- Nie?- Ta zatoczka chyba była kiedyś kryjówką satanistów iinnych świrów.Może nadal nią jest, ale ona nie brała udziałuw niczym takim.- Może nie miała wyboru.- Wiesz, o co mi chodzi - powiedział Winter.- To do siebienie pasuje.Na pewno byłyby jakieś ślady.Ktoś by pewnie cośusłyszał.- Na przykład ten właściciel psiarni od Haldersa?Fredrik opowiedział o nim Winterowi, który z koleiopowiedział Beierowi.Winter się uśmiechnął i łyknął trochę kawy, ale była zazimna.- Albo policjanci z biura kontroli?- Mają kilku wybitnych ludzi.- Wybitnych w każdych okolicznościach?- Policjant jest zawsze przygotowany?- Na co?- Na najgorsze - powiedział Winter i obaj spoważnieli.-Często wychodzi na to, że wybór miejsca nie byłprzypadkowy.Morderca wybiera miejsce.Może to jeden ztakich przypadków.- Chyba się z tobą zgadzam.- Musimy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ofiara leżaławłaśnie tam.Czemu nad Delsj�.A po drugie, czemu akuratna tym krańcu jeziora.- Stamtąd jest blisko do drogi.- Możliwe.Poza tym musimy odpowiedzieć na pytanie,dlaczego właśnie w tym miejscu.Czemu nie pięć metrów w tęczy w tamtą stronę.- Myślisz, że nawet taki szczegół jest ważny?- Niewykluczone.Może ukierunkować myślenie.- Bardzo lubisz takie ukierunkowania.- Bo to przeciwieństwo zastoju.- Pięknie powiedziane - podsumował Beier.Halders zdecydował się na samotny spacer wzdłuż Sj�stigen.Miał nawet ochotę wykąpać się w jeziorze R�dasj�n, aleposzedł dalej na wschód i wrócił na R�dv�gen.Wille naszczycie zbocza stały spokojnie, jakby spały.Okolica przypomniała mu, że jest tylko biednym policjantemkryminalnym i że nigdy nie będzie nikim więcej.Wiedział, żenigdy nie zostanie komisarzem, ale nie był jeszcze pewien,czy tego żałuje.Gdzieś głęboko w nim tkwiło przekonanie, żenie nadaje się do takiej roboty, na razie jednak nie chciałsobie tego uświadamiać.Gdyby tylko znalazł się w odpowiednim miejscu wodpowiednim czasie, jego szczęście mogłoby tam na niegoczekać.Wziąłby je wtedy pod rękę i wrócił do siedziby policjiprzy placu Erika Fontella, a komendant wezwałby go dosiebie, krzycząc jednocześnie na Wintera, by ustąpił miejscatemu oto komisarzowi Haldersowi.Przesłuchania rozpoczął od domu stojącego w pobliżu szkoły,której nazwy nie znał.Zadzwonił do drzwi i czekał.Echodzwonka rozniosło się po wnętrzu dużej willi.Zadzwonił jeszcze raz.Stał w cieniu markizy wiszącej naddrzwiami, więc pot wolniej spływał mu po czole, zatrzymywałsię na powiekach.Zamrugał i przechylił głowę, i w tymmomencie drzwi otworzyła kobieta w szlafroku.Miałaciemne włosy, ale może tak tylko wyglądała na tlerozświetlonych drzwi.Drzwi było przynajmniej troje,wpuszczały do środka światło z ogrodu, znajdującego sięzapewne jakieś dwadzieścia metrów dalej.Zieleń w głębiwyglądała jak na filmie, jakby patrzył na nią przez tunel.Wśrodku dom jest na pewno większy, niż się wydaje zzewnątrz.- Przepraszam, że przeszkadzam, jestem z policji.Z policjikryminalnej - powiedział Halders, wyciągając legitymację.Potem niezdarnie wepchnął ją do portfela.Wszystko totrwało jakieś pięć sekund.- Tak?- Przeprowadzamy właśnie.- Chodzi o zabójstwo po drugiej stronie Bor�sleden?Czytałam o nim.I właśnie o tym rozmawialiśmy -powiedziała kobieta i nagle tuż za nią pojawił się mężczyzna znagim torsem, w samych kąpielówkach.Halders nie zauważył, żeby facet przyszedł tym tunelem odstrony ogrodu.- To rutynowe działanie.Musimy przesłuchać wszystkich wokolicy, zapytać, czy nie widzieli lub nie słyszeli czegoś wciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin.- Dwadzieścia cztery godziny, licząc od kiedy? - zapytałmężczyzna.- Tak na marginesie, nazywam się Peters�n -powiedział, wyciągając rękę.Halders ją uścisnął.- Właśnie - powiedziała kobieta, uśmiechając się i równieżwyciągając dłoń, którą Halders delikatnie uścisnął.- Denise.- Halders [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz