[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale wchwili, kiedy znajdziecie się w sali, będziecie ich mieli na karku.Więc wchodzcie w bramę wtakiej pozycji, w jakiej chcecie się znalezć, kiedy zaczną do was strzelać.Nogi przed siebie,skierowane w dół. Wskazał naburmuszonego chłopca, najmniejszego ze wszystkich.Wyglądał na najwy\ej siedem lat. Gdzie jest dół? Tam, gdzie brama przeciwnika odparł szybko.I cierpko, jakby chciał dodać: tak, tak,a teraz powiedz coś ciekawego. Nazwisko, mały? Groszek. Ze względu na wzrost czy rozmiar mózgu?Groszek nie odpowiedział.Reszta roześmiała się cicho.Ender dobrze wybrał.Małynaprawdę był młodszy od pozostałych, pewnie awansował dzięki inteligencji.Inni nieprzepadali za nim, chętnie zobaczą jego upokorzenie.Tak jak Endera upokorzył jegopierwszy dowódca. No, Groszek, masz rację.A teraz słuchajcie: nikt nie przejdzie przez tę bramę, nienara\ając się na strzał.Wielu z was w pewnym momencie oberwie.Lepiej, \eby w nogi.Jasne? Jeśli oberwiecie tylko w nogi, to tylko nogi będziecie mieć zamro\one, a w zerowejgrawitacji to \aden problem. Ender zwrócił się do jednego z oszołomionych chłopców. Poco nam nogi? Hm?Puste spojrzenie.Zagubienie.Bełkot. Widzę, \e znowu będę musiał spytać tego Groszka. Nogi są do odpychania się od ścian. Nadal znudzony. Dzięki, Groszek.Wszyscy załapali?Wszyscy załapali i nie spodobało im się, \e dzięki Groszkowi. Dobra.Nogami nie widzicie, nogami nie strzelacie i przewa\nie po prostuprzeszkadzają.Jeśli zostaną zamro\one, kiedy będą wyprostowane, staniecie się bezbronni.Nie macie się gdzie schować.To jak powinny być ustawione nogi?Tym razem odezwało się paru, \eby udowodnić, \e nie tylko Groszek coś wie. Podwinięte pod siebie.Zgięte. Zgadza się.Tarcza.Klęczycie na tarczy, a tą tarczą są wasze nogi.A teraz dodatkowasztuczka.Nawet z zamro\onymi nogami mo\ecie się odpychać od ścian.Nie widziałem, \ebyrobił to ktoś oprócz mnie ale wszyscy się tego nauczycie.Ender Wiggin włączył miotacz.Zalśnił w jego dłoni bladą zielenią.Potem uniósł się przybraku cią\enia w sali ćwiczebnej, zgiął nogi, jakby klęczał, i zamroził je.Jego kombinezonnatychmiast zesztywniał w kolanach i kostkach, tak \e nie mógł nimi poruszać. Dobra, teraz jestem zamro\ony, widzicie?Unosił się metr nad ich głowami.Wszyscy spojrzeli na niego zaskoczeni.Odchylił się iprzytrzymał jednego z uchwytów w ścianie za swoimi plecami.Przyciągnął się do niej. Jestem unieruchomiony przy ścianie.Gdybym miał nogi, odepchnąłbym się nimi iwyciągnął się jak strączek grochu, tak?Roześmieli się. Ale nie mam nóg i tak jest lepiej, chwytacie? Dlatego. Zgiął się wpół i gwałtowniewyprostował.W ułamku chwili znalazł się po drugiej stronie sali. Zrozumieliście? zawołał z daleka. Nie odepchnąłem się rękami, nadal więc mogęu\ywać miotacza.A nogi nie wloką się za mną.Teraz znowu uwa\ajcie.Powtórzył wyprost i złapał uchwyt na ścianie obok nich. Nie, nie chodzi mi o to, \ebyście tak robili z zamro\onymi nogami.Róbcie tak, kiedyjeszcze macie w nich czucie, bo tak jest lepiej.I dlatego, \e oni w \yciu się tego nie będąspodziewać.Dobra, teraz wszyscy do góry i klękacie.Większość wykonała rozkaz w parę sekund.Ender zamroził maruderów, którzy zawiślibezradnie w powietrzu.Inni się roześmieli. Kiedy daję rozkaz, ruszacie.Jasne? Gdy znajdziemy się przy bramie, a oni w nią wejdą,będę wam wydawał rozkazy co dwie sekundy, jak tylko zobaczę ich układ.A kiedy wydajęrozkaz, lepiej zajmujcie pozycję, bo kto pierwszy dotrze na pozycję, wygrywa, chyba \e jestgłupi.Ja nie jestem.I wy lepiej te\ nie bądzcie, bo ka\ę was odesłać do grup ćwiczebnych.Kilku przełknęło ślinę, a ci zamro\eni wpatrywali się w niego z przera\eniem. E, wisielcy! Uwa\ajcie.Za piętnaście minut odtajecie i zobaczymy, czy potraficiedogonić pozostałych.Przez godzinę ćwiczyli wyprosty.Ender zakończył zajęcia, kiedy zrozumiał, \e wszyscypojęli istotę manewru.Mo\liwe, \e to jednak dobra grupa.A będzie lepsza. Skoro rozgrzewkę macie ju\ za sobą powiedział bierzemy się do roboty.Ender wyszedł z ćwiczeń ostatni, bo został, \eby pomóc tym, którzy uczyli się wolniej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
