[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ili vidis la viza¸on unu dela alia, kiel ili neniam antaûe vidis ¸in.Ili vidis la belon deviza¸o kaj korpo, tra kiuj trabrilis la lumo de animo sopirantaal la perfekta vivo.Sed nenio estis direbla per vortoj, nenio150 VIVO VOKASeLIBROkaptebla kiel klaraj komprenaîoj.Kiel la korÿira sopiro de ladormanta-veki¸anta naturo estis esprimata de la vespera pur-pura ardo, tiel tiu renkonto de iliaj animoj senvorte esprimisla sopiron de la spirito en ili.Kaj tamen çio estis klara, mem-komprenebla.Konscie ili rigardas unu la alian.Sen vortoj, gestoj aû mi-miko ili pli klare ol per iuj vortoj perceptas, kion pensas kajsentas la alia.Ili pensas pri momentoj, kiam iliaj rigardoj renkonti¸is kielnun, kaj tamen ne en la sama maniero.Ili ÿatis unu la aliankiel knabo kaj knabino, sed tiu sento kunfandi¸is kun tiu deamikeco sendependa de sekso, kaj tiel forta estis tiu amike-co, ke la alia sento estis kaÿita de ¸i.Revenis en ilia memoro tiu malfrusomera vespero, kiam ilirikoltis ribojn en la ¸ardeno de Alda kaj unue eksentis tiunsekretan interligon.Ili memoris iaman promenon sur la kru-stone¸o en printempa frumateno, kun la aliaj rondanoj, kiamiliaj rigardoj tiel renkonti¸is kaj ili iel komprenis kaj iel nekomprenis unu la alian.Ili memoris tiun momenton, kiam ilikune kun la aliaj travagis la dezertan, silentan uzinon, kajkiam iliaj rigardoj por la unua fojo tiel renkonti¸is kaj ili ne-klare sentis, ke ilin interligas io komuna, io sentata sed nedirebla.Kaj jen ili nun sidas tie çi, kaj la nunaj momentoj klarigasçion, kion ili antaûe ne klare komprenis.Tio pasinta estis sub-konscia revado pli bela mondo, ne vidita.La nuno estas lamomento de eniro en tiun mondon.Ili sentas sin kiel vivo-kamaradoj kaj kunlaborantoj kiel povas esti nur viro kaj viri-no, kompletigante unu la alian. Alda, diras Johano, çu ni ne konis unu la alian iam en la151 VIVO VOKASeLIBROkomenco de la mondo kaj tiam interkonsentis kune konstruila vivon?xi kapklinetis. Kaj dum milionoj kaj milionoj da jaroj ni trapasis vojontre longan kaj forgesis unu la alian ¸is la nuna momento kajforgesis ankaû nian interkonsenton. Eble tamen renkonti¸is kaj rekonis unu la alian, en aliajvivaj kaj aliaj formoj, eble tamen kune konstruis la vivon,kvankam ni ne klare memoras plu, ÿi flustris reve. Povas esti.Kaj nun ni trovi¸as tie çi, kaj almenaû nun nitute klare memoras nian interkonsenton. Kaj tiel granda estas la vivo, tiel senfine granda, kaj tielsenfine granda estas nia tasko konstrui la vivon.*152 VIVO VOKASeLIBROjna traluktis la vintrajn monatojn.Iom post iom forlasisAÿin la unuaj atakoj de anima doloro, kaj ÿi fari¸is plitrankvila.Sed premis ÿin granda mal¸ojo en la vesperoj.Enla tagoj ÿi devis çion kaÿi kaj aspekti, se ne gaja, almenaû neturmentita.xi ne havis multe da entuziasmo por siaj studoj, sed ÿi kuti-mi¸is al ili kiel aliaj homoj al diversaj manieroj por tempo-pasigo, kaj ÿi fartis pli bone, kiam ÿi sentis sin okupita.La in¸eniero jen kaj jen demandis pri ÿiaj progresoj, fojehelpis ÿin per klarigoj, donis al ÿi laboron por ekzerco.Tempopasigo estis por ÿi la studoj, sed subite ili fari¸isserioza okupo.La patro dum kelka tempo ne fartis bone.La stomako neestas en ordo, li diris.Fine li konsultis kuraciston.Tiu kon-statis kanceron.Li trapasis operacion, sed la rezulto ne estisesperiga.Kiam la patrino venis hejmen el la malsanulejo kun tiu in-formo de la kuracisto, ÿi ÿajnis tute frakasita, parte maltran-kvila pro la vivo de ÿia edzo, parte, kaj ÿajne pli multe, timan-ta pro la ekonomia stato de la familio, se mortos la edzo.Ajna provis konsoli ÿin rilate al ekonomio. Mi povas zorgi por mi kaj iom helpi vin.Greta povospreskaû vivteni sin, se ÿi bone klopodos kaj ne tro multepostulos por si.Post kelkaj jaroj komencos ankaû la knabo.153 VIVO VOKASeLIBROCerte estis pli malfacile por vi, kiam vi kaj avino estis solajkun mi kaj Greta.La patrino konsentis, ke jes.Sed nun ili havas la domon,kaj ¸in ÿi ne volas forlasi.Restas ankoraû ÿuldo por ¸i.La viv-asekuro de la edzo, se li mortos, kovros preskaû la reston dela ÿuldo.Sed tamen, tamen.Kaj eble li longe restos malsana,ankaû tio premos la ekonomion.Kiam Ajna denove sidis en sia çambro, venis granda tran-kvilo en ÿian animon.La pensoj fari¸is klaraj, kaj ÿi sentis,kion ÿi vole nevole devas fari.Tio puÿis flanken ÿiajn antaûajnçagrenojn kaj donis al ÿi senton de liberi¸o.La sekvantan tagon ÿi parolis kun la in¸eniero.Iel ÿi devashelpi la siajn.Çu li povas doni al ÿi konsilon.Li diris, ke li povas havigi por ÿi oficon en la kontoro.Lijam antaûe pensis pri tio kaj sugestis tion al la çefo.La salaj-ro ne estos alta, almenaû ne en la komenco.Iom ÿi tamenpovos kontribui al la hejmo.Iom da ekstra enspezo ÿi povosricevi per hejma skriblaboro. Vi çiam diris, ke vi ne ÿatus tian laboron, sed vi ja povasprovi.Eble vi eltenos ¸in por kelka tempo. Mi kredas, ke mi ne ÿatos, sed mi faros mian plej bonanpor meriti mian salajron. Bone.Kaj via fratino povos anstataûi vin çe ni.xi ricevosla saman salajron kiel vi, kiu estas tro malalta por vi, sed certesufiços por ÿi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
