[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przeciągnęła się, wyprostowała ręce nad głową i odchyliła się na krześle.RLT Krew zaczęła odpływać jej z opuszek, gdy zginała po kolei palce, trzymającołówek wysoko w górze.Potem odsunęła od siebie otwarty dziennik i zabrała siędo przeglądania notatek.Do tej pory w dzienniku ani słowem nie wspomniano o okrytej hańbą babce.Kontury życia Prudence stopniowo wypełniały się kolorami.Kobieta wykony-wała pracę akuszerki, prawdopodobnie dobrze, bo do tej pory nie zdarzył sięwpis o śmierci matki, a dzieci zmarło zaledwie kilkoro.Jej mężem był niejakiJosiah Bartlett, który najwidoczniej zarabiał na utrzymanie jako robotnik porto-wy, pracujący przy załadunku i rozładunku statków zawijających do portu wMarblehead.Bartlettowie wydawali się od dawna zaprzyjaznieni z rodzinąPrudence, chociaż Connie nie mogła dokładnie określić zródła tego przypuszcze-nia.Prudence sprawiała wrażenie lubianej przez sąsiadów, choć chyba brakowałoosób, które mogłaby nazwać przyjaciółmi.Mieszkała w Marblehead, ale do ko-ścioła chadzała sporadycznie.Podróżowała tylko wtedy, gdy musiała wybrać siędo porodu, ale pacjentki miała w bardzo wielu punktach hrabstwa Essex: w Dan-vers, Manchesterze, Beverly, daleko na północy w Newburyport i daleko na po-łudniu w Lynn.Niektóre wpisy wyróżniały się dostatecznie, by uzasadniać skopiowanie ichw całości.Connie przeczytała je raz jeszcze.31 pazdz.1741.Robi się coraz zimniej.Zmarł stary Pet.Petford.Niech muBóg wybaczy.Connie nie była całkiem pewna, jakie znaczenie ma ta uwaga, ale Prudencetak rzadko zamieszczała komentarze dotyczące kogokolwiek oprócz jej pacjenteki rodziny, że wzmianka o Peterze Petfordzie, kimkolwiek był, wyraznie rzucałaRLT się w oczy.Connie zaznaczyła jego nazwisko w notatniku dużą gwiazdką jakoprzypomnienie, żeby poszukać go również gdzie indziej.6 list.1747.Znieg.Bóle prawie całą, noc.Urodziła, się zdrowa, dziew-czynka.Patience.Siedziałam, w domu.Connie uśmiechnęła się.Wpatrywała się w ten wpis pięć minut, zanim zro-zumiała, że dotyczy dnia urodzin córki Prudence, która zresztą otrzymała niemniej napuszone imię.17 lip.1747.Deszcz i wiatr.Endywie uratowane.Jeded.Lampson zaginąłna morzu.Connie nie była tego pewna, ale miała silne przekonanie, że wspomniano tu-taj śmierć ojca Prudence.Odchyliła się na oparcie krzesła i zadumała.Co za po-wściągliwość, napisać tak beznamiętną notatkę o zaginionym rodzicu! Connienie potrafiła sobie wyobrazić, że równie chłodno zareagowałaby na wiadomość ozaginięciu Leo, gdyby wówczas była świadoma tego faktu.Również Grace, cho-ciaż rzadko wspominała swego ojca Lemuela Goodwina, zawsze robiła to z czu-łością i żalem.Jak zareagowała Mercy, gdy zginął Jedediah Lamson? O tymdziennik milczał.Co zrobiła babcia po śmierci Lemuela? %7ładen ze znanychConnie historyków nigdy nie próbował opisać myśli tych kobiet, które przeżyłyswoich mężczyzn.Zmarszczyła czoło.Oczywiście mężczyzni, na których się natknęła w bada-niach nad rodziną Deliverance, zmarli nie tylko wcześniej niż ich żony, leczrównież śmiercią tragiczną.Spotkały ich nagłe, fatalne w skutkach zdarzenia.Podejrzewała, że gdyby kiedykolwiek znalazła więcej informacji o NathanieluDane, który zszedł z tego świata przed Deliverance, również pasowałyby one dotego wzorca.%7łycie w dawnych czasach było doprawdy pełne niebezpieczeństw.RLT Poza tym jednym wyjątkiem imię męża Mercy Lamson nie było wspomniane wdzienniku, ale Connie nie widziała powodu, by Prudence uznała je za ważne.Jejpodejrzliwość wzbudził natomiast wpis z następnego miesiąca:20 sierp.Słońce, dość upalnie.Przyjeżdża, matka.Pracowałam w ogrodzie.Prudence nie wspomniała wcześniej o matce, ale począwszy od tego dniaMercy pojawiała się regularnie, opisywana takim samym językiem, jaki Pruden-ce stosowała wobec innych mieszkańców domu.Mercy chodziła do kościoła,często biorąc ze sobą małą Patience (zwaną w dzienniku Patty), albo pracowaław ogrodzie, a niekiedy jezdziła razem z Prudence odwiedzić jakąś przyszłą mat-kę.Wydawało się, że żyją w zgodzie, chociaż nie było żadnej wzmianki o udzia-le Mercy w domowych wydatkach.Wyglądało to tak, jakby Prudence wzięła jądo siebie bardziej z litości niż z wyboru.Dlaczego Prudence ani razu nie odwiedziła matki w ciągu czterech lat po-przedzających połączenie gospodarstw domowych, Connie nie potrafiła odgad-nąć.Czyżby nie umiały się porozumieć? Oczywiste, że matka i córka o silnychosobowościach mogą patrzeć na świat z bardzo odmiennych punktów widzenia.Zmarszczyła nos, świadoma, że echo tej prawdy pobrzmiewa również w jej rela-cji z Grace.I to samo dotyczyło relacji Grace z Sophią.Hipoteza o niełatwychstosunkach między matką a córką zyskała śladowe potwierdzenie we wpisie do-konanym kilka lat pózniej.3 grud.176o.Bardzo zimno.Patty chora.Matka, szuka, swojego almana-chu.Bardzo zła, gdy dyszy, że wyniesiony do Bib.Pub.Przykłada swój kata-plazm.Patty lepiej.RLT Connie zerknęła na ten dzień niezdecydowana.Wpisy były tak krótkie izwięzłe, że czytanie z określoną intonacją lub nadawanie znaczenia wybranymsłowom pachniało nadinterpretacją.A jednak odniosła wrażenie, że ten wpis maznaczenie.Niemal jakby biła z niego złość.Podparła czoło dłońmi i nie spusz-czając wzroku z tekstu, zaczęła bębnić po głowie opuszkami palców.Potem, w 1763 roku, natknęła się na wydarzenie, o którym dowiedziała sięwcześniej z rejestru kościelnego i wizyty w wydziale testamentów.Dyskretniezerknęła przez ramię na młodego bibliotekarza i stwierdziła, że jest zajęty prze-kładaniem książek na półkach, więc wsunęła ręce pod stół i pociągnęła za palcerękawiczki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
