Merlin 04 Lustro losu Barron T. A

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Wracaj! - krzyknął głosem podobnym do mojego.- Jesteś tylko chłopcem i jesteśranny, na zawsze oślepiony.Jeżeli tu zostaniesz, czeka cię tylko ból.Wracaj, póki możesz!- Ale ja nie mogę wrócić - krzyknąłem, opierając się chwiejnie na lasce.- Potrzebnami pomoc i jeżeli jej nie otrzymam, umrę.- Nie tutaj - wrzasnął.- Tu z pewnością.Och, płomienie! Wracają! Znów ciępoparzą!Odruchowo przysunąłem dłonie do twarzy.Jak chłopiec przede mną złapałem się zagłębokie blizny, którymi była zryta moja skóra.Nawet gdyby udało mi się zapuścić brodę natyle gęstą, by je zakryć, wiedziałem, że zawsze będę je czuł, tak samo jak zawsze będępamiętał horror tamtego dnia.Wtedy usłyszałem, jak moje imię woła inny głos.Usiłując utrzymać równowagę,odwróciłem się i zobaczyłem nową postać, która wyłaniała się z woalu mgły.Zwiewne smugirozeszły się, odsłaniając inną dobrze mi znaną twarz - mojej matki.- Emrysie - poprosiła, świdrując mnie swoimi szafirowobłękitnymi oczami.- Zważ namoje ostrzeżenie, synu! Stanie ci się krzywda, raz jeszcze będziesz poparzony, jeżeli oddaliszsię za daleko od Fincayry.Osłabiony rozproszyłem spiralę mgły, która owijała się wokół mojej ręki.- Muszę odejść, żeby się wyleczyć.- Nie, mój synu.- Pokręciła głową, a otaczające chmury muskały jej złote włosy.- Dotego wystarczy ci moc, którą masz w sobie.Czyżbyś jeszcze tego nie zrozumiał?- Matko, nie.To zbyt poważne.Uśmiechnęła się z miłością.- Ach, przecież umiesz leczyć, mój synu.Tak, jesteś uzdrowicielem i zawsze nimbędziesz.Uzdrowicielem o niezwykłym darze.- Wezwała mnie przez mgłę.- Wróć teraz domnie do domu.Tędy.Ja cię poprowadzę, tak jak kiedyś.Zdezorientowany spojrzałem znów na przerażone oblicze chłopca.- Nie idz za nią - zabronił.- Ta droga poprowadzi cię ku bólowi, ku nowym pokładombólu.Nagle pojawiła się kolejna twarz - tym razem w chmurach nade mną.Poczułem, jakpada na mnie jej mroczny cień, otulając mniejszy cień, który drżał u moich stóp.Niepewniepodniosłem głowę i, wytężając wzrok, spojrzałem na jaskrawe kłęby mgły.- Merlinie - zagrzmiał mężczyzna o twarzy z tak ostrymi rysami, jakby byławyciosana z kamienia.- Mówię do ciebie ja, twój ojciec, i mam dla ciebie rozkaz, któregochciałbym, abyś wysłuchał.Z wielkim wysiłkiem uniosłem się trochę wyżej, opierając się na lasce, i wysunąłemdo przodu brodę.- Nigdy nie mogłeś mi rozkazywać.- Na twoje nieszczęście! - ryknął, a na jego ustach utrwalił się grymas niezadowolenia.- Za długo słuchałeś innych, którzy powtarzali tylko, że jest ci przeznaczone zostaćczarodziejem.- To uzdrowiciel - ucięła matka.- I to wielki.- Czarodziej, uzdrowiciel, wszystko jedno - zagrzmiał w odpowiedzi mój ojciec.Pochylił głowę, odsłaniając złoty diadem na czole.- Nie jesteś ani jednym, ani drugim!Wysłuchaj mnie, synu Stangmara! Przeznaczone jest ci tylko jedno - to samo, co czekałotwojego ojca.Garbiąc się nieco, zapytałem:- Czyli co?- Klęska.- Jego słowa rozeszły się echem w otaczających mnie chmurach.Nadal byłponury, lecz przez ułamek sekundy na jego twarzy mignął wielki smutek i jeszcze większyżal.- Twoja rodzina jest naznaczona nieszczęściem, mój synu.Choćbyś chciał, nigdy tego niezmienisz.Wszystkie twoje marzenia, wszystkie twoje zamiary są tak nieuchwytne jak mgła.Wpatrywałem się w swojego ojca przez dłuższą chwilę.Całe ciało zaczęło mi ciążyć zpowodu zmęczenia i słów, które usłyszałem.Moje palce ześliznęły się po lasce, na której sięwspierałem.- Chodz tędy - polecił.- Nauczę cię tego, czego mogę, żebyś przynajmniej byłgotowy.Gdyż jeśli dane ci jest ponieść klęskę, powinieneś wiedzieć.- Na czym polega bycie czarodziejem - dokończył inny głos, tym razem za mną.Odwróciłem się, choć mgła owijała się wokół moich nóg, ściskając je mocno jakbagienne węże.Zobaczyłem swojego mentora, Cairpr�go.- Jesteś czarodziejem, mój chłopcze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz