Dodd William Edward Dziennik ambasadora 1933 1938

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W Niemczech nigdy nie wiadomo, cosłuchacze takich przemówień myślą naprawdę o Hitlerze, G�ringu i Goebbelsie, bo nikt nieośmiela się wyrazić sprzeciwu wobec jakiejkolwiek wypowiedzi członków triumwiratu.14 marca 1936.Sobota.Dowiaduję się, że Hitler konferował dziś przez cały dzień z członkami gabinetu i innymidygnitarzami, że sir Eryk Phipps był u Neuratha i zakomunikował mu, co zdaniem AngliiNiemcy powinny zrobić, żeby uniknąć woj-* Była to sesja specjalna Ligi Narodów, która zebrała się 9 marca 1936 r.w Londynie.W czasie obradRibbentrop złożył 19 marca 1936 r.oświadczenie w sprawie pogwałcenia paktu lokarneńskiego z 1925 r.** Hitler przemawiał w Karlsruhe 12 marca 1936 r.ny, i że Neurath długo dyskutował pózniej z F�hrerem.Atmosfera jest bardzo niespokojna.Narazie Hitler leci dziś wieczorem o 8-ej do Monachium, żeby tam wygłosić noweprzemówienie.Powtórzy to, co powiedział już w Karlsruhe, i będzie miał znowu audytorium,składające się z setek tysięcy słuchaczy.15 marca 1936.Niedziela.Hitler wrócił dziś rano i odbył dalsze rozmowy na temat sporu niemiecko-francuskiego.Słyszałem, że ambasador brytyjski rozmawiał z nim dość ostrym tonem, co mnie zdziwiło, bosir Eryk jest bardzo delikatnym i uprzejmym Anglikiem.Zwiadczy to tylko, że sytuacja jestgrozna, choć nie sądzę, żeby mogło dojść do wojny.16 marca 1936.PoniedziałekPojechaliśmy dziś wszyscy dość pózno do ambasady radzieckiej na przyjęcie połączone zwystępami artystów.Muzyka była wspaniała.Było dużo gości, ale bardzo mało Niemców iżadnego przedstawiciela kół rządowych.Fakt godny pożałowania, gdyż Niemcom potrzebnejest bardzo złoto, którym Rosjanie mogliby zapłacić za niemieckie towary.Ale oficjalnepotępienie Rosji przez Hitlera w mowie z 7 marca miało już swój skutek: rokowania handlowez przebywającą od pewnego czasu w Berlinie delegacją radziecką zostały zerwane.Mądrośćnie jest zaletą Hitlera, G�ringa i Goebbelsa, choć trudno odmówić zręczności ich politycewewnętrznej.Były ambasador w Związku Radzieckim Nadolny, który był na przyjęciu, otwarciekrytykował obecny ustrój polityczny w Niemczech.Ambasador radziecki był nieskazitelnymdżentelmenem pod każdym względem; nawet ambasador francuski nie był w stanie goprzewyższyć, jeżeli chodzi o maniery, strój i zachowanie.Mówią, że rosyjscy dygnitarze jedząw kuchni razem ze służba i w życiu prywatnym są bardzo skromnymi ludzmi, ale w tymogromnym pałacu przez cały wieczór ściśle przestrzegano form protokolarnych, na wielkimzaś szerokim stole w sali jadalnej pełno było najprzeróżniejszego wyszukanego jedzenia nakosztownych półmiskach.Gdy mniej więcej o 11.30 opuszczaliśmy ambasadę, do sali jadalnejzaczęło się tłoczyć około 200 gości.18 marca 1936.Zroda.O 11.30 pojechałem do Neuratha, żeby się zorientować, jak się ustosunkował do wydarzeń,które zainaugurował dzień 7 marca.Był uprzejmy i uśmiechnięty, jak gdyby wszystko, co sięstało, było zgodne z poglądami, które mi wyłożył w rozmowie z 29 lutego.Wyparł się nawettego, co mi wówczas powiedział, że uważa za wskazane, aby sprawę zdemilitaryzowanejNadrenii rozwiązać w drodze rokowań dyplomatycznych.Nie można już chyba wierzyć nawettym bardziej konserwatywnym członkom rządu.Stosunek Neuratha do decyzji w sprawieNadrenii tym więcej mnie zadziwił, że według mego przekonania nie był on za tym, abywprowadzić tam wojsko wbrew postano-wieniom paktu lokarneńskiego.Ale teraz mówił tak, jakby wszystko było w najlepszymporządku.Wyraził nadzieję, że rokowania w Londynie zostaną odroczone do maja, kiedy tozarówno w Niemczech jak we Francji mają odbyć się wybory.Tak jak gdyby Hitlerprzeprowadził kiedy w Niemczech prawdziwe wybory!Z Ministerstwa Spraw Zagranicznych pojechałem do Reichsbanku, żeby porozmawiać z dr.Schachtem, o którym wiem, że narodowym socjalistą nie jest.Był w podobnym nastroju imówił do mnie niemal przez całą godzinę tym samym tonem, co Neurath.Wszystko idzieskładnie.Niemcy odzyskały swoją Nadrenię, wkrótce odzyskają swoje kolonie, pózniej wrócądo Ligi i w całej Europie zapanuje pokój.Jedyna rzecz, co go martwi, to niemiecki eksport,którego spadek należy, zdaniem Schachta, przypisać zbytniej nerwowości zagranicy.Ale tonie będzie trwało długo.Nigdy jeszcze nie widziałem tego wielkiego finansisty w takoptymistycznym nastroju.Widać po nim skutki ciosu Hitlera z 7 marca.To, co od niegousłyszałem, nie nadawało się do wypełnienia nawet połowy blankietu telegraficznego.Więcnie napisałem nic.23 marca 1936.Poniedziałek.W piątek wysłaliśmy do Waszyngtonu długi telegram, w którym podaliśmy szczegółowedane dotyczące możliwości zamiany położonego przy Bramie Brandenburskiej pałacuBl�chera na dużą posesję przy Tiergartenstrasse.Pałac stoi tuż koło jakiegoś niemieckiegobudynku rządowego i na tak ruchliwej ulicy, że zawsze miałem wątpliwości, czy nadaje się onna biura i mieszkania ambasady Stanów Zjednoczonych.W remont tego budynku, za który w1931 r.zapłaciliśmy 1700 tysięcy dolarów, trzeba by było włożyć jeszcze milion a może iwięcej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz