Eriksson Kjell Komisarz Ann Lindell 03 Kamienna cisza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poszłam do domu.Miałam zrobić pranie. Byłaś w domu sama? Tak, mama pracowała.Wróciła o dziesiątej.Jest pielęgniarką. Sama w domu.Nie zrobiłaś wycieczki do TV4?Dziewczyna zaczęła płakać.Sammy wyłączył magnetofon.Haver trafił na znacznie silniejszy opór.Erik Gustavsson uśmiechał się złośliwie,odpowiadając na pytania szybko i nonszalancko.Siedział rozparty na krześle i wyglądał nanieporuszonego.Był w domu przez cały dzień, wyszedł do miasta koło trzeciej, żeby kupić płytę i wypićkawę. To chyba nie jest przestępstwo powiedział. Mów dalej odrzekł Haver. Poszedłem do Hugo, jeśli pan wie, co to jest.Posiedziałem tam parę godzin i wróciłemrowerem do domu. Aha, a co robiłeś w domu? Surfowałem trochę po sieci, gadałem z kumplem przez telefon, a wieczorem poszedłemdo Katalin na piwo.Zgrabne alibi, co? Ja myślę, że kwadrans po szóstej zepchnąłeś ze schodów dziennikarza TV4.Potemmogłeś iść na piwo, żeby to uczcić. Trzeba to udowodnić.Haver odchylił się na krześle i zaczął wertować papiery leżące przed nim na biurku, jakbystracił zainteresowanie młodym człowiekiem.Po chwili przysunął telefon. Możesz zabrać chłopaka ode mnie? Niech tam wraca.Wyłączył magnetofon i, omijając wzrokiem Erika Gustavssona, spojrzał na zegar. Teraz idę do domu na befsztyk powiedział, wstając.W tej samej chwili do pokoju wszedł strażnik. Słuchaj powiedział Haver, kiedy Erik wstał rozmawiałem przez telefon z twoimojcem.Był wściekły.Czy to nie obciach dla weganina mieć ojca rzeznika?Erik popatrzył na Havera z ironicznym uśmiechem.Była już godzina ósma.Zebrani policjanci zaczęli wykazywać pewne oznaki zmęczenia.Berglund krzywił się, pogrążony we własnych myślach.Sammy Nilsson poszedł po kawę iwrócił z tacą. Nie, ja dziękuję powiedziała Ann Lindell, kiedy zaproponował jej filiżankę. Haver sprawiał wrażenie zamyślonego.Wende prawie przysypiał z głową wspartą narękach. Może przyjęliśmy złą taktykę. Ann zaczęła podsumowanie wydarzeń dnia.Nikt się nie odezwał. Nie mamy dotąd niczego interesującego.Wszyscy wydają się mieć sensowne alibi,nawet jeśli ta dwójka, która była w Hugo, mogła zmieścić w planie krótką wizytę w TV4.Wygląd dziewczyny pasuje do tej z zakrwawioną twarzą.Jutro rano odbędzie się konfrontacja.Najpierw gospodyni studia, Anna Brink, przyjrzy się Erice Mattson.Potem wezmiemy próbki ichgłosów i puścimy ludziom z TV4.Może któryś rozpoznają.Ann była wyczerpana po tym krótkim omówieniu.Kusił ją zapach kawy, ale czuła, żezwymiotuje po jednym łyku. Chyba musimy ich jutro wypuścić zauważył Berglund. Co dała rewizja? zapytał Wende. Dwa zgłoszenia do rzecznika praw obywatelskich, grupę wściekłych rodziców i pewniekilkanaście listów w najbliższych dniach odrzekł Sammy Nilsson. Powinniśmy byli miećświadomość, że przewrócenie siedmiu domów do góry nogami nie zostanie dobrze przyjęte. Ale opinia publiczna jest pewnie po naszej stronie rzekł Wende.Ann poczuła jeszcze większe zmęczenie.Czy mają dostosowywać metody pracy do opiniipublicznej?Powiedziała to głośno, ale Berglund od razu zaoponował.Słuchała go uważnie, jakzawsze zresztą.Starszy kolega rzadko mówił coś nieistotnego.Po wysłuchaniu jego zastrzeżeń musiała mu częściowo przyznać rację.Jeśli ludzie niebędą przekonani do ich metod pracy, szybko stracą zaufanie do policji i prokuratury. Okej powiedziała. Przeprowadzimy jutro konfrontację i próbę z głosami, a potemich wypuścimy. Tak, nie mamy przecież z czym iść do prokuratora wtrącił Wende. O ile nie pojawi się coś nowego uzupełniła Ann.Wende wyszedł pierwszy, za nim Berglund i Sammy.Haver został, spojrzał na zegarścienny i powiedział niespodziewanie: Dokładnie dwadzieścia pięć lat temu umarł mój ojciec.Ann podniosła wzrok. Dokładnie? Tak.Dwadzieścia osiem minut po ósmej, właśnie tego dnia dwadzieścia pięć lat temu.Ann czekała na ciąg dalszy, ale Haver podniósł się z krzesła. Jadę do domu oznajmił. Jak umarł? Użądliła go osa.Zmieszne, co? Siedzieliśmy na dworze wieczorem.Tata pił piwo, a wszklance pływała osa.Połknął ją i użądliła go w gardło.Musiał być uczulony, bo gardłonatychmiast spuchło i udusił się w ciągu paru minut. Skąd wiesz, że to się stało dwadzieścia osiem po ósmej? Okno było otwarte i kiedy staliśmy nad ojcem, zegar w pokoju wybił wpół dodziewiątej.Mogło upłynąć parę minut. Jle miałeś wtedy lat? Trzynaście.To poszło tak szybko.Siedzieliśmy w altanie i rozmawialiśmy, a w chwilępózniej już nie żył.Wieczór był ciepły.Pamiętam nawet, o czym rozmawialiśmy.Mamapowiedziała pózniej, że to był taki szok. Smutne. Ann nie zdołała powiedzieć nic więcej. Nikt nie powinien tak umierać. Zmierć nigdy nie jest przyjemna. Coraz częściej o tym myślę ciągnął Haver, stojąc na środku pokoju. Próbujęzanurzyć się we wspomnieniach, przypomnieć sobie, jaki był ojciec, co mówił, jak brzmiał jegogłos, ale nie mogę.Tak strasznie mało pamiętam.Niektórzy potrafią opowiedzieć całe swojedzieciństwo, ale ja nie pamiętam prawie nic. Teraz sam jesteś ojcem. Pewnie dlatego teraz to wypływa. Kim był z zawodu? Budowlańcem powiedział Haver i popatrzył na Ann, a jej na widok tego spojrzenianapłynęły do oczu łzy. Brzmi niezle.Budowlaniec.Na pewno zbudował wiele pięknych domów.Haver uśmiechnął się.Ann pomyślała, że jej komentarz zabrzmiał infantylnie i od razu gopożałowała.Tak mówi się do dziecka, budować piękne domy. Wiedziałem, że tak pomyślisz rzekł i Ann zrozumiała, że docenił jej dziecinne słowa.Przez chwilę milczeli.Haver spojrzał na nią jeszcze raz, jakby chciał coś dodać, ale sięrozmyślił. Pozdrów rodzinę powiedziała Ann.Znów została w pracy, kiedy inni poszli już do domu.Myślała o siedmiorgu młodychludziach, których zatrzymali i aresztowali na tak wątłych podstawach.Rozumiała, że prokurator ipolicja ugięli się pod naciskiem.Komendant policji wygłosił oświadczenie, że zatrzymano pewnąliczbę podejrzanych i ma nadzieję, że sprawa ataku terrorystycznego na tak ważną instytucjęspołeczną jaką jest telewizja zostanie szybko rozwiązana.Dawało to bezsprzecznie nadzieję i wwydaniu wiadomości za kwadrans piąta uchwycono się tego optymistycznego przekonania zwiarą, że zostało oparte na faktycznych ustaleniach śledztwa.Dziennikarze pochwalili nawetuppsalską policję i przeprowadzili wywiad z wysoko postawionym funkcjonariuszem S�po, którypławił się w blasku chwały.Kac moralny przyjdzie jutro, jeśli przedpołudniowa konfrontacja nie wykaże związkużadnego z siedmiorga młodych ludzi z atakiem na telewizję.Ann nie miała pewności, jakzakwalifikować to przestępstwo, i postanowiła skontaktować się z prokuratorem.Powinna była iść do apteki i kupić test ciążowy, ale nie zdążyła, a może raczej się wahała,czy to ma sens.Wczorajsza pewność ustąpiła miejsca wątpliwościom.Prawdopodobieństwozajścia w ciążę mimo przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych było nieskończenie małe idlaczego właśnie ją miałoby to spotkać podczas zwykłej przygody na jedną noc?Wsunęła rękę pod koszulkę i ostrożnie ścisnęła pierś.Rzeczywiście była trochę tkliwa,ale równie dobrze świętojańska zabawa mogła zostawić swoje ślady [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz