Palmy na sniegu Luz Gabas

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dopóki nie wybuchną& uśmiechnął się przewrotnie Iniko.Bisila odkaszlnęła, albowiem konwersacja zmierzała w dziwnym kierunku. Wiesz, że szczyt, o którym rozmawiamy, ma pięć nazw? Słyszałam o dwóch: Basil� i Santa Isabel.Ojciec i stryj zawsze używali tej drugiej.Ainne? W języku bubi ta góra nazywa się �wassa odrzekła Bisila. Nigeryjczycy znali jąjako Big Pico, a Brytyjczycy jako Clarence Peak. No, proszę! zakpił Iniko. Wulkan Clarence! Nie obraz się, ale mnie osobiściewydajesz się niezwykle spokojna&Wszyscy troje wybuchnęli śmiechem.Nawet Bisila stopniowo się rozluzniała.Gawędzili niezobowiązująco aż do Reboli, miasteczka złożonego z niskich domków oczerwonych i brązowych dachach, położonego na zboczu niewielkiego pagórka, u stópprześlicznego katolickiego kościoła.Iniko poszedł z kimś porozmawiać, a Clarence iBisila wybrały się na spacer po wąskich uliczkach, którymi zawędrowały na samą górę.Rozciągał się stąd wspaniały widok na zatokę Malabo.Clarence po raz pierwszy zostałaz Bisilą sam na sam i, jeśli odrzuciła tematy związane z przeszłością, nie bardzowiedziała, o czym z matką Inika rozmawiać. Zadziwia mnie to połączenie katolickich jak w Hiszpanii kościołów zewszechobecnym kultem duchów&Bisila wyjaśniła jej pokrótce, dlaczego katolicyzm tak się na wyspie przyjął.Clarencesłuchała, zdumiona podobieństwami między kosmogonią Bubich a tą, o której uczyła sięod dzieciństwa. Różnice nie są wielkie ciągnęła Bisila. Nasz Mm� odpowiada waszemu DuchowiZwiętemu, Bisila Matce Boskiej, nasze bahul� ab� to wasze złe duchy czy raczej demony,z kolei bahul� to anioły& Niby tak, ale wy uchodzicie przecież za znacznie bardziej przesądnych.Wszędziemacie amulety, zwierzęce kości, muszle i pióra&Bisila popatrzyła na nią z rozbawieniem. A czym to się różni od waszych relikwii, świętych kości, obrazków i medalików& ?Clarence nie potra ła zbić tego argumentu, toteż od razu zapytała, dlaczego Bubi takbardzo czczą duchy zmarłych.Bisila zaczęła tłumaczyć, że świat składa się nie tylko zesfery materialnej, ale także z niematerialnej, zamieszkanej właśnie przez duchy.Teczyste, zwane bahul�, odpowiedzialne są za prawa zyczne rządzące materią.Natomiastludzkimi duszami zajmują się barib�, czyli duchy przywódców różnych rodówskładających się na plemię Bubi.Widząc, że Clarence nie rozumie i marszczy czoło,Bisila powiedziała: Wezmy na przykład mnie.Bóg stworzył moją duszę, jednakże odstąpił ją lubsprzedał mojemu morim�, czyli duchowi jednego z moich przodków, który chroni ją podwarunkiem, że oddaję mu cześć.A ja, jako kolejna spadkobierczyni swojej rodziny,dokładam starań, żeby odpowiednio czcić zarówno swojego ducha-opiekuna, jak iinnych swoich przodków, prosząc ich o opiekę nad moimi bliskimi, tu, na ziemi, ipózniej. To znaczy& po śmierci. Zabrzmiało to tak, jakby śmierć była czymś strasznym. Bo jest straszna. Nie dla mnie.Kiedy stąd odchodzimy, nasza dusza opuszcza martwe ciało iprzenosi się po prostu do lepszego świata.I właśnie po to, by się po drodze nie zgubiła,nie zabłąkała i nie zmieniła w złego ducha, trzeba odprawić rytuały pogrzebowe, a ipózniej pamiętać o swoich wobec niej obowiązkach.Clarence usiłowała to wszystko jakoś przetrawić.Potra ła zrozumieć, że ktoś żywiszacunek względem swoich przodków, jednakże wiara w duchy wydawała jej się niecodziecinna. Dlatego rzuciła, starając się zachować neutralny wyraz twarzy, by nie urazićuczuć Bisili pani zdaniem zapewne nie da się wykluczyć, że tu i teraz krążą wokół nasjakieś dusze, być może szukając drogi. Jeśli ich rodziny zaniedbały swoich powinności przytaknęła z przekonaniemBisila to oczywiście.Clarence w zadumie powiodła spojrzeniem po widocznych w dole czerwonychdachach miasteczka, po czym utkwiła wzrok w zachwycającym bezkresie morza.Słabywietrzyk zakołysał liśćmi palm.Bisila potarła ramiona, jakby zdjęta chłodem.Nagle coś wybiegło na drogę i raptem zamarło.Clarence krzyknęła.Instynktowniechwyciła za rękę Bisilę, która nie zdradzała najmniejszych oznak strachu. Co to takiego? zawołała Clarence.Bisila się roześmiała. To tylko jaszczurka, Clarence.Nie bój się. Jaszczurka? Chyba jakiś jaszczur albo kolorowy krokodyl mruknęła Clarence,obserwując wielkie, zielono-czerwono-żółte stworzenie. Zaraz sobie pójdzie.Gad wszakże nie miał takich zamiarów.Z wolna kręcąc głową osadzoną na krótkiej,pomarszczonej szyi, z ciekawością przypatrywał się obu kobietom to jednej, to drugiej.Wreszcie zdecydował się na Clarence i gwałtownie ku niej skoczył.Dziewczynaopanowała odruch ucieczki i przygotowała się do wymierzenia jaszczurce kopniaka,jednakże stwór wcale nie planował ataku.Zatrzymał się kilka centymetrów przed nią i,jak gdyby ogarnięty nagłym szaleństwem, jął się kręcić dookoła, próbując ugryzć się wogon.Próbował i próbował, aż w końcu mu się udało.Wtedy przystanął, spojrzał nakobiety, najpierw na jedną, a potem na drugą, następnie wypuścił ogon z zębów,parokrotnie okrążył Clarence i znikł tak samo błyskawicznie, jak się pojawił.Osłupiała Clarence odwróciła się ku Bisili i stwierdziła, że matka Inika zakrywa sobieusta dłonią.Wydawała się skrajnie zdumiona. Czy one zawsze tak robią?Bisila pokręciła głową. To znak oświadczyła z powagą. Coś się wydarzy.I to już niedługo&Clarence zadrżała.Na szczęście z tyłu odezwał się znajomy głos. Wszystko załatwione! zawołał Iniko, ale widząc wyraz twarzy Clarence, zarazdodał: Ducha zobaczyłaś? Czemu jesteś taka przestraszona? Biedna Clarence pospieszyła z odpowiedzią Bisila. Rozmawiałyśmy o religii ichyba ją trochę przytłoczyły te wszystkie opowieści o zmarłych. Dobrze, że mamy południe! zażartował jej syn. Po nocy to i ja w takich razachumieram ze strachu& To mówiąc, zastąpił Clarence drogę i, podczas gdy jego matkaszła dalej w stronę samochodu, powiedział: Chyba mam coś na twoje lęki.Podniósł ręce do szyi i odwiązał rzemyk, na którym wisiała muszla.Potem stanął zaClarence i otoczył ją ramionami, by założyć jej wisiorek.Clarence poczuła jego dłonie na swojej skórze i znów zadrżała, tylko teraz zprzyjemności.Odwróciła się, by spojrzeć mu w oczy. Dziękuję rzuciła. Ale& Kto teraz będzie chronił ciebie? Mam dwie opcje szepnął. Mogę kupić sobie nowy amulet na pierwszym lepszymstraganie albo trzymać się blisko ciebie, żeby ten chronił nas oboje.Clarence pochyliła głowę.Dokładnie w tym momencie poczuła, że prawdziwe Bioko i wyobrażone FernandoPoo zaczynają być dla niej tym samym.X.STRA%7łNIK WYSPYI co teraz? spytała Clarence, patrząc na prostą mapę, na której krzyżykiemzaznaczyła ostatnią miejscowość. Czyżbyś się bała, że się zgubisz? zakpił Iniko.Bisila dostrzegła, że dziewczyna się rumieni.Nie trzeba było specjalnego geniuszu, byzauważyć, że wymieniane przez tę dwójkę uwagi coraz częściej nabierają podwójnegoznaczenia. Mam w Baneyu rodzinę wyjaśniła Bisila. Od czasu do czasu spędzam u nichparę dni.Poprzednim razem widziała się z nimi ledwie dwa tygodnie wcześniej.Dlatego Inikotrochę się zdziwił, gdy go poprosiła, by przy okazji wyprawy z Clarence znów ją tamzawiózł.Nie przywiązywał jednak do tego szczególnej wagi.Bisila przygryzła dolnąwargę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz