[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale co się miało stać, to się stało.Tamci obojespędzili razem noc w zajezdzie.Faringdon powiedział mi to w zaufaniu.- Rozumiem.25 - Piekielnie smutna historia.Emily jest takim słodkim maleństwem.Tutaj nikt już nie wspomina tejsprawy.Ludzie nic chcą robić dziewczynie przykrości.Mam nadzieję, że i ty zachowaszmilczenie.- Oczywiście.- Simon niespodziewanie wyobraził sobie twarz Emily, która próbuje mu wyjaśnić,że prośba o jej rękę jest bezsensowna.Oczywiście dziewczyna żyła w przekonaniu, że jesttowarzysko skompromitowana, a podobnie uważali wszyscy dookoła.W najlepszym razie mogłaliczyć na platoniczny związek utrzymywany za pośrednictwem poczty.Nic dziwnego, że z takąkonsternacją przyjdą jego wizytę.Simon przypomniał sobie, że spotkał Ashbrooka raz czy dwa w londyńskich salach balowych.Poetapoświęcał wiele wysiłku kreowaniu się na wulkan zmysłowości i jednocześnie zblazowanego cynika.Garnące się do niego kobiety najwyrazniej uważały go za fascynującą postać.Widziały w nimkwintesencję nowego, romantycznego stylu, upowszechnionego przez Byrona.- Dlaczego Faringdon nie nalegał, żeby Ashbrook ożenił się z jego córką? - spytał Simon lordaGillinghama.- Prawdopodobnie próbował.Ashbrook oczywiście odmówił.Wiesz, że nie można zmusić człowiekado małżeństwa.W grę wchodzi pozycja i tak dalej.Nie wyglądało na to, że Faringdon ma cokolwiekdo powiedzenia w eleganckim świecie.Niewiele w nim znaczy.Jest dalekim krewnym jakiegośzbiedniałego barona z Northumberland, ale to wszvstko.- Czyli Faringdon zostawił sprawę jej własnemu losowi?- Obawiam się, że tak.Naszej malej pannie Faringdon nie starczyło urody, a w owym czasierównież majątku, żeby przekształcić zainteresowanie Ashbrooka w stały związek, Ten młodzieniecnajpewniej bawił się tylko jej uczuciami, a dziewczyna zapłaciła za to najwyższą cenę, jak to sięczęsto zdarza młodym damom.Simon wpatrywał się w swój kieliszek porto.- Dziwi mnie, że ani Broderik Faringdon, ani żaden z blizniaków nie próbował wyzwać Ashbrooka.- Faringdonowie ryzykują przy karcianych stołach, nie w pojedynkach.- Rozumiem.- W sumie szkoda - stwierdził Gillineham sięgając po wino.- Dzięki Bogu, były jeszcze panny zmiejscowego kółka literackiegoSimon podniósł wzrok.- Czemu je wspominasz?- Nudna z nich gromadka, ale godna najwyższego szacunku.Włączyły pannę Faringdon do swegogrona.Jasno dały do zrozumienia, że nie zamierzają odcinać się od niej, nawet jeśli w oczachświata jest skompromitowana.Moim zdaniem te panny literatki w skrytości ducha zazdroszczą tejdziewczynie.Wniosła trochę ruchu do ich szarego życia.Simon pomyślał, że tą uwagą gospodarz wykazał nadzwyczajną wnikliwość.Zastanawiał się czyGillingham wie, że Emily odwdzięcza się dobroczynnym pannom, zapewniając im godne zabez-pieczenie na starość.- A wiec panna Faringdon me wyszła za mąż z powodu skandalu& Dziwi mnie jednak, że dotąd niktw okolicy nie uznał tego wydarzenia za wystarczająco odległą przeszłość, żeby poprosić ją o rękę.To bardzo intrygujące stworzenie.- Zawsze ma Prendergasta - powiedział zamyślony Gillingham.- Kto to jest, ten Prendergast? - spytał Simon, marszcząc czoło.- Właściciel ziemski.Ma tu w okolicy ładny kawałek gruntu.W zeszłym roku umarła mu żona, a onjasno dał do zrozumienia, że zamiar zapomnieć o przeszłości panny Faringdon.Nie jest możemężem z dziewczęcych snów, ale panna Faringdon również nie jest już dziewczątkiem.Poza tym26 nie wygląda na to, żeby miała duży wybór.Po kilku godzinach wysiłków, żeby zasnąć, Simon w końcu zrezygnował.Zepchnął z siebie ciężkiekoce, wstał z łóżka i włożył bryczesy, długie buty i koszule.Potem wziął wojskowy płaszcz i wyszedłna korytarz.Miał nadzieję, że przechadzka pomoże mu przezwyciężyć bezsenność.Dom był chłodny i ciemny.Simon zastanawiał się, czy zapalić świecę, ale uznał, że nie warto.Zawsze dobrze widział w nocy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
