Antonio Socci Tajemnice Jana Pawła II (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Karol skończył 24 lata.Za kilka miesięcy doświadczy, poprzez ta-jemniczy dar łaski, tej Obecności, dla której płonie jego serce, tego Obli-cza, którego tak pragnie.Jeszcze tego nie wie, lecz minie kilka miesięcyi otworzą się przed nim te światy, o których opowiadali mu hiszpańscymistycy.Niezwykłe jest odkrywać w jego wierszach z 1944 roku coś53Tamże.s.80.54Tamże, s.81.55Tamże, s.82.56Tamże.s.8357Karol Wojtyła, Magnificat Hymn, w: Poezje, dramaty, szkice, dz.cyt., s.63-64.30w rodzaju przeczucia przygody, do której Bóg go przygotowywał:Aż dotąd doszedł Bóg i zatrzymał się krokod nicości,tak blisko naszych oczu.Zdawało się sercom otwartym,zdawało się sercom prostym,że zniknął w cieniu kłosów.(& )Uczcie się, proszę, najmilsi, ode mnietego ukrycia.Ja, gdzie ukryłem się, trwam58.Trzeba bardzo cenić tę poezję eucharystyczną.Dowiedzieliśmy siębowiem od kardynała Deskura, że mistyczne doświadczenia Karola Woj-tyły zaczęły się, kiedy miał 26 lat, w 1946 roku, właśnie w roku ordynacjikapłańskiej, i że istnieją znaki wskazujące na to, iż właśnie wraz ze świę-ceniami, czy raczej celebrowaniem pierwszej mszy świętej, opadły zasło-ny. Od ponad pół wieku - napisał w encyklice Ecclesia de Eucharystia -począwszy od pamiętnego 2 listopada 1946 roku, gdy sprawowałem mojąpierwszą Mszę św.w krypcie św.Leonarda w krakowskiej katedrze naWawelu59, mój wzrok spoczywa każdego dnia na białej hostii i kielichu,w których czas i przestrzeń jakby �skupiają się�, a dramat Golgoty powta-rza się na żywo, ujawniając swoją tajemniczą �terazniejszość� (nr 59) 60.Zdaje się, jakby młody Karol Wojtyła słyszał bliskie już kroki Przy-jaciela, który objawi mu się zaraz z całą otwartością.Z hostii niemal prze-zierają jego oczy:Często stamtąd długo na mnie patrzyspojrzeniami przykuwając mi twarz Czy ty wiesz, czy ty wiesz, mój bracie,jak miłuje nas Ojciec nasz?61.On czuł to jakby muśnięcie po twarzy, po którym zapada zdziwieniei cisza, cisza bez słowa 62.To jestżycie, życie prawdziwe: Stać tak przed Tobą i patrzeć tymi oczyma,w których zbiegają się drogi gwiazd 63.Nawet codzienne życie w piekle wojny, okupacji i zniszczenia, po-śród ludzi zmęczonych pracą w kamieniołomie, objawiło Karolowi cośz tego przejmującego do głębi dialogu Słowa z Ojcem: Obieram oczy58Karo] Wojtyła.Pieśń o Bogu ukrytym, w: Poezje, dramaty, szkice, dz.cyt., s.8359Miejsce pochówku królów, biskupów i poetów będących symbolami historii narodu polskiego, między innymi JanaIII Sobieskiego.601 listopada 1996 roku.odprawiając mszę świętą w 50.rocznicę swoich święceń.Jan Paweł II tak mówił o wizjioblicza Chrystusa: Zobaczymy Go takim, jaki jest, ujrzymy twarzą w twarz, wraz z tymi wszystkimi, którzy towarzy-szyli nam w ziemskim pielgrzymowaniu.61Karol Wojtyła, Pieśń o Bogu ukrytym, w: Poezje, dramaty, szkice, dz.cyt., s.90.62Tamże, s.80.63Tamże, s.84.31ludzkie zalane światłem pszenicznym 64.�w Syn Boży, Zbawca, dla któ-rego radością jest przebywać wśród ludzi (a będzie także męką, bo wyda-dzą Go na rzez niczym baranka), fascynował go coraz bardziej.Karol próbował wyobrazić sobie, jakby to było, gdyby był tam razemz Nim, dwa tysiące lat temu, nad brzegami jeziora w Galilei:- albo znowu - wieczór z Nikodemem,- albo znowu - nad brzegiem morskim,dokąd powracam codziennieoczarowany Twą pięknością65.Coraz częściej czuł rosnącą tęsknotę za tym dniem , dniem spotka-nia ze spojrzeniem Króla niebios o oczach i sercu człowieka.Jego poezjawydaje się podświadomą przepowiednią tego, co się wydarzy:Często myślę o tym dniu widzenia,który pełen będzie zdziwienianad tą Prostotą,w której świat jest ujęty66.Po wycofaniu się Niemców i nastaniu nowej okupacji, tym razemsowieckiej, przed Karolem otwarłysię drzwi seminarium.Mógł już opuścić Solvay i zamieszkać w domubiskupa.Był coraz bliżej święceń, bliżej tego tajemniczego spotkania,jakie Jezus z Nazaretu przygotowywał w jego młodym sercu:Zabierz mnie, Mistrzu, do Efrem, i pozwól tamz sobą pozostać.(& )Dzięki, żeś miejsce duszy tak daleko odsunąłod zgiełkui w nim przebywasz przyjaznie otoczonydziwnym ubóstwem,Niezmierny, ledwo celkę zajmujesz maleńką,kochasz miejsca bezludne i puste.(& )uwolnij mnie już od głosu,a przejmij tylko dreszczem Twojego istnienia,dreszczem wiatru w dojrzałych kłosach67.Wiatr i dojrzałe kłosy.Odnajdujemy je już na początku jego misji,jego przygody ze światem, kiedy przybył do swojej pierwszej parafiiw ubogiej polskiej wsi Niegowić68.64Tamże.65Tamże, s.92.66Tamże, s.85.67Tamże, s.24.68Z autobusu jadącego z Krakowa ksiądz Karol wysiadł w Gdowie, skąd jakiś gospodarz podwiózł go swoimwozem.,(& ) potem doradził mi iść ścieżką wśród pól.gdyż tak miało być bliżej.W oddali było już widać kościółw Niegowici.A był to okres żniw.Szedłem wśród łanów częściowo już skoszonych, a częściowo czekającychjeszcze na żniwo.Pamiętam, że w pewnym momencie, gdy przekraczałem granicę parafii w Niegowici, uklęknąłem32Powiew wiatru towarzyszyć mu będzie, kiedy już jako papież JanPaweł II wyruszy w podróże do wszystkich zakątków świata.Wiele razyrozwieje jego białe włosy i zmieni uroczyste szaty w skrzydła anioła.Wiatr dający ludziom ziarno, chleb stający się Jezusem.Ten sam wiatr pewnego ranka 2005 roku powieje mocno na Placu św.Piotra, kartkując stronice Ewangelii na drewnianej trumnie kryjącej ob-umarłe ziarenko zboża, wciskając się z impetem pod portal bazyliki.Karol Wojtyła był dla naszego pokolenia powiewem Wieczności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz