Chandler Raymond Topielica (Tajemnica jeziora)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To, że znalazł pan te cacka właśnie tutaj, da sięwytłumaczyć tylko na jeden sposób.%7łe Muriel chciała je zachować, ale w tajemnicy przedBillem.Tym razem Patton nie zdołał ukryć zdumienia. Dlaczego tak uważasz? Bo to typowo kobieca skrytka.Do czego służy cukier puder? Do robienia polewy naciasto.Po jaką cholerę mężczyzna miałby zaglądać do pojemnika? A swoją drogą sprytny panjest, szeryfie, skoro pan to znalazł.Na jego twarzy pojawił się uśmiech, w którym zadowolenie mieszało się zeskromnością. Ale tam, kurczę.Po prostu potknąłem się o to pudełko, no to więc spojrzałem na tencukier, co się z niego wysypał, nie? Bez tego nie wiem, czy bym go znalazł wyjaśnił zrozbrajającą szczerością, składając chusteczkę i wsuwając ją z powrotem do kieszeni.Po czym wstał z miną człowieka, który defintywnie zamyka zebranie. Zostaje pan tutaj, panie Marlowe? zapytał. Czy może zjeżdża pan do miasteczka? Zjadę na dół odparłem. Zostanę tam, dopóki nie wezwiecie mnie naprzesłuchanie.Bo pewnie wezwiecie, prawda? To już sprawa koronera, synu.A jeśli o mnie chodzi, to gdybyś zechciał przymknąćto okno, przez które tu wpadłeś, to zgasiłbym tę lampę i zamknął wszystko jak było.Zrobiłem, o co prosił, a on znowu zapalił latarkę i wyłączył lampę na stoliku.Wyszliśmy na ganek.Patton upewnił się jeszcze, że zamek w drzwiach zaskoczył,pieczołowicie podociskał okiennice, a potem zapatrzył się na oblane blaskiem księżycajeziorko. Nie bardzo mi się jakoś widzi, żeby Bill chciał ją zabić powiedział po chwili zodcieniem smutku w głosie. Mógł ją udusić na śmierć, nie mając takiego zamiaru.W końcudobrze wiem, jakie miał cholernie mocne ręce.A jak by już to zrobił, to pewnie, że puściłbyw ruch cały móżdżek, jaki dał mu Pan Bóg, żeby to jakoś zamotać.I rzecz jasna, że mnie tomocno kopnęło, ale to się przecież nie liczy.Są fakty i są takie a nie inne możliwości.A żewygląda to na zbyt proste i oczywiste? Tak się składa, że to, co proste i oczywiste, najczęściejna końcu okazuje się prawdziwe.Powiedziałem: Zastanawiałem się tylko, dlaczego stąd nie uciekł? Jakoś nie mogę sobie wyobrazić,jak po czymś takim zwyczajnie tu sobie z dnia na dzień żyje.Na co Patton splunął potężnie w stronę pobliskiego krzewu manzanity i po swojemuniespiesznie formułując zdania, powiedział: Jak by uciekł, to musiałby też uciec od swojej rządowej renty.Trzeba na niegopatrzeć jak na większość facetów, co nie potrafią stawić czoła temu, przed czym im przyszłostanąć.Nie tylko to zadupie, ale cały ten świat pełen jest teraz takich mięczaków.No i co ztym począć? Nic.Więc ty się przynajmniej dobrze wyśpij, synu.Ja jeszcze sobie wrócę na tenpieprzony pomost i jeszcze tam trochę postoję i sobie gorzko podumam przy księżycu.A po chwili dorzucił: Psia mać! Taka noc, a człowiek musi obracać we łbie jakieś chrzanione morderstwo!Patrzyłem, jak się cicho oddala, jak stopniowo stapia się z cieniami nocy, aż w końcusam staje się już tylko jednym z nich.Stałem tak bez ruchu, dopóki ostatecznie nie zniknął mi z oczu.Dopiero wtedyzacząłem się wspinać z powrotem ku zbitej z sosnowych drągów barierze.Znowu przez niąprzelazłem, wsiadłem do samochodu i uruchomiłem silnik.Powoli zjeżdżałem do miasteczka, przez całą drogę wypatrując miejsca, które mogłobymi posłużyć za dobrą kryjówkę.ROZDZIAA 12TRZYSTA METR�W za barierą oddzielała się od drogi zasypana zbrązowiałymi ubiegłej jesieniliśćmi dębów wąska dróżka, która okrążała wielki granitowy głaz, po czym znikała wśróddrzew.Wjechałem na nią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz