Marcin Wolski Eurodzihad

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lepsza najgorsza prawda odniepewności! A jak się nazywał? Martha Brulle była gotowa zrobić sporo w imię solidarnościkobiecej. Ja lepiej go opiszę.Bo bardzo rzuca się w oczy.Wysoki, postawny, kołopięćdziesiątki, z bardzo jasnymi włosami rozczesanymi pośrodku głowy.Brulle uśmiechnęła się szeroko. Mam dla pani dobrą wiadomość.Na pewno nie poleciał na Baleary! Leciał do Berlina.Miał miejsce 5a w business klasie.Był sam.Doskonale zapamiętałam. tu ugryzła się wjęzyk, żeby nie wspomnieć o trzech whisky, które wlał w siebie, ani o wulgarnej propozycjiwspólnego spędzenia dnia, oczywiście za uczciwy ekwiwalent. Mój Boże, nie wiem, jak dziękować.Ale jest pani absolutnie pewna, że to on? Oczywiście, podał mi swoje nazwisko! Hoffmann E.T.A.Jak nasz pisarz.Z tą różnicą,że jak sam zaznaczył w jego wypadku A oznacza nie Amadeusza, a Anatola. Mój kochany Tolek! Nie wiem, jak mam pani dziękować!I odeszła radosna jak wiosenny poranek.Niewiele ludziom brakuje do szczęścia pomyślała stewardessa i jeszcze dłuższą chwilępo zniknięciu swej rozmówczyni zastanawiała się, czy to możliwe, żeby miłość była aż takślepa.Ona nie poszłaby do łóżka z Ernestem Teodorem Anatolem Hoffmannem, nawet gdybybył jedynym mężczyzną na ziemi.Prędzej już posłużyłaby się dziadkiem do orzechów.Nasamo skojarzenie roześmiała się głośno, aż ludzie z korytarza popatrzyli na nią jak nawariatkę. Nie tylko intelektualista, ale i poliglota skomentował Rosengold informacjeprzyniesione przez Sylvię.Przez całe popołudnie tkwili kamieniem w wynajętym pokoju, śledząc pilnie wszystkiekanały informacyjne.I doczekali się.Sensacja była spora, a news przyćmił wszystkie inne,łącznie z informacją o tym, że ptasia grypa przerzuciła się na koty.Około godziny 17.00 pracownik austriackich służb, monitorujący dawne przejściegraniczne między Kitsee a słowacką Petrżalką spostrzegł dwa samochody, których numerydostał właśnie z centrali.Wozy podążały na północ, zachowując między sobą znacznąodległość.Niezwłocznie przekazał informację swoim szefom do Wiednia, a ci skontaktowalisię ze Słowakami.Półtorej godziny pózniej pędzący z dużą prędkością mercedes został zatrzymany przezpatrol drogówki pod uzdrowiskiem Pieszczany.Początkowo kontrola przebiegała rutynowo,smagłolicy kierowca nie protestował, przygotowany był na zapłacenie mandatu, kiedy jednakpolicjanci polecili pasażerom wysiąść i otworzyć bagażnik, ci wydobyli broń i ostrzeliwującsię, zbiegli.Jeden funkcjonariusz zginął na miejscu, drugi, ciężko ranny, zdołał doczołgać się dosamochodu i przekazać ostrzeżenie.Do pościgu włączyły się wszystkie dostępne siły.ZBratysławy wysłano helikopter.Na wiadukcie pod Trenczynem ustawiono blokadę.Terroryści usiłowali się przez nią przebić, ale ostrzelani utracili kontrolę nad mercedesem,którym wyłamali barierę i runęli na ziemię.Tam wrak eksplodował.Spalone ciała jegopasażerów praktycznie nie nadawały się do identyfikacji.Chociaż ranny policjant twierdziłpózniej, że wygląd tylko jednego z bandytów zgadzał się z otrzymanym rysopisem.Niestety Mehmeda Sirdariego nie było w zniszczonym wozie.Trzymające się z tyłu volvo miało dużo więcej szczęścia.Widząc kontrolę na drodze,prowadząca auto kobieta pierwszym dostępnym zjazdem opuściła autostradę (w Słowacji niema przy zjazdach punktu poboru opłat obowiązują winiety), po czym volvo i jegopasażerowie dosłownie rozpłynęli się we mgle.Według pracowników Hertza auto posiadałolokalizację satelitarną, ale ktoś bardzo sprytnie musiał ją uszkodzić.Dopiero po dwóch dniachzaginiony samochód odnaleziono w lesie pod %7łyliną.Po pasażerach, jednym zapewne byłSirdari, drugim kobieta, której twarzy nikt nigdy nie potrafił zapamiętać, nie pozostał żadenślad.Dokąd zmierzali i czego szukali w Republice Słowackiej nie udało się ustalić anipolicji ani ekipie Frąckowiaka.Przynajmniej na razie. Nie uważacie, że powinniśmy jak najszybciej upublicznić nasze informacje na temat Literata ? zapytał Frąckowiak. Tylko jak? Mamy je wysłać z mojego laptopa? zapytał Rosengold. Jeśli chcecie,żeby nas namierzyli, to bardzo proszę.Pewniej będzie, jeśli Stasio wyśle informacje rano zkawiarenki internetowej. Stracimy mnóstwo czasu zaniepokoiła się Sylvia. Bez przesady bagatelizował Dawid poczekamy tylko do jutra.Co takiego możezdarzyć się do dziesiątej rano?Stanisław niechętnie przyznał mu rację.Popełnił błąd.XIV.Nowa fazaPóznym wieczorem 7 maja przyleciał do Wiednia pułkownik Ferrier i koło jedenastej wnocy w siedzibie wiedeńskich tajnych służb spotkał się ze swoim austriackimodpowiednikiem Waltherem Riese i generałem Teo Mayerhoffem z Interpolu, wieloletnimspecjalistą od międzynarodowych pościgów, wywodzącym się z najwyższego kierownictwaniemieckiej BND.Utworzony przez tę trójkę sztab pozostawał w bieżącym kontakcie zeSzwajcarami i Słowakami.Nikt nie kwestionował konieczności międzynarodowejkoordynacji pościgu za EuroDżihadem.Trupy bojowników islamskich dowodziły, że terroryści nie są nieśmiertelni, jednak nadalstruktura, kierownictwo, a nade wszystko plany organizacji pozostawały nieznane.Zaskakiwał fakt, iż osoby, które zginęły od początku zdarzeń (napastnik z R�mlingen, dwajzamordowani w Miluzie, Habbibi i niezidentyfikowani do tej pory terroryści z Wiednia)nieznani byli dotąd z jakiejkolwiek działalności przestępczej.Również Mehmed Sirdari niefigurował na międzynarodowej liście poszukiwanych terrorystów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz