[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lans Lester i in.(1985) badał rodzinne i społeczne problemy pacjentów kliniki miejskiej, w tym osób uzale\nionych od środkówchemicznych.Porównanie losowej próbki pacjentów z tymi, którzy otrzymali pomoc w zakresie schorzeń umysłowych, wykazało,\e 39 % tych ostatnich miało w rodzinie kogoś, kto u\ywał narkotyków (na poziomie "okolicznościo-wo-sytuacyjnym"), natomiastw próbce losowej wskaznik ten wynosił 30 %.Autor konkluduje, \e u\ywanie środków chemicznych i towarzyszące temuproblemy, takie jak współuzale\nienia, to znaczące czynniki mające wpływ na rodzinę.Sydney Walter (1986) przedstawia przypadek, w którym \ona alkoholika nauczyła się izolować psychicznie od tego, \e jej mą\pije.Jean Caldwell (1986) przedstawia ogólne zasady pomocy rodzinom współuzale\nionym i przygotowania ich do interwencji.Autorka podkreśla, \e skonfrontowanie alkoholika z jego dysfunkcjonalnymi zachowaniami jest skuteczne tylko wtedy, gdytowarzyszy temu uznanie i wsparcie jego funkcjonalnych zachowań.Neil M.Rothberg (1986) przedstawia podejście rodziny do alkoholizmu, analizując dynamikę podsystemów mał\eńskich, trzymodele rodziny oraz mo\liwą terapię i jej cele.Współudział w problemie alkoholowym mają oboje współmał\onkowie i na obojewywiera on wpływ.Gierymski i Williams (1986) stwierdzają, \e \ony (i prawdopodobnie inni członkowie rodziny) alkoholików są bardziej nara\onena zaburzenia emocjonalne ni\ członkowie innych rodzin, chocia\ stopień natę\enia i forma tych zaburzeń są ró\ne i nie udałosię wydzielić syndromu odpowiadającego ściśle koncepcji współuzale\nienia.W konkluzji autorzy wyra\ają sceptycyzm co dowartości koncepcji współuzale\nienia.Timmon Cermak w Journal of Psychoactive Drugs (1986) dowodzi, \e współuzale\nienie mo\na zdefiniować za pomocąkryteriów DSM-III7 dla osób o mieszanych zaburzeniach umysłowych.Proponuje pięć kryteriów diagnostycznych w stylu DSM-III.Według Cermaka podstawowe cechy współuzale\nienia to: 1) ustawiczne lokowanie poczucia własnej wartości w zdolnoścido wpływania/kontrolowania uczuć i zachowań swoich i cudzych pomimo oczywistych dowodów, \e konsekwencje są odwrotne;2) branie odpowiedzialności za zaspokajanie cudzych potrzeb w stopniu uniemo\liwiającym zaspokajanie swoich potrzeb; 3)niepokój i upośledzenie systemu granic w sytuacjach poufałego zbli\enia i osamotnienia; 4) zaplątanie się w związek z osobąposiadającą zachwianą osobowość, uzale\nioną od narkotyków lub chorobliwie impulsywną; 5) doznawanie (w ka\dejkombinacji co najmniej trzech lub więcej) silnych emocji lub ich całkowitego braku, w tym: gwałtownych wybuchów, depresji,chorobliwej czujności, przymusowych impulsów, strachu, nadmiernej ufności wobec zaprzeczania, nadu\ywania substancji,powtarzających się nadu\yć fizycznych i seksualnych, chorób o podło\u stresowym i/albo związek z osobą aktywnienadu\ywającą substancji, trwający przynajmniej dwa lata, bez szukania pomocy na zewnątrz.Cermak analizuje ka\de z tych kryteriów pod kątem jego odniesienia do zaburzeń psychicznych typu DSM.On pierwszyspróbował opisać współuzale\nienie i przedstawić argumenty przemawiające za potraktowaniem go jako choroby.Sondra Smalley (1987) analizuje przypadki zale\ności w homoseksualnych związkach kobiet.Artykuł nie jest zbyt pomocny wzrozumieniu, czym jest współuzale\nienie, ale zawiera propozycję modelu, który podkreśla wagę interwencji samego pacjenta wjego współuzale\niony wzór związku.Frederich A.Prezioso (1987) skupia się na duchowości i jej roli w leczeniu osób uzale\nionych od środków chemicznych orazosób współuzale\nionych, podczas trwających 21-28 dni sesji terapeutycznych.Autor doradza zajmowanie się problemamiduchowości podczas sesji szkoleniowych dla personelu, podczas wykładów dla pacjentów i w grupach dyskusyjnych, wprezentacjach rodzinnych i w programach terapii indywidualnej.Próbując ustalić, co dotychczas zrobiono w zakresie zespołu symptomów, nazywanego przez nas współuzale\nie-niem,przeanalizowaliśmy Thesaurus of Psychological Index Terms (1985).Indeks ten, gromadzący wszystkie hasła tematyczne,pod jakimi grupowane są streszczenia artykułów psychologicznych, nie zawiera \adnych odniesień do terminu"współuzale\nienie" lub "współuzale\nianie".Przeanalizowanie wszystkich artykułów odnotowanych w indeksie pod hasłem"uzale\nienie (osobowość)" i "nadu\ycie wobec dziecka" od stycznia 1983 do września 1988 ujawniło, \e bardzo niewiele pracgodnych wglądu dotyczyło w jakiejś mierze diagnozy zaburzeń i symptomów, które nazywamy współuza-le\nieniem, oraz ichzwiązku z nadu\yciem wobec dziecka.W całej literaturze psychologicznej, odnotowanej w bazie danych od stycznia 1983 do września 1988, znalezliśmy tylko jednąpracę (wykorzystywaną w odnośnikach wielu innych prac), w której w kategorii "uzale\nienie (osobowość)" widzi się cośzbli\onego do tego, co my mamy na myśli, mówiąc o współuzale\nieniu.Jest to ksią\ka Karen Horney Neurosis in HumańGrowth (1950).Niektóre z jej intuicji i opisów symptomów są zbli\one do tego, o czym piszemy w tej ksią\ce, ale nigdy niedoczekały się dalszego rozwinięcia w kierunku, na który my wskazujemy.Horney uwa\a, \e zdrowe osoby dorosłe korzystają z daleko idącej autonomii, ale sądzi równie\, \e w ostatecznymrozrachunku wszyscy ludzie mieliby trudności z przetrwaniem, gdyby nie spotykali się z fizyczną i emocjonalną obecnością,wsparciem i opieką ze strony innych ludzi.Taka współzale\ność (interdependence) umo\liwia nam wzrost i dojrzewanie i jestniezbędna dla realizacji osobowości
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
