[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwiększono liczbę przypadków wyrażaniazgody przez PE na uchwalenie przez Radę aktu prawnego.Ponadto przyznano PE uprawnienie do zatwierdzania członków KE i jej przewodniczącego.W odniesieniu doKE zmienił się zatem tryb jej powoływania oraz przedłużono z czterech do pięciu latkadencję jej członków (zrównując ją z kadencją PE).W Radzie zwiększono liczbę sprawpodejmowanych większością kwalifikowaną w miejsce jednomyślności Traktat zMaastricht określił sytuację prawną TO, działającego od 1977 r., sytuując go wśródgłównych instytucji WE oraz stworzył prawne podstawy funkcjonowania SPI, ustalającjego kompetencje do orzekania w niektórych rodzajach spraw lub postępowaniach.Ponadto w Traktacie z Maastricht przewidziano utworzenie nowych organów: RzecznikaPraw Obywatelskich, Komitetu Regionów, Komitetu Ekonomiczno-Finansowego, EBC,Komitetu Koncyliacyjnego i komitetów śledczych.W TUE zawarto postanowienia dotyczące Rady Europejskiej.Nie przyznano jej jednakstatusu instytucji, nie włączono uregulowań jej dotyczących do traktatówustanawiających WE.Postanowiono natomiast, iż Rada Europejska, składająca się zszefów państw lub rządów państw członkowskich i przewodniczącego KE, powinnastymulować rozwój UE i ustalać wytyczne jej polityki (dawny art.D TUE).1.8.4.Zmiany w prawie materialnymNa podstawie Traktatu z Maastricht wprowadzono zmiany w prawie materialnym WE.Poszerzono obszar działania EWG, co znalazło też odzwierciedlenie w zmianie jejnazwy na Wspólnotę Europejską.Oprócz nowych kompetencji WE, w zakresie politykigospodarczej i pieniężnej, nowymi dziedzinami współpracy stały się: infrastrukturatranseuropejska, kultura, ochrona zdrowia, ochrona konsumenta, edukacja, szkoleniezawodowe; uzupełniono postanowienia dotyczące polityki społecznej, badań i rozwojutechnicznego oraz41ochrony środowiska.Traktat z Maastricht przewidywał możliwość przenoszeniapewnych materii objętych II i III filarem do I filaru, czyli ich uwspólnotowie-nia.Procesrozwoju integracji mógł być realizowany z wykorzystaniem klauzul rewizyjnych (ogólnej iszczególnych) w dziedzinie prawa pierwotnego oraz w ramach klauzuli dynamizującej(procedura kładki) na płaszczyznie prawa pochodnego, stanowionego przez instytucjewspólnotowe.1.9.Ustanowienie Unii Gospodarczej i PieniężnejZasadnicze postanowienia dotyczące UGiP zostały zawarte w TWE w brzmieniunadanym Traktatem z Maastricht.Projekty utworzenia UGiP powstawały znaczniewcześniej.Pierwsze ustalenia w tym zakresie przyjęto podczas szczytu szefów państw irządów WE w Hadze w grudniu 1969 r.oraz w przygotowanym w 1970 r.planiepremiera Luksemburga Pierre'a Wernera, przewidującym ustanowienie UGiP w ciągu10 lat.Plan ten nie został jednak zrealizowany.W grudniu 1978 r.Rada Europejskauzgodniła utworzenie ESW, który zaczął działać od 1979 r.1.9.1.Podstawy prawne i główne założeniaWażny etap na drodze tworzenia UGiP zapoczątkował JAE, przewidującyprzyspieszenie prac nad jej ustanowieniem.W tym celu podczas posiedzenia RadyEuropejskiej w Hanowerze w czerwcu 1988 r.powołano komitet ekspertów podprzewodnictwem Jacques'a Delors'a, który przygotował plan (tzw.plan Delors'aosiągnięcia UGiP w trzech etapach.Rada Europejska podczas spotkania w Madrycie wczerwcu 1989 r.zaakceptowała ten plan i postanowiła, iż jego pierwszy etap rozpoczniesię 1 lipca 1990 r.Obradująca w 1991 r.konferencja międzyrządowa określiła dalsze założenia UGiP, które zostały włączone do TWE.W ówczesnym art.3 a TWEprzewidziano, że działania państw członkowskich i WE na rzecz UGiP obejmująrealizowanie polityki gospodarczej, opartej na ścisłej koordynacji polityk państwczłonkowskich na rynku wewnętrznym i określeniu wspólnych celów, oraz prowadzonejzgodnie z zasadą gospodarki wolnorynkowej i wolnej konkurencji.Działania te polegająna nieodwołalnym ustaleniu kursów walut, zmierzającym do wprowadzenia wspólnejwaluty ecu, określeniu i prowadzeniu jednolitej polityki pieniężnej i polityki kursówwymiany walut w celu utrzymania stabilności cen oraz wspieraniu generalnej politykigospodarczej WE.U podstaw tych działań powinno pozostawać poszanowaniekluczowych zasad: stabilności cen, zdrowych finansów publicznych i dogodnychwarunków walutowych oraz stabilności bilansu płatniczego.Postanowienia dotycząceUGiP zawarte w ówczesnych art.4a, 102 a 109 n TWE uzupełniały dołączone doniego protokoły nr 3, 4, 5, 6 i 10.-.- ,421.9.2.Etapy ustanowieniaProces ustanowienia UGiP obejmował trzy etapy.Etap pierwszy trwał od 1 lipca 1990 r.do 31 grudnia 1993 r.i polegał na zniesieniu ograniczeń w przepływie kapitału,wzmocnieniu koordynacji polityki gospodarczej poszczególnych państw izintensyfikowaniu współpracy narodowych banków centralnych.Etap drugi objął okres od 1 stycznia 1994 r.do 31 grudnia 1998 r.W ramach tego etapudążono do ograniczania nadmiernych deficytów budżetowych w państwachczłonkowskich, zmniejszania inflacji i zadłużenia państw oraz wyrównywania poziomugospodarczego w UE.Powołano do życia EIW (rozpoczął działalność 1 stycznia 1994r.), którego głównym zadaniem było przygotowanie trzeciego etapu tworzenia UGiP.Ustalono też kryteria konwergencyjne, których spełnienie jest warunkiemzakwalifikowania państwa do UGiP.Etap trzeci rozpoczął się 1 stycznia 1999 r.i zakończył się 1 stycznia 2002 r.Wraz zrozpoczęciem tego etapu euro uzyskało status waluty obowiązującej obok walutnarodowych państw uczestniczących w UGiP.Euro było wprowadzane zgodnie zharmonogramem, ustalonym podczas szczytu Rady Europejskiej w Madrycie w grudniu1995 r
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
