Przeklęty lub Barbara Dunlop

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na sygnał Dylana zbliżył się kelner i przyjął zamówienie. No to odpuść sobie i daj jej szansę. Dylan wzruszył ramionami. Dostaniesz awangardowy, bajecznie drogi budynek.Jakoś to przeżyjesz. Chce dodać trzy piętra jęknął Zach. Zburzyć prawie pięć, żebypowiększyć lobby.A marmurowe kolumny? Akwarium z wodą morską? Mnie się to podoba. Jakiś drań zdefraudował dziesięć milionów z konta fundacji Sadie.Musiałem ich poratować, niemal tracąc płynność finansową, więc poradzmi, Dylan, czy mam sprzedać statek, czy może opóznić naprawy?Dylan natychmiast spoważniał. Potrzebujesz pożyczki? Nie, to żadne rozwiązanie. Może powinienem kupić pakiet akcji? A wtedy ja zostanę udziałowcem mniejszościowym? Odpada.Zresztą wolę nie mieszać przyjazni z interesami. Słusznie.Jakie są inne możliwości? Brak. Zach wypił kolejny łyk.Miał jedno wyjście: skłonić Kaitlin do rezygnacji z jejekstrawaganckich planów.Sprzedaż statku lub spowolnienie napraw nie sądobrymi pomysłami.Potrzebował całej floty, by móc błyskawiczniereagować na zwiększony popyt.Firma tej wielkości musi mieć wysokąpłynność finansową.Im więcej statków, tym większy przepływ gotówki.Tendencja odwrotna mogłaby się skończyć fatalnie.72RLT Kaitlin powoli doprowadzi mnie do bankructwa, a ja nie mogęzrobić nic, żeby ją powstrzymać. Czego właściwie od niej chcesz? spytał Dylan. %7łeby oprzytomniała! Stary, przestań się nad sobą użalać. Masz rację. Zach wziął głęboki oddech. Chcę, żebyzaprojektowała zwyczajny porządny budynek, bez marmurowych kolumn,fontann i palmowych gajów.A już zwłaszcza bez akwarium o pojemnościdziesięciu tysięcy litrów! No to zrób coś, żeby właśnie tego chciała poradził Dylan pochwili zastanowienia. Ale jak? zawołał Zach z rozpaczą. Próbowałem wszystkiego,nawet przekupstwa.Aódka nie pociągnie przecież Queen Mary , prawda?Dylan się zamyślił.Zach bezskutecznie usiłował opanować emocje irozumować w miarę racjonalnie. Sadie zostawiła Kaitlin połowę firmy zaczął Dylan.Dziewczyna z pewnością zechce uszanować wolę starszej pani. Uniósłszklankę w geście toastu. Rzecz w tym, że babka nie zostawiła szczegółowegorozporządzenia! Czy chciałaby uczynić ze starego budynku firmy awangardowedzieło sztuki? Ależ skąd. Sadie najwyżej ceniła tradycję i historię rodziny,darząc wyjątkowym szacunkiem przodków. Więc pomóż Kaitlin się o tym dowiedzieć podsunął Dylan. Niby jak mam tego dokonać? Zdążyła mnie już oskarżyć omanipulowanie jej emocjami.73RLT Słusznie? Nie. Zach umilkł na moment. Fakt, dobierałem się do niejparę razy, ale to nie była żadna manipulacja, tylko zwykłe pożądanie. Lepiej z tym skończ poradził Dylan.Zach pomyślał, że pewnie łatwiej to powiedzieć, niż zrobić.Niewidział szans, by plan Dylana się powiódł. Wątpię, żeby chciała słuchać o Sadie, a nawet jeśli, to będziepodejrzewała, że kłamię. Te obawy wydawały się całkiem uzasadnione.Dylan posłał mu porozumiewawczy uśmieszek i dopił whisky. Więc nie baw się w opowieści, tylko pokaż jej Sadie.Zach gestem pokazał, że nie ma pojęcia, do czego przyjaciel zmierza. Zabierz ją na wyspę, pokaż dom i ogród babki.Potem poproś, żebyzaprojektowała budynek w duchu szacunku dla zmarłej.Kaitlin jest bystra, zpewnością się połapie, w czym rzecz.Zach zastygł.Pomysł Dylana jest wręcz genialny! I ty się uważasz za człowieka zasad i honoru! zawołał, śmiejącsię głośno. Nie sugeruję, żebyś ją okłamywał. Ale jesteś przerażająco podstępny. To co innego zgodził się Dylan z łaskawym uśmiechem.74RLTROZDZIAA SZ�STY On coś knuje powiedziała Kaitlin do Lindsay, która położyła nastole pudło z pizzą od Agapitosa. Nikt nie składa takiej propozycji ot, taksobie.Było niedzielne popołudnie.Obie kobiety, ubrane w spodnie dresowe,luzne koszulki i puchate skarpety, czekały na mecz Metsów, który miał sięzaraz zacząć na kanale sportowym. Nie zaprzeczam odrzekła Lindsay, związując włosy w końskiogon. Mówię tylko, że powinnaś się zgodzić.Kaitlin wyjęła z lodówki pudełko kostek lodu i poszukała wzrokiemmiksera. I wpaść mu w łapy? Prywatna wyspa? spytała Lindsay rozmarzonym tonem.Pałace? Cudowne opowieści o piratach? Nie obchodzi mnie, co on knuje.Jestem pewna, że spędzimy tam fantastyczny weekend. My? zdziwiła się Kaitlin.Spiker zapowiedział długi rzut i obie pognały do pokoju dziennego,gdzie stał telewizor.Po chwili z jękiem rozczarowania wróciły do kuchniprzygotowywać drinki.Lindsay usiadła na taborecie i oparła głowę nałokciach. Nie pojedziesz na Serenity Island beze mnie. W ogóle nie zamierzam tam jechać! Kaitlin wrzuciła do mikseratuzin kostek lodu.Za nic na świecie nie spędzi weekendu z Zachem. To życiowa szansa kusiła Lindsay. Tylko dla kogoś, kto ma obsesję na punkcie piratów. Dodała75RLTmango, ananasa, mrożoną herbatę, miętę oraz wódkę i zaczęła mieszać swójulubiony drink.Była to niedzielna tradycja, obok pizzy i meczu baseballa.Masz ochotę zaliczyć pirata, i tyle. Najpierw muszę udowodnić, że jest piratem. Lindsayuśmiechnęła się, zupełnie nieskruszona.Skończywszy mieszać Mangowe Szaleństwo, Kaitlin wyłączyła mikseri rozlała napój do wysokich szklanek.Lindsay zeskoczyła ze stołka i wyjęładwa talerze, na które zsunęła kawałki pizzy. Mam pomysł. Obie ruszyły do pokoju dziennego. Włóż tęczerwonozłotą sukienkę i szpilki od Manolo Blahnika i obiecaj Dylanowi, żepójdziesz z nim do łóżka, jeśli przyzna, że jest piratem. To nieetyczne żachnęła się Lindsay, zajmując jak zwykle miejsceprzy oknie. W przeciwieństwie do wypadu na wyspę, żeby potajemnie zebrać nato dowody? Przecież nie zamierzam się do niego włamywać zauważyłaLindsay przytomnie. Oczywiście, dlatego że tam nie jedziemy. Psujesz zabawę.Wpatrzona w ekran Kaitlin odgryzła kawałek pizzy z ostrą papryką iserem pleśniowym. Nie chcę już o tym myśleć. O weekendzie na wyspie? O Zachu.O projekcie.O kłótniach, pocałunkach i całej reszcie.Mam dość.Chcę sobie posiedzieć, pogapić się na mecz i otępić zmysłytłuszczem i węglowodanami. To chyba strata czasu mruknęła Lindsay.Mimo to zatopiła zęby76RLTw chrupiącym cieście i posłusznie przeniosła wzrok na ekran.Kaitlin próbowała się skupić na meczu, lecz myślami nieustanniewracała do Zacha. W jaki sposób cię zaprosił? Lindsay nie wytrzymała milczenia. Był bardzo uprzejmy i chyba trochę zdenerwowany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz