Worm Heinz Lothar Maria, Droga do szczęcia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko wskazywało na to, że nie był zbyt łubiany przez swoją załogę,nikt nawet nie próbował walczyć o jego uwolnienie.Na twarzach wielumarynarzy pojawił się zgoła uśmieszek zadowolenia.Więznia zamkniętow kajucie.Petersen, który zdołał się już przekonać, jak niebezpiecznymoże być Gomez, polecił jednemu ze swoich marynarzy, by pilnowałkapitana.W końcu dla Ferdynanda nadeszła ostatnia godzina.Statek corazsłabiej opierał się falom.Nagle przechylił się, a jego dziób w ciągu paruminut był już pod wodą.Przez moment jakby się wahał, trzymając rufęwzniesioną wysoko.Z każdą chwilą jednak zanurzał się coraz bardziej,aż zniknął zupełnie w odmętach oceanu.Tylko unoszące się napowierzchni wody przedmioty jeszcze przez jakiś czas znaczyły miejsce,w którym zatonął.NA PRZYKRE MYZLI nie było jednak czasu.Trzeba było ponowniezorganizować się na nowym statku.Pasażerowie znalezli schronienie wniewielkich pomieszczeniach, w których zwykle przewozi sięniewolników. Castella Mare była bowiem statkiem handlowym isłużyła też do transportowania niewolników z Afryki do Ameryki.Kojebyły tutaj jeszcze mniejsze i ciaśniejsze niż na półpokładzie Ferdynanda.Na to jednak nikt nie zwracał uwagi.Wszyscy pasażerowiebezgranicznie cieszyli się, że uszli z życiem.Wiedzieli też, że podróż niepotrwa już długo.Bagażu właściwie nie mieli.Ich kufry i worki spoczęłyteraz razem ze statkiem na dnie oceanu.W nowej ojczyznie będą musielizaczynać wszystko od nowa.Petersen rozkazał marynarzom, by sprawdzili zapas wody ijedzenia na Castella Mare.Gdy dowiedział się, jakimi ilościamidysponują, kazał zwołać pasażerów Ferdynanda i oznajmił: Przy takiej liczbie osób zapas wody na statku jest minimalny poinformował zebranych na pokładzie. Ale naszym celem zawsze było Baltimore i mam zamiar tamdotrzeć.To jednak oznacza, że musimy bardzo oszczędzać wodę.Od tejchwili wody będzie można używać jedynie do picia.Oczywiście niedotyczy to małych dzieci.Kiedy pasażerowie się rozeszli, Petersen przywołał do siebieKarola i Marię. W trudnej sytuacji zachowałeś przytomność umysłu i okazałeśsię prawdziwym przyjacielem zwrócił się do Karola przyjaznie i jakbymniej oficjalnie. Nie chcę nawet myśleć, co by było, gdyby ten drańzdążył wskoczyć do swojej łodzi i odpłynąć.Bylibyśmy zgubieni.Musielibyśmy przesiąść się do naszych łodzi.A wtedy.No cóż. Ja go tylko przytrzymałem. odpowiedział skromnie Karol. I o to chodziło! Inaczej zdołałby nam uciec.W Baltimore będęmiał jednak problemy.Według prawa amerykańskiego to, co zrobiliśmy,jest napaścią na statek.Obawiam się, że stanę przed sądem. Ale on odmówił nam pomocy.Miałem pozwolić, byśmy wszyscyzatonęli? Każdy zrozumie, że nie mogliśmy postąpić inaczej.Nie wiemjednak, czy to wystarczy, aby sąd mnie uniewinnił.Dlatego będępotrzebował ciebie jako świadka.Ciebie i twojej żony.Chciałbym wasprosić, żebyście zaraz po przybyciu na miejsce nie opuszczali Baltimore,ale zostali tam nieco dłużej, na wypadek gdyby wasze zeznania byłypotrzebne przed sądem. To będzie dla mnie honor, panie kapitanie. Możesz mi mówić Tom.Bardzo doceniam to, co zrobiłeś wczasie naszej podróży.Ty i twoja małżonka.Dziękuję wam!Karol nic nie odpowiedział, uśmiechnął się jedynie zakłopotany.Maria też się uśmiechnęła.Była bardzo dumna ze swojego Karola iszczęśliwa, że udało im się przeżyć.W BALTIMOREWODA, KT�R DOSTAWALI na Castella Mare smakowałaznacznie lepiej, niż ta, którą pili na Ferdynandzie.Jednak jej dziennyprzydział był bardzo mały i nie wystarczał, by ugasić pragnienie.Przezpierwsze dni mężczyzni głównie spali, regenerując siły po wyczerpującejpracy przy pompach na Ferdynandzie.Maria zauważyła, że kiedy mniej się ruszała, pragnienie niedokuczało tak bardzo.Dlatego cały czas spędzała w swojej koi, czekającna kolejną porcję wody.W myślach wciąż wracała do rodzinnych stron,do żywopłotu i do poczucia bezpieczeństwa, które zawsze dawała jejukochana kryjówka.Czasem przeglądała też Biblię, którą podarowała jej pani Blasing.Siadała na pokładzie i czytała.Najpierw wyszukała historię Adama iEwy oraz ich dzieci, które po wygnaniu z raju mogły poślubić jedynieswoich braci i siostry.Na pierwszych stronach Biblii nie było jednak anisłowa na temat, który tak ją interesował.Czytała więc dalej, wybierającfragmenty, w których pojawiały się dobrze znane jej imiona: Noe,Abraham, Mojżesz.W tym czasie po raz pierwszy poczuła też życie, które nosiła wsobie.Jej dziecko dawało o sobie znać.Szczęśliwa opowiedziała o tymKarolowi.Karol też się ucieszył, ale widać było, że coś go martwi. Niedługo dopłyniemy do Ameryki.Tam wszystko będzie inaczej.Nikt nie będzie wiedział o naszej tajemnicy.Znajdziemy księdza, któryudzieli nam ślubu! Maria z entuzjazmem planowała ich najbliższąprzyszłość.Nagle z pokładu dotarły do nich radosne okrzyki.Marynarzepalcami wskazywali na niebo.Powodem ich wielkiej radości był ptak.Jego obecność oznaczała, że kontynent był już blisko.Następnego dniawszyscy pasażerowie na własne oczy mogli dostrzec białą wstęgę,wyraznie odcinającą się od linii morza.Ląd na horyzoncie! Po południu Castella Mare wpłynęła do szerokiej zatoki, na której końcuznajdowało się Baltimore.Prowadzony przez pilota statek przedarł sięprzez gąszcz masztów innych jednostek i wreszcie wpłynął do portu.Zrzucono kotwicę.Podróżnych ogarnął niesamowity szał radości.Czekające wpogotowiu łodzie przewiozły wszystkich na ląd.Po tak długimprzebywaniu na wodzie dla wielu chodzenie po stałym lądzie było zpoczątku trudne i nieprzyjemne, ale dziwne wrażenie znikało bardzoszybko.Petersen nie podzielał w pełni ich radości.Mimo wszystko obawiałsię konsekwencji swej decyzji.W pierwszej kolejności rozkazał uwolnićkapitana Gomeza, który dumnie wsiadł do łodzi i pozwolił zawiezć sięna ląd.Po półgodzinie na pokład Castella Mare wkroczyła policjaportowa, oznajmiając Petersenowi, że jest aresztowany.Nie wolno mubyło opuszczać statku.To samo dotyczyło Karola.Pomógł Petersenowiw napadzie na kapitana Gomeza i dlatego również został aresztowany.Maria natomiast mogła opuścić statek.Dziewczyna wzięła pakunek, który miała przekazać córce paniBlasing. Niebawem wrócę powiedziała do Karola. Ale najpierwchcę wypełnić moją obietnicę.Maria dotarła na ląd w małej łódce.Przywiózł ją jeden zmarynarzy.Po raz pierwszy stanęła na ziemi, która odtąd miała być jejnową ojczyzną.Czuła się zupełnie wyjątkowo, gdyż wiedziała, że od tejchwili zaczyna się zupełnie nowy etap w jej życiu. Tutaj, mojemaleństwo szepnęła do swojego nienarodzonego dziecka będzieszrosło wolne i bezpieczne.Tu będzie nam dobrze.Nam wszystkim, tobie,mnie i twojemu ojcu.Maria rozejrzała się wokół siebie i zaczęła się zastanawiać, jak wtym tłumie uda jej się znalezć kobietę, której ma przekazać paczkę odstaruszki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz