Chattam Maxime Tajemnice chaosu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mimo bliskości placu Saint-Michel w ten sobotni wieczórdzielnica świeciła pustkami, podobnie zresztą jak Paradis du Fruit,gdzie Yael czekała na swojego gościa.Przyszła pół godziny wcześniej, żeby zdążyć się pozbyćnerwowości, w nadziei, że ogromny koktajl ze świeżych owoców zdołarozproszyć jej niepokój.W głowie kłębiło jej się tyle pytań.Im bliżejbyło do umówionego spotkania, tym usilniej się zastanawiała, czystanie na wysokości zadania.Czy będzie umiała żartować, słuchać tego,co mówi, czy też pogrąży się w otchłani wątpliwości, które zatruwałyjej umysł?Kiedy Thomas wpadł biegiem do środka, obie kelnerki stałyleniwie oparte o ścianę.Dziennikarz trzymał w dłoni egzemplarz Canard enchaine , którym osłaniał głowę przed deszczem. Niedługo po Grands Boulevards będą pływać łódki! stwierdził, zdejmując ociekający wodą płaszcz.Rzuciwszy krótkie spojrzenie na restaurację i jej egzotycznywystrój, usiadł naprzeciwko Yael. Dzięki, że pan przyszedł mimo tego potopu powiedziała napowitanie Yael. Pani telefon tak bardzo mnie zaskoczył, że nie mogłemodmówić zażartował. Jeśli mam być szczery, nie sądziłem, żejeszcze kiedyś się pani odezwie. Bo wcale nie zamierzałam do pana dzwonić skłamała. To miłe, że zmieniła pani zdanie odrzekł, zaglądając dokarty dań. Proszę mi wybaczyć, to było narwane. Narwane? Nie znam tego słowa. Dziwi mnie to.Pan tak doskonale mówi po francusku! Toznaczy: trywialne albo, jeśli pan woli, głupie.Gdyby nie ten leciutkiakcent, mógłby pan uchodzić za nauczyciela literatury! Mówi pan lepiejniż większość z nas! Ponieważ dużo czytam po francusku.Przez telefonpowiedziała pani, że ta kolacja będzie okazją, żebyśmy się lepiejpoznali.Ciągle pragnę się dowiedzieć, co pani robi w życiu!Yael przewróciła oczami. To nie jest coś, z czego byłabym najbardziej dumna. Dalej! Jeśli nawet nie jest to pasjonujący zawód, zawsze możepani powiedzieć, że wykonuje go pani dla pieniędzy, i wymienićwszystkie pasje, jakie pochłaniają cały pani czas.Yael roześmiała się cicho. Nie wywinę się, prawda? A więc dobrze.Pracuję uDeslandesów, w starej firmie zajmującej się preparowaniem zwierząt.Taksydermia, kolekcje geologiczne i entomologiczne oraz materiał dobadań. To oryginalne! Dlaczego pani się wstydzi? Nie wiem.Może dlatego, że nie wybrałam sobie sama takiegozawodu.To tymczasowe zajęcie, które się przeciąga, jeśli rozumie pan,co mam na myśli.Skinął potakująco głową. W takim razie z czego jest pani najbardziej dumna w życiu? Z tego, co dopiero nastąpi.Czym prędzej potrząsnęła dłonią. To znaczy z mojej przyszłości.Roześmiał się ubawiony. Nie jest pani.narwana, ale chyba zdenerwowana. Nawet nie wiesz jak bardzo pomyślała.Jego powaga ijowialność uspokajały ją jednak już od pierwszych chwil, kiedy tylkotutaj wszedł.Czuła, jak lęk ją opuszcza, a uśmiech, jakim go obdarzyła,był całkowicie szczery.Złożyli zamówienie, pragnąc oddać się uczcie owoców,czekolady i lodów. W jakie zakątki świata zaniosła pana praca niezależnegoreportera? Wszędzie po trochu.Tam, gdzie znajduję pomysły.Mojeulubione rejony to Azja i Afryka.Bez względu na to, co się mówi,właśnie tam jest przyszłość. A jak się potoczyły pańskie losy? Obawiam się, że bardzo banalnie.Najpierw studiadziennikarskie w Vancouverze, pózniej staż w Toronto i Ottawie, nakoniec przeprowadzka do Nowego Jorku.Uczyłem się francuskiego wszkole, pogłębiając jego znajomość dzięki waszej literaturze, naturalnąkoleją rzeczy przyjechałem więc dwa lata temu do Paryża.Przedstawiłem raport na temat mafii motocyklowej w Quebecu,spodobał się i drzwi stanęły przede mną otworem. Mafii motocyklowej? Przypuszczam, że pozostała po tymniezła kolekcja tatuaży i para pięknych wysokich butów! Nie, bikers to tylko wykonawcy, a mnie interesowali bardziejich szefowie, oni zaś chodzą w garniturach.Tak czy inaczej, do tejpory moje kontakty w Paryżu się poszerzyły.Właśnie dlategozamierzam się tu osiedlić na stałe.Stąd moje poszukiwania mieszkaniai życzliwi przyjaciele, którzy przygarniają mnie do siebie na zmianę,dopóki czegoś nie znajdę.Thomas nakreślił jej obraz bardzo spokojnej rodziny oraz synajedynaka, którego rodzice wykładają na uniwersytecie, po czym zaczęlirozmawiać o związkach uczuciowych.Przez pięć lat żył z kobietą zToronto, ale ciągłe przeprowadzki i ogromne pokłady energii, jakiepochłaniała jego profesja, zniszczyły to małżeństwo.Potem miał kilkadłuższych lub krótszych i bardziej lub mniej poważnych romansów, zczego niewiele z Francuzkami wbrew opinii łatwych, jaką mają one winnych krajach.Jak zauważył, sporo cudzoziemców, którzy świeżozawitali do Paryża, poznając córy Francji , stwierdza, że są bardzoskomplikowane. Słodki eufemizm pomyślała Yael żebypowiedzieć �upierdliwe�.Odsunąwszy na bok swoje ego, pominęła tonieco upraszczające uogólnienie.Thomas mówił z werwą, niekiedy pomagając sobie gestami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz