[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sed por mi estus pli facile morti, ol fari¸i edzino de tia homo, kia estas Aleksej Ivanoviç.Li traktas min kruelege kaj minacas, ke se mi ne ÿan¸os mian decidon kaj ne konsentos, li forveturigos min en la tendar-on de Pugaçov, kaj tie mi havos la saman sorton kiel Elizabeto˘arlova.Mi petis lin lasi min pripensi.Li konsentis atendi ankoraû tri tagojn, sed se mi post tri tagoj ne edzini¸os je li, li min plu ne indulgos.Kara Petro Andreiç! vi sola estas mia protektanto.Defendu min, malfeliçan! Petegu la generalon kaj çiujn estrojn plej ur¸e sendi al mi helpon, kaj ankaû vi mem alveturu çi tien se eble.Via plej humila malfeliça orfinoMarja Mironova”Leginte la leteron, mi preskaû frenezi¸is.Mi ekgalopegis en la urbon, senkompate spronante mian çevalon.Rajdante, mi trapensis tion kaj jenon por savi la kompatindan knabinon, sed nenion mi povis elpensi.Galopinte ¸is la urbo, mi tuj direktis min al la generalo kaj vive enkuris en lian domon.La generalo paÿis tien kaj reen en la çambro, fumante sian 99LA FILINO DE LA KAPITANOeLIBROpipon.Vidinte min, li haltis.Kredeble mia viza¸esprimo lin frapis: li kompate informi¸is pri la kaûzo de mia ur¸a veno.”Via ekscelenco!” mi diris, ”mi venas al vi kvazaû al mia propra patro.Pro Dio, ne malakceptu mian peton: tio koncer-nas la feliçon de mia tuta vivo!””Kio okazis, mia kara?” demandis la maljunulo mirigite,”kion mi povas al vi fari? Parolu do!””Via ekscelenco, permesu al mi kunpreni roton da soldatoj kaj duoncenton da kozakoj kaj lasu min liberigi la Bjelogorskan citadelon!”La generalo atente min alrigardis, kredeble pensante, ke mi frenezi¸is.(Tio estis ja preskaû vera.)”Kiel? Liberigi la Bjelogorskan citadelon?” li demandis fine.”Mi garantias al vi sukceson,” mi respondis kun ardeco,”nur donu al mi permeson tien veturi.””Ne, junulo,” li diris, balancante la kapon, ”je tia granda distanco la malamiko facile povos disigi nin de la komuniki¸o kun la çefa strategia punkto kaj plene nin venkobati.La barita komuniki¸o …”Mi ektimis, vidante lin enprofundi¸anta en taktikaj konsi-deroj, do mi rapide interrompis lin:”La filino de kapitano Mironov skribis al mi leteron.Ÿi petas pri helpo.Ÿvabrin devigas ÿin edzini¸i je li!””Çu vere? Ha, tiu Ÿvabrin estas vera ”Schelm”1, kaj se li iam venos en miajn manojn, mi ordonos ju¸i lin en 24 horoj, kaj ni lin mortpafos sur nia remparo.Sed dume oni devas alpreni paciencon2 …1 Germana vorto = fripono.2 Germana esprimo.100LA FILINO DE LA KAPITANOeLIBRO”Alpreni paciencon!” kriis mi indignite, ”sed li ja edzi¸os je Marja Ivanovna!””Ho!” rediris la generalo, ”tio ankoraû ne estos malfeliço.Ÿi estu dume edzino de Ÿvabrin.Li povas protekti ÿin, sed kiam ni lin mortpafis, tiam kun Dia helpo trovi¸os por ÿi alia fianço.Amindaj vidvinoj ne longe restas needzini¸intaj, t.e.mi volis diri, ke vidvino pli facile ol fraûlino trovas por si edzon.””Prefere mi konsentus morti!” kriis mi furioze, ”ol cedi ÿin al Ÿvabrin …””He, he, he!” diris la maljunulo.— ”Nun mi komprenas …Vi certe estas enami¸inta je Marja Ivanovna … Tiukaze la afero ÿan¸i¸as.Vi kompatindulo! … Tamen mi ne povas doni al vi roton da soldatoj kaj duoncenton da kozakoj.Tia ekspedi-cio estus malprudenta.Mi ne povas preni sur min la respondecon.”Mi mallevis la kapon; malespero ekposedis min.Subite trakuris mian kapon ideo: kia ¸i estis, la leganto ekscios el la sekvonta çapitro, kiel parolis antikvaj verkistoj de romanoj.101LA FILINO DE LA KAPITANOeLIBROÇapitro XILa ribelula antaûurboSatega estis tiutempe la leono,Kvankam leono estas denature kruelega.”Pro kio vi nun venas en kavernon mian?”Demandis ¸i afable.(Sumarokov)El la domo de la generalo mi rapidis en mian lo¸ejon.Saveljiç akceptis min kun sia kutima admonado.”Por kio vi, sinjoro, batalas kontraû la ebriaj rabistoj? Çu tio konvenas al bojara filo? Çio povas okazi: pereos vi pro nenio! Se vi almenaû kontraû turkoj aû svedoj batalus, sed nun — estas honto eç diri — kontraû kiu.”Mi interrompis lian paroladon per demando, kiom da mo-no mi havas.”Sufiços por vi,” li diris kontente, ”kvankam la friponoj çion traserçis, tamen mi sukcesis kaÿi ¸in al ili!”Li eltiris el la poÿo trikitan monujon, plenan je ar¸entaj moneroj.”Saveljiç,” mi diris al li, ”donu nun al mi la duonon, la reston prenu por vi.Mi rajdas en la Bjelogorskan citadelon.””Kara Petro Andreiç!” diris la bona vartisto per tremanta voço.”Timu Dion! Kiel vi kura¸as voja¸i nun, kiam la tuta çirkaûejo estas okupita de rabistoj! Kompatu almenaû viajn gepatrojn, se vi vin mem ne kompatas! Kien vi bezonas raj-102LA FILINO DE LA KAPITANOeLIBROdi? Por kio? Atendu iomete: alvenos al ni nova taçmento, kaptos çiujn friponojn, tiam forrajdu, kien ajn vi volos.”Sed mia intenco estis neÿancelebla.”Vane vi perdas la vortojn,” mi diris al la maljunulo, ”mi devas esti en la Bjelogorska citadelo, kaj mi estos tie.Ne mal-¸oju, Saveljiç! Dio estas favorkora.Eble ni ankoraû revidos unu la alian.— Nun pri vi: ne ¸enu vin kaj ne avaru.Açetu, kion vi bezonos, eç se altpreze.Çi tiun monon mi donacas al vi.Se post tri tagoj mi ne revenos …””Kion vi parolas?” interrompis min Saveljiç, ”çu mi lasos vin rajdi sola? Pri tio vi min eç en son¸o ne petu! Se vi jam efektive decidis forrajdi, mi sekvos vin, eç se piede, mi vin ne forlasos.Çu vi volas, ke mi sidu sen vi malantaû la urbaj muroj? Çu vi frenezi¸is? Çu vi volas aû ne volas, mi vin ne forlasos, kara sinjoro!”Mi sciis, ke disputi kontraû Saveljiç estas senutile, do mi permesis al li sin prepari por la voja¸o
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
