Loo Tessa de Bliniaczki(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystkie dłonie wyciągnięte były w tym samym kierunku, w jednymkierunku.- A ty, Anno.dlaczego ty nie zrobiłaś niczego?- Byłam służącą, służącą u kogoś, osobą zupełnie nieważną.Musiałam zawsze być dodyspozycji gn�dige Fran, musiałam błyskawicznie wypełniać jej polecenia.Hitler mi się niepodobał, poza tym jednak wszystko akceptowałam bez problemu, nie sprawiało mi to różnicy.Krew uderzyła Lotcie do głowy.W ten czy inny sposób Anna wymykała jej się corazbardziej - pod pretekstem otwartości stworzyła zasłonę dymną.Lotta nie dała się jednakzwieść.- A %7łydzi - rzekła ostro - znikanie ludzi, Noc Kryształowa.?- Oficjalna odpowiedz brzmiała: wzięliśmy ich pod ochronę, ponieważ w przeciwnymrazie wściekłość ludu doprowadziłaby do ich śmierci.Ponieważ to %7łydzi spowodowaliwszystkie nieszczęścia: pierwszą wojnę światową, skandaliczny traktat wersalski, kryzys,degenerację sztuki.W niektórych niemieckich łbach to przekonanie tkwi do dzisiaj, takgłęboko je w nie wbito.H�r mal.Lotto.Przybliżając się do Lotty, Anna pochyliła się nad stołem.Na jej górnej wardze widniałobłoczek piany z białka.Lotta poczuła, że ten błahy kawałeczek piany reprezentuje ostatnichprzeciwników reżimu faszystowskiego - tak szybko wynurzył się gruby, gładki język, abyzlizać piankę z niepewnej pozycji na wargach.- H�r mal, możesz teraz stawiać te wszystkie pytania, ponieważ wiesz, co sięwydarzyło.My wówczas nie wiedzieliśmy jeszcze, do czego to doprowadzi, dlatego niestawialiśmy tych pytań.Dlaczego tak mi się przyglądasz.- Wir haben es nicht gewusst1.to zdanie słyszymy już od tak dawna.Anna zaczęła rozkruszać widelczykiem dolną warstwę ciastka, wydawało się, że jestzła.To rozkruszanie działało Lotcie na nerwy, nie brakowało wiele, aby ona równieżwybuchła gniewem.- Wy tylko oskarżająco wskazujecie palcem - rzekła Anna kąśliwie.- Robicie to jużczterdzieści pięć lat, to bardzo łatwo.Dlaczego naród niemiecki pozwolił, aby do tego doszło,pokrzykujecie.Ja jednak odwrócę ten problem i zapytam: dlaczego wy, na Zachodzie,1(niem.) - myśmy o niczym nie wiedzielipozwoliliście, aby do tego doszło? Pozwoliliście nam spokojnie się zbroić - już wtedy, ztraktatem wersalskim w ręku, mogliście interweniować.Bez sprzeciwu pozwoliliście namwmaszerować do Nadrenii i do Austrii.A potem bezwstydnie zaparliście się Czechosłowacji.Niemieccy emigranci we Francji, w Anglii, w Ameryce, zwracali uwagę naniebezpieczeństwo.Nikt tego nie słuchał.Dlaczego nie zatrzymali tego idioty, kiedy tojeszcze było możliwe? Dlaczego zostawili nas naszemu losowi, wydali na pastwę dyktatora?- Przecież potem to uczyniliśmy!- Pytam o to, dlaczego.Oczy Lotty rzucały błyski.- Odwracasz sprawę, Anno - rzekła z wrogim uśmieszkiem.- To najpiękniejszyargument uniewinniający Niemców, jaki kiedykolwiek słyszałam.- Gwałtownie powstała zmiejsca.- Pozwól mi zapłacić - powiedziała wyniośle.Zdjęła płaszcz z oparcia krzesła iniepewnym krokiem podeszła do kasjerki.Oj, ten spacer nieprzyjemnie umiejscowił się w jejłydkach.Anna podniosła się z uczuciem paniki.Dlaczego Lotta stała się nagle taka drażliwa?Przecież uczciwie przedstawiła swoje poglądy.Nie powstały tak z niczego, w przypadkowysposób: trudno byłoby zliczyć książki, które przeczytała, aby zgłębić te wszystkie strasznesprawy.Wątpliwe było, czy Lotta kiedykolwiek zadała sobie trud, aby tak gruntownieuzasadnić swoje opinie.- Lotto - zawołała - zaczekaj na mnie.- Jestem zmęczona - odpowiedziała jej siostra przez ramię.Nagle wydała się bardzostara i krucha.- Mam wrażenie, że naprawdę jestem bardzo zmęczona.10.Gdy za Lottą zamknęły się drzwi cukierni, Anna zgarnęła z oparcia krzesła swójzimowy płaszcz.Wśród tych wszystkich dam zrobiło jej się duszno - palono papierosy, a jej ztrudem ukształtowane poglądy wywoływały wyłącznie niechęć i brak zrozumienia u jedynejosoby na świecie, którą pragnęła przekonać.To było jedno wielkie nieporozumienie.Przecisnęła się między dwoma krzesłami do kasy.Lotta zapłaciła również za nią - czy chciaław ten sposób usprawiedliwić swoje pospieszne wyjście? Anna wyszła na zaśnieżoną ulicę;próbowała głęboko oddychać, miała jednak wrażenie, że jej płuca się skurczyły.Serce biłoszybko i nieregularnie.Gdyby to się zdarzyło tutaj, teraz, bez uprzedzenia, nigdy już nieudałoby się jej dojść do porozumienia z Lottą.Szybko stawiając kroki, usiłowała odzyskaćkontrolę nad swoim oddychaniem; może zrobiło jej się duszno od nagłego poczuciadaremności.Lotta odetchnęła.Sabotaż, którego właśnie dokonała, sprawił jej ulgę, czuła się wolna- pozwoliła uprzednio Annie omamić się w zbyt wielkim stopniu, dotarła do granicmożliwości wczuwania się w kogoś.Walka, w którą się zaangażowały, sprawiała wrażeniewalki pozornej.Rzucały w siebie tysiąckrotnie słyszanymi, zużytymi argumentami, pozornietrafiając w sedno poglądów przeciwniczki, podczas gdy w zasadzie chodziło o coś o wielewiększego, co znajdowało się poza nimi.O coś, co przy próbach przybliżenia do siebie zapomocą lornetki, natychmiast wymykało się obserwacji.Następnego ranka obydwie pojawiły się w tym samym czasie koło InstytutuWodolecznictwa, z tą różnicą, że Lotta stała u podnóża schodów, podczas gdy Anna znieznanych powodów stała po drugiej stronie ulicy, czekając, aż przejedzie kolumnawojskowa.Nie stała chyba na czatach? Lotta nie zauważyłaby jej, gdyby ta nie machała i niewołała do niej między przejeżdżającymi pojazdami, które w wolnym tempie zdążały nazachód.Lotta czekała.Podjąwszy postanowienie, że nie da się już Annie tak wyprowadzić zrównowagi, spała tej nocy nadspodziewanie dobrze.A teraz jej siostra stała tam i machała,znikając wciąż od nowa za kolejnym jeepem, czołgiem bądz ambulansem wojskowym.Niebyło końca orszakowi, który przesuwał się przed nią, kierując się własną logiką.Głowy whełmach, spoglądały przed siebie wojowniczo, jakby właśnie przemocą zajęły Spa, tylko poto, by móc przez nie przejechać.Lotta zaczęła się śmiać.Zauważyła, że po przeciwnej stronieulicy Anna również wybuchła śmiechem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz